Tíminn Sunnudagsblað - 22.11.1964, Blaðsíða 11

í Skagafirði, síra Árni Sigurðsson,
nú á Norðfirði.
Síra Arnór Árnason lézt 1938,
hafði þá dvalizt á Fossi á Skaga I
þrjú ár, en vorið 1935 hvarf hann
úr embætti liðlega 75 ára. Hafði þá
verið prestur í alls 45 ár, setið
bak við Stólinn í 28 ár.
Nú brá svo við, að enginn prestur
fékkst í Hvammsprestakall í Laxár-
dal. Síra Helgi Koráðsson á Sauð-
árkróki þjónaði brauðinu í aukaþjón
ustu næstu 9 árin. Að sönnu var síra
Jens Benediktssyni blaðamanni veitt
kallið árið 1942, en hann settist þar
aldrei að og var leystur frá embætt-
inu eftir rúma tvo mánuði.-----
Vorið 194'5 var sóknarpresturinn
á Stað f Aðalvík að verða einn eftir
þar vestra, byggð nær eydd að fólkí,
en þeim fáu, sem eftir tórðu tryggð
þjónusta klerkkappans á Stað
í Grunnavík, síra Jónmundar Hall-
dórssonar. Hjá honum var og farið
að fækka. í júní 1946 fékk svo sein-
asti Aðalvíkurpresturinn veitingu
fyrir Hvammi í Laxárdal. Þar er
hann enn og unir hag sínum vel.
Þetta er síra Finnbogi Kristjánsson,
fæddur 10. júlí 1908, ættaður af
Landi.
Og nú þegar við höfum rlfjað upp
nokkra drætti úr sögu Hvamms og
umhverfis, skulum við ganga tíl stofu.
Þar á prestsetrinu bak við Stólinn
er nóg húsrými, síra Finnbogi er ein
setumaður. En honum veitir ekki af
veggplássínu. Hann á þau ókjör af
bókum í þremur stofum eru miklir
bókaskápar, og í vesturherberginu
hefur hann nú komið fyrir stórum
skáp og fyllt af bókum. Síra Finn-
bogi helgar líf sitt þessum bókum.
Hann þekkir þær og skilur, hvort
sem það eru hin aðskiljan-
legu vísindarit, skáldverk eða ferða-
lýsingar og hvort sem það eru ís-
lenzkar bækur, enskar, þýzkar.
Hann hefur ekkert bú á jörðinni og
ekkert fólk. Tíminn er því drjúgur
til lestrar. En af því að hann er
oddviti sveitarfélagsins, heyjar hann
alltaf nokkuð til að eiga og miðla,
ef harðnaði í ári. Það þarf ekki langa
dvöl á hinu afskekkta prestsetri bak
við Stólinn til að skilja, að þar situr
einhver fjölmenntaðasti og víðfróð-
asti prestur á landinu. Hann hefur
ekki lagt guðfræðina á hilluna að há-
skólanámi loknu. Hann þarf ekki
að spyrja, hvaða bækur séu nú notað-
ar í guðfræðideildinni. Hann á þess-
ar bækur flestar og hefur lesið, veg-
ið og metið, þótt 28 ár séu liðin frá
því hann tók kandidatspróf. Og lest-
urinn einn nægir ekki í Hvamrni.
Hugsunin heldur áfram um allar þess
ar lærðu lendur og færir þær út,
finnur nýja ræktunarmöguleika.
Þannig hefur sú niðurstaða fengizt
bak við Tindastól —út fyrir ísraels-
sögu Brights ameríska —, að glæsí-
legar gáfur Davíðs konungs séu því
mest að þakka, að móðir hans hafi
verið Edómíti. Síra Finnboga þykir
ekki mikið til um siðfræði Danans
Söes, og hann rís upp í vandlæti
gegn ýmsum skoðunum Barrets á
vitnisburði Jóhannesar. Og þegar
minnzt hefur verið á Pál, kemur ein-
hver glampi í augun og presturinn
segir: „Tilveruna greinum vér eigi
aðeins í brotum s'kynheims vors, held-
ur og að meira eða minna leyti í
heild í rökvísri hugsun vorri, tilfinn
ingum, trúarlífi og siðgæðislífi. Guð
er einstaklingurinn æðsti og mesti og
stórveldið æðsta og mesta, sem inni
Framhald á 1053. siðu.
Prestsetrlð í Hvamml er illa búlð útihúsum, enda er þar ertginn peningur. íbúð-
arhúsið var byggt snemma á þessari öld — stórt, járnklaett timburhús. Hér
stendur prestur á hlaðinu, ásamt gestum sínum, séra Sigurði Stefánssyni vígslu-
biskupi og prestsfjölskyldunni á Sauðárkróki. Kirkjan i Hvammi er nokkru of-
ar og norðar en bæjarhúsin. — Ljósmynd: Ágúst Sigurðsson.
T ! M I N N — SUNNUDAGSBLA*
1043