Pressan - 19.05.1993, Blaðsíða 23

Miðvikudagurinn 19. maí 1993
SAMTIÐARMENN
PRESSAN 23

Rúnar Júl hefur greinilega verið
að mála nýlega í gallabuxunum
sínum.
Olafur Gunnar Hannar skartgripi fyrir daginn í dag en hugurinn
stefnir aftur til fortíðar.
Öldungarnir í íslenska poppinu, sem Rúrik Haraldsson og Gísli
Halldórsson léku svo eftirminnilega í áramótaskaupinu hér um
árið, náðu nœstum því að vera eins góðir og eftirhermurnar á
fyrstu tónleikunum, sem haldnir voru á Tveimur vinum um
helgina, ogþá er mikið sagt. Bubbi ogRúnar eru enn ífínu
formi, þótt aðeins séfarið að slá íþá. Þeir náðu öllum helstu
rokkaðdáendum landsins til sín á tónleika, bœði hundgömlum
sem bráðungum.
flftur lii forfíðar
í skartgripina.“
Skartgripiriiir bera þess
tnerki að vera hluti af rave-
menningunni, enda er það
mest ungtfólk sem sœkist eftir
þeim.
„Ég var með sýningu nú
íyrr í ár í Portinu í Hafharfirði
þar sem ég sýndi skartgripi. Þá
skartgripi kallaði ég Pýrot. Ég
fékk alveg ágætar viðtökur.
Það var ekki bara ungt fólk
sem keypti, það var ein áttræð
kona sem keypti af mér. Nú er
ég með í hönnun nýja línu
sem ég kalla Twilight Zone,
hún verður tilbúin í júníbyrj-
un. Ég veit ekki hvort þetta er
neitt frekar partur af rave en
öðru. Ég fer lítið út að
skemmta mér, tek litlar rispur,
en ég hlusta á tónlist, þaðan
gætu áhrif verið komin. Þessir
skartgripir eru hannaðir í dag
og þá hljóta þeir augljóslega
að bera keim af nútímanum
þótt stundum beri þeir merki
grárrar forneskju.“
Nýja línan er byggð upp á
litlum andlitum með pinnum
og nálum í, ólík hinni. Hálfgerð
barnavélmenni. Aftur til fram-
tíðar?
„Annars anna ég ekki eftir-
spurn, það er svo margt ann-
að að gera. Ég hef smíðað
skartgripi núna í tvö ár en ég
sel þá bara í Hljómalind og
Spútnik.
Ætli ég verði ekki líka at-
vinnulaus um aldamótin, það
eru svo fá tréskip eftir. Ég held
ég fari ekki alfarið út í skart-
gripi. Ég held ég fari að læra
eldsmíði og gerist eldsmiður.
Það kann enginn eldsmíði í
dag.“
Bubbi bestaskinn
með tattóið og fest■
arnar.
Fyrir framan sviðið var mætt hið
nýgifta rokkpar Lilja Ægisdóttir
og Eyjólfur Eyjólfsson sem eru
næstu daga á leið í brúðkaups-
ferð á tónleika með rokksveitinni
Guns’N'Roses. Þau hituöu
tónleikum með GCD.
Sumir halda því fram að
ástæða þess að hann hannar
skartgripi sé sú að hann sé illa
upp alinn. Það er að minnsta
kosti ekki af augljósum ástæð-
um sem tréskipasmiður fer að
hanna skartgripi í frístundum.
Dags daglega vinnur hann við
lagfæringar á tréskipum og
áætlar að ljúka sveinsprófi í
iðninni núna í sumar.
„Ég er fint uppalinn,“ segir
Ólafur Gunnar Sverrisson, 24
ára tréskipasmiður með
meiru. „Ég hanna þá bara fýr-
ir kikkið, þetta er ákveðin leið
til að tjá sig. Ég teikna hlutinn
fýrst og síðan fer ég í gamlar
skruddur og finn einhver
gömul tákn eða rúnir sem ég
set saman við skartgripinn
sem ég er að hanna. Það kem-
ur fýrir að ég finn gamla hluti
úr skipunum — tannhjól,
gorma og legur — og nota þá
Megas, sem er mikill aðdáandi
Bubba var að sjálfsögðu á
staðnum.
BILAVERKSTÆÐISROKK MEÐ
BÓKMENNTIR
Hvaðan kemur hanny og hvað hefur hann gert?
KlillíflF,
menn
„Þá er athyglisvert, hvað mentt segja og
hvað menn segja ekki um sjálfa sig.
Þorvaldur Gylfason prófessor lœtur
þess til dœmis ógetið, aðfyrri maki
hans varAnna Bjarnadóttir (Bene-
diktssonar forsœtisráðherra). “
VILHELM G. KRISTINSSON O.FL.
SAMTÍÐARMENN
VAKA-HELGAFELL
REYKJAVÍK 1993
★ ★★
íslendingar hafa mjög mik-
inn áhuga á persónufróðleik.
„Hverra manna ertu?“ —
spyr gamla fólkið, en ungling-
arnir fara hjá sér við forvitn-
ina. Við viljum líklega öll vita
einhver deili á þeim, sem við
tölum við eða um; við spyrj-
um hvaðan þeir koma og
hvað þeir hafa gert. Nú hefúr
Vaka-Helgafell gefið út vold-
uga uppsláttarbók, Samtíðar-
menn, með æviágripum tvö
þúsund íslendinga og ætti
hún að svala nokkuð fróð-
leiksþorstanum um náung-
ann.
