Pressan - 03.06.1993, Side 30

30 PRESSAN
S K I L A BOÐ
Fimmtudagurinn 3. júní 1993
„Skýringu kann ég ekki á
þessari ofurviðkvœmni
nema höfundur hafi sjálf-
ur komið með hana þar
sem hann sagðist hafa ver-
ið í miklum vandrœðum
með að skrifa áðurnefnd-
an leiðara. “
í fjölmiðlapistlinum rakti ég um-
fjöllun ýmissa fjölmiðla um Hall-
dór Blöndal samgöngu- og land-
búnaðarráðherra sem hafði verið
mjög í fféttum vikuna þar á undan.
Fyrst var sagt ffá umfjöllun um
hann á Stöð 2 og síðan sneri ég mér
að umfjöllun Morgunblaðsins um
málið. Þau orð sem snertu svo
Pressuna voru eftirfarandi:
„Nýja flokksforystan sem þarna
(í Mogganum) fékk ákúrur fýrir
ffjálshyggju virðist hins vegar eiga
hauk í horni á Pressunni, blaðinu
sem gefið er út af Friðrik Friðriks-
syni, fyrrverandi formanni félags
frjálshyggjumanna og kosninga-
stjóra Daviðs í formannsslag. Og
þar í blaði fékk Halldór Blöndal á
baukinn í gær. Sagt var í leiðara að
hann „hefði gengið grímulaus ffam
í að ræna peningum ffá íslenskum
launamönnum" og Morgunblaðið
er gagnrýnt fyrir að lofsyngja hinn
nýja formann og leiðtoga lands-
byggðararms Sjálfstæðisflokksins.“
Þetta var allt og sumt varðandi
Pressuna í þessum pistli og ég læt
lesendum eftir að dæma hvort þau
réttlæti það offors sem ffam kom í
innyflaskrifum Karls Th. Birgisson-
ar um mig. Skýringu kann ég ekki á
þessari ofurviðkvæmni nema höf-
undur hafi sjálfur komið með hana
þar sem hann sagðist hafa verið í
miklurn vandræðum með að skrifa
áðumefndan leiðara. „En það verð-
ur stundum að míga þótt manni sé
ekki mál,“ skrifar Karl. Þetta er
sumsé einhver þvagfærasýking sem
hlýtur að læknast þegar líður á
sumarið?
Vona ég, að Karl nái gleði sinni á
ný, verði sáttur við guð og menn
— og blaðamenn á Pressunni þurfi
ekki að pissa nema þeim sé mál.
Með kveðju!
Óskar Guðmundsson
Þvagfæra-
sýkingá
Pressunni
I síðustu Pressu fékk ég þann
óvænta heiður að nýráðinn ritstjóri
skrifaði heila grein undir fýrirsögn-
inni „Innyfli Óskars Guðmunds-
sonar“. Þar var lagt út af nokkrum
orðum mínum í fjölmiðlapistli á
Rás 2 föstudaginn 21. maí, alls
ómaklega að mínu mati. Vissulega
hef ég eins og margir aðrir mátt
þola það í Pressunni að fá alls kon-
ar pillur, skot og skít þann tíma
sem blaðið hefur verið gefið út.
Sannast sagna hélt ég að þessi skrif
væru bundin hnípnum manni í
vanda á ritstjórn blaðsins — sem
þannig fengi útrás og kæmi mér að
öðru leyti ekki við og lét þetta því
sem hvurt annað hviss um eyru
þjóta. Þar sem greinin í síðustu
Pressu er eftir nýja ritstjórann hlýt
ég að líta svo á að ekki sé um ein-
staklingsbundinn vanda að ræða,
heldur sé hér á ferðinni ritstjómar-
stefna blaðsins, og hlýt því að æskja
þess að fá að bera hönd fýrir höfuð
mér.
t