Pressan - 19.05.1993, Blaðsíða 24

Æ VISOG U R
24 PRESSAN
Miðvikudagurinn 19. maí 1993
Leikhúsin
• Leðurblakan. Óperetta
eftir Jóhann Strauss.
Leikfélag Akureyrar kl.
20.30.
• Pelikaninn eftir A.
Strindberg. Leikstjóri Kaisa
Korhonen. Nemendaleik-
húsiö kl. 20.30.
• Dýrin í Hálsaskógi. Hlut-
verkaskipan er að því leyti
sérkennileg að Mikki refur
hefði komist tvöfaldur fyrir
inni í Lilla klifurmús. Þjóö-
leikhúsiö kl. 14.
• Dauöinn og stúlkan eftir
Ariel Dorfman. Tvímæla-
laust besta sýningin á
þessu leikári, þrátt fyrir
ýmsa galla. Borgarleikhús-
iö, litla sviö, kl. 20.
• My fair lady. Stefán Bald-
ursson leikstjóri hefur skilið
nauðsyn góðrar útfaerslu vel
og kostar miklu til. Úrvals-
fólk er á hverjum pósti und-
ir styrkri stjórn Stefáns.
Þjóðleikhúsiö kl. 20.
• Ríta gengur menntaveg-
inn eftir Willy Russel. Vegna
fjölda áskorana aftur á svið.
Þjóöleikhúsiö, litla sviö, kl.
20.30.
• Kjaftagangur. Gaman-
leikur Neils Simon í leik-
stjórn Askos Sarkola. Með-
al leikenda eru Lilja Guðrún
Þorvaldsdóttir, Örn Árna-
son, Tinna Gunnlaugsdóttir,
Pálmi Gestsson, Halldóra
Björnsdóttir og Sigurður Sig-
urjónsson. Þjóöleikhúsiö kl.
20.
• Dauðinn og stúlkan eftir
Ariel Dorfman. Tvímæla-
laust besta sýningin á
þessu leikári, þráttfyrir
ýmsa galla. Borgarleikhús-
iö, litla sviö, kl. 20.
• Leðurblakan. Óperetta
Johanns Strauss sýnd norð-
an heiða. Leikstjóri er Kol-
brún Kristjana Halldórsdótt-
ir. Með stærstu hlutverk
fara Jón Þorsteinsson, Ingi-
björg Marteinsdóttir og Guð-
rún Jónsdóttir. LeikfélagAk-
ureyrar kl. 20.30.
• Dauðinn og stúlkan eftir
Ariel Dorfman. Borgarleik-
húsið, litla svið, kl. 20. Síð-
asta sýning.
• Kjaftagangur. Gaman-
leikur Neils Simon í leik-
stjórn Askos Sarkola.
• Leðurblakan. Leikfélag
Akureyrar kl. 20.30.
• Ronja ræningjadóttir.
Það er mikill styrkur fyrir
sýninguna aö svo snjöll leik-
kona sem Sigrún Edda
Björnsdóttir skuli geta leikið
hina tólf ára gömlu Ronju
án þess að maður hugsi
mikið út f aldursmuninn.
Borgarleikhúsiö kl. 14.
• Ronja ræningjadóttir.
Síðasta sýning. Borgarleik-
húsiö kl. 14.
• Dýrin í Hálsaskógi. Hlut-
verkaskipan er að því leyti
sérkennileg að Mikkí refur
hefði komist tvöfaldur fyrir
inni í Lilla klifurmús. Þjóö-
leikhúsiö ki. 14 og 17.
• Ríta gengur menntaveg-
inn eftir Willy Russel. Vegna
fjölda áskorana aftur á svið.
Þjóöleikhúsiö, litla sviö, kl.
20.30.
DR. GUNNIÁ
AÐALSTÖÐINA...
Plötugagnrýnandi
PRESSUNNAR,
dr. Gunni, hefur
tekið að sér þáttargerð á Að-
alstöðinni. Þátturinn heitir
Við við viðtækið og verður á
dagskránni á miðvikudags-
k v ö 1 d u m
milli klukkan
10 og 12 í
sumar. Við
heyrum að
meistarinn
ætli að spila
nýja og ferska rokktónlist í
nettu blandi við eldri perlur.
Einnig verður leikin tónlist
með íslenskum hljómsveit-
um, þær teknar í spjall og
jafnvel spilað efni sem sér-
staklega verður tekið upp
fýrir þáttinn. I næstu viku
kemur til dæmis hljómsveit-
in HAM í heimsókn og spil-
ar nokkur lög í útvarpssal.
Rykfallnir hversdagsmunir detta óvænt gylltir út úr skápnum
RÓSfl INGÓLFSDÓTTIR
„Kannski má segja aö ég hafi
látiö sjálfa mig sitja dálítiö á
hakanum. “
ekki öllu elskulegri ungu
sveitastúlkumar í ástarsögun-
um:
„ég... hef alltaf haft —
mikla ánægju af því að þókn-
ast fólki, láta því líða vel; því
meiri ánægja sem það er ön-
ugra og andsnúnara..