Þetta er eitthvert besta og
eigulegasta ævisagnasafh, sem
birst hefúr á Islandi, og eru til
þess margar ástæður. Myndir
eru af öllum samtíðarmönn-
unum; þá eru þar upplýsingar
um foreldra þeirra, systkini,
maka og foreldra maka; val
samtíðarmanna er líka fjöl-
breytilegt; ungt fólk úr fjöl-
miðlum, listum og íþróttum
sést þar við hlið stjórnmála-
manna, aldinna forstjóra og
virðulegra embættismanna.
Verkið er hið veglegasta út-
lits, í stóru broti og aUt vel úr
garði gert. Sá Vilhelm G.
Kristinsson, fréttamaður á
Ríkissjónvarpinu, um rit-
stjórnina, en hafði sér til
ráðuneytis fjölmennan flokk
manna. Val samtíðarmanna í
slíka bók er jafnan erfitt, en í
aðalatriðum hefur vel tekist
til, sýnist mér.
Þó er sums staðar kynlegt
ósamræmi. Steinunn Óskars-
dóttir, háskólanemi og fýrr-
verandi formaður Stúdenta-
ráðs fýrir vinstri menn, er í
bókinni, en hvorki Jónas Fr.
Jónsson lögffæðingur né Eyj-
ólfur Sveinsson rekstrarverk-
fræðingur; báðir eru þeir fýrr-
verandi formenn Stúdenta-
ráðs úr Vöku. Siv Friðleifs-
dóttir, formaður Sambands
ungra framsóltnarmanna,
hlýtur náð fyrir augum um-
sjónarmanna, en ekki Davíð
Stefánsson, sem var formaður
Sambands ungra sjálfstæðis-
manna, þegar bókin kom út.
Þorsteinn Vilhjálmsson,
prófessor í eðlisfræði, er í
bókinni, en ekld samkennari
hans, Hafliði Pétur Gíslason,
langafkastamesti fræðimaður
Háskólans á alþjóðlegum
vettvangi (ef marka má nið-
urstöður vinnumats). Ásgeir
Tómasson, fréttamaður hjá
Ríkisútvarpinu, er talinn sam-
tíðarmaður, en hvorki Þor-
geir Ástvaldsson né Sigur-
steinn Másson, sem báðir
starfa hjá íslenska útvarpsfé-
laginu.
Bragi Þórðarson hjá
Hörpuútgáfunni á Akranesi
og Jón Karlsson, fram-
kvæmdastjóri Iðunnar í
Reykjavík, eru hvorugur í
bókinni, hins vegar eru þar
nokkrir starfsmenn Vöku-
Helgafells. Björg Einarsdóttir
rithöfundur, sem er í stjórn
Menningarsjóðs útvarps-
stöðva, hefur tekið saman
margar bækur um sögu ís-
lenskra kvenna og verið for-
maður Hvatar í Reykjavík, er
greinilega ekki talin eiga
heima í bókinni; en þar er
Guðrún Helgadóttir, Alþýðu-
bandalagskona og fýrrverandi
aðstoðarmaður menntamála-
ráðherra.
Guðmundur Magnússon
þjóðminjavörður er ekld tal-
inn samtíðarmaður, hvort
sem það er vegna starfsins eða
einhvers annars; hins vegar
eru þar Ólafúr Þ. Harðarson
og Gunnar Helgi Kristinsson,
fastráðnir stundakennarar í
stjórnmálaffæði. Svo má lengi
telja, en vísast er ástæðan til
ósamræmis oft, að menn eru
misjafnlega duglegir að skila
inn æviágripum sínum.
Þá er athyglisvert, hvað
menn segja og hvað menn
segja ekld um sjálfa sig. Þor-
valdur Gylfason prófessor
lætur þess til dæmis ógetið, að
fýrri maki hans var Anna
Bjarnadóttir (Benediktssonar
forsætisráðherra). Vitaskuld
hefur Þorvaldur rétt á að veita
ekki upplýsingar um fyrri
maka, ekki síst samkvæmt
hæstaréttardómi, sem féll fýr-
ir inörgum árum í máli nokk-
urra lækna gegn Vilmundi
Jónssyni landlækni.
Vilmundur ætlaði að upp-
lýsa um kynforeldra kjör-
barna nokkurra lækna í
læknatali, sem hann sá um.
Þessu vildu læknarnir eldd
una og skutu málinu til
Hæstaréttar, sem úrskurðaði,
að Vilmundur mætti ekki
birta upplýsingarnar án leyfis
læknanna. Vísaði Hæstiréttur
til friðhelgi einkalífs. Vil-
mundur lét þá prenta eyður,
þar sem nöfn kynforeldra áttu
að vera! Hlýtur þetta mál að
vera öllum áhugamönnum
um friðhelgi einlcalífs nokkurt
umhugsunarefúi.
Hvað sem því líður geta út-
gefendur Samtíðarmanna
verið stoltir af hinni glæsilegu
bók sinni, sem er ómissandi
viðbót við hin fjölmörgu ís-
lensku rit með persónufróð-
leik