Tíminn Sunnudagsblað - 06.01.1968, Blaðsíða 11

Friðjón
Stefánsson:
Nokkrar
stökur
1__________
Færeyskir
máishættir
□
Vtljinn eins og veikur reyr
a£ vindum sterkum skekinn,
ef að kostir eru tveir,
oft sá verri tekinn.
Skjóni minn var fyrrum frár,
flest er nú á þrotum,
gamall, þreyttur kiakaklár
kominn að niðurlotum.
Timbur þola margur má,
margan hefur talsvert þyrst.
En skyldu menn drekka eins
þrotlaust þá,
ef þetta timbur kæmi fyrst?
Einum fagna fæstir menn
fastákveðnum gesti,
þó að flestir séu senn
sitt að berja nesti.
Sný ég inn í hugarheim
hryggur og öðrum reiður,
af því mér er eins og þeim
annt um gerviheiður.
Ýmsum reynist raunabót
— rök um artir manna —
að einnig ganga megi mót
meðal þeirra granna. t
1. Fót setur eingin fyri annan
utan fallkomin er sjálvur.
2. Eingin fer væl af tí, at ann-
ar fer illa.
3. Eingin kennir mein i annans
bein.
4. Hoyr um annan, hygg um
teg sjálvan.
5. Leys er annans kúgv á bási
(el: Leys er kúgv á annans bósi).
6. Gott er at svimja, tá ið ann-
ar heldur hóvdinum uppi.
7. Allir halda feita gás í annans
garði (el: feita kúgv i annans
búgvi).
8. Eingin stingur so annans
mans barn í barm, að ekki fót-
urnir jianga út.
9. Ámæli doyr ikki.
10. Ein armóð rættir aðrari hond-
ina.
11. Tað hanga ikki allir lyklar við
eitt konubelti.
Menn leitast við að láta sér
líða sífeilt betur.
Skrítið, þetta einmitt er,
sem enginn maður getur.
Þreyttir fætur, það held ég,
þeir eru ellimóðir,
erfið gangan ýmisleg,
en eitt sinn voru þeir góðir.
Sýnd er hernum andúð enn
með undirskriftalista,
sextíu harla mætir menn
minna á kommúnista.
Vagn og kvendi missa má
maður án alls trega,
bíða við og næsta ná
nægir venjulega.
Það að brjóta vanans vald,
veldur sífellt róti,
þvi allra tíma afturhald
andskotans á móti.
J
12. Allur bæti bótir.
13. Mongum brestur ætlan.
14. Mangur fær, hvat öðrum er
ætlað, men eingin fær, hvat öðr-
um er lagað.
15. Tungt er at leggja ást við
tann, ið onga leggur á móti.
16. Ást fjalir lýti.
17. Bráð er barnalund.
18. Bleytt er barnsins hjarta.
19. Lítil er barnsins uggi (: hugg-
un).
20. Tað er guðsbarn, ið batnar.
21. Barnið dugir hvörki at Ijúgva
ella loyna.
22. Margur fæst við boga og er
itoki mentur upp at toga.
23. Bundinn er bátleysur maður.
24. Hann fær byr ið bíður og
havn, ið rór.
25. Illt er at byggja borð fyrir
báru.
T í M I N N — SUNNUDA GSBLAÐ
19