Þessi eiginleiki Bryndísar
naut sín fjarska vel þegar hún
réð sig sem gengilbeinu á hót-
el:
„Hvað ég gat stjanað við
fóikið: Heitari sósa hér, meira
kaffi þar. Ég varð því bros-
mildari sem kúnnarnir urðu
ergilegri. Hins vegar varð ég
stórmóðguð, þegar kúnni
skildi eitt sinn eftir hundrað
krónur á borðinu í þakklætis-
skyni. Ég hljóp á eftir honum,
tróð peningaseðlinum í lófa
hans og sagðist ekki vilja
þiggja ölmusu. Aumingja
maðurinn var furðu lostinn.
Hann gerði þetta vitanlega í
bestu meiningu.11
í endurminningabók Ing-
ólfs Guðbrandssonar sem
Sveinn Guðjónssson skráði
skjallaði Sveinn Ingólf ræki-
lega þegar hann spurði: „Nú
er ljóst að margar konur hafa
orðið á vegi þínum og þjóð-
sagan um hina miklu kven-
hylli á vissulega við rök að
styðjast. Hefur ástin eða mátt-
ur ástríðnanna verið örlaga-
valdur í lífi þínu?“
Ábúðarmikill færir Ingóifur
lesendum skilaboð sem ættu,
væru þau tekin hátíðlega, að
hvetja til fjörugs og tilbreyt-
Líkt og Tolstoy í hinni
skálduðu sögu Gavrans hafa
fjölmargir áberandi einstak-
lingar í íslensku þjóðfélagi
fundið sig knúna til að reisa
andlegt grafhýsi utan um fjöl-
breytilegar skoðanir sínar og
lífsstarf. Til að vinna verkið
hefur verið fenginn skrásetjari
og yfir honum messar síðan
stjarnan þann sannleika sem
hún vill að verði gerður opin-
ber. Ólíkt Chekhov situr skrá-
setjarinn sem fastast og vinn-
ur af húsbóndahollustu.
Þannig verður til hin opinbera
útgáfa, hið andlega grafhýsi
sem geyrnir venjulega helst til
mikið af rykfölln-
um hversdags-
munum —
eins og dæmin
ættu að sanna.
Opinber
skriftamál
Bára Sigurjóns-
dóttir var greini-
lega hégómlega
upp með sér þegar
hún sagði Ingólfi
Margeirssyni
frá sam-
bandi sínu
við Sigfús
Halldórsson tónskáld:
„Við vorum ungir
listamenn og urðurn
ástfangin upp fýrir
haus þegar í stað. Sam-
band okkar Fúsa vakti
auðvitað strax eftirtekt í
bænum. Við vorurn
bæði þekktir skemmti-
kraftar, þóttum fallegt og
listrænt par sem stjörnu-
ljóma stafaði af... Við vor-
um saman og það stirndi af
okkur.“
Þegar Ólína Þorvarðardótt-
ir skráði endurminningar
HflLLfl LINKER
„Þar sást aidrei annaö en yfir
Bryndísar
S c h r a m
hafði sú
í ð a r -
e f n d a
sitthvað að
segja
ðlislæga
fórnfýsi sína
þjónustu-
Þær gerast
Um œvisögurnar
þar sem aðalpersón-
an masar og hjalar
um lífsstarf sitt og
hugðarefni. Og
skrásetjarinn dans-
ar gagnrýnislaust
með.
Ekki alls fyrir löngu setti
króatíska leikritaskáldið Míló
Gavran á svið ímyndaðan
fund rússnesku skáldjöffanna
Leós Tolstoys og Antons
Chekhovs. Þetta var á ofan-
verðum dögum meistara Tol-
stoys. Chekhov var þá ungur
maður en glöggskyggnir
menn þóttust sjá glitta í góð-
málminn í verkum hans. Og
nú vildi garnli maðurinn að
Anton ritaði endurminningar
INGÓLFUR GUÐBRANDSSON
„Þaö má mjög víöa rekja
ákveöna samsvörun á milli
kynorkunnar og mikilla and-
legra afreka. “
hans. Þær áttu að vera alhliða
skilaboð til umheimsins, eins
konar uppflettibók þar sem
auðmjúkir lesendur gætu
fundið svör við spurningum
sem snertu allt milli himins og
jarðar.
Chekhov mundaði penna-
stöngina, léttur í lundu. Og
svo byrjaði Tolstoy að mala.
Hann stóð við fyrirheitin og
reyndist hafa skoðanir á öllum
sköpuðum hiutum, en sér til
skelfingar uppgötvaði hinn
ungi Chekhov að ræða meist-
arans samanstóð af innihalds-
lausu nöldri, masi og alkunn-
um tíðindum. Enda kom á
daginn að Tolstoy var ekki
einungis í mun að koma bók-
inni á prent. Honum leiddist
líka og vantaði einhvern sem
hann gæti varpað á siðustu
geislum kvöldsólar sinnar.
Chekhov þakkaði fyrir sig,
pakkaði saman í ofboði og
tjaldið féll.