Tíminn Sunnudagsblað - 08.04.1962, Síða 13

þessara bóka lítið annað en slitrin
ein, fúin, rifin og máð, en bókasafn-
ar'ar, sem láta hana hafa bækur sínar
til viðgerðar, segja, að það búi undra-
verð'ur „lækningamáttur" í fingrum
hennar: Það sé sama, hversu illa bók-
in sé farin, hún fái bót flestra meina.
StUndum er rifið það mikið út úr síð-
unum, að heilu málsgreinarnar eru
samhengislausar og þá veifiur hún að
skálda inn í og fella pappír í skemmd-
ina, gera samskeytin ósýnileg og Ijá
nýja pappírnum sama blæ og þeim
gamla. Oft eru titilblöð, teikningar og
mynstur þessara gömlu skræða rifið
og tætt, og þá er það hennar að teikna
og fylla út það, sem á vantar og gera
það með þeim hætti, að það verði litt
eða ekki skilig frá því, sem fyrir er.
.Þannig hafa bjargazt tugir og ef til
vill hundruð bóka, sem annars hefðu
orðið tímans tönn algjörlega að bráð,
og enn bíða tugir og hundruð bóka
þess að fá bót meina sinna, því að
allir helztu bókasafnarar landsins
senda þeim bækur sínar til viðgerðar.
Systurnar sitja á vinnustólum sín-
um og drekka kaffi. Á borðinu liggja
verkfærin, hnífar, skæri, saumar, nál-
ar ... og stólar til þess að binda bæk-
ur í, og bæði á borðinu og undir því
eru bækur í pressum.
— Það á vel saman kaffið og rykið,
segir Bentína og sötrar kaffið.
— Er mikið ryk í bókunum?
— Já, það er ekki svo lítið, segir
Unnur, stundum finnst mér pöddur
fljúga úr þvi upp í nefið á mér, en
það er kannske bara ímyndun. Svo
eru tóbaksblettir á síðunum, sem
hafa komið, þegar lekið' hefur úr nef-
inu á gömlu mönnunum, lýsisblettir
og ýmislegt annað, sem verður að
nást úr.
— Hvernig nærðu þvi úr?
— Ég þvæ blöðin og pressa úr þeim
skítinn.
— Úr hverju þværðu þau?
— Það er nú eiginlega hernaðar-
leyndarmál, segir Unnur og hlær við,
og það er bezt að tala ekkert um það.
................:..........................•••--••

Þannig eru blöðin oft ieikin, þegar bækurnar koma til viðgerðar.
TIMINN
SUNNUDAGSBLAÐ
157