Tíminn Sunnudagsblað - 06.01.1968, Blaðsíða 22

Meðal græneygðra kvenna
Framhald af 24. síðu.
njóta hvíldar á íslandi. Við þold-
um með prýði að‘ vaka fram eftir
eina nótt til þess að fagna 'and-
töku okkar og mýkja okkur, áður
en við færum að kljást við sigiu-
ti*eð. Hitt tók meira á okkuv, að
landsmenn virtust alls ekki þurfa
að blunda þessar björtu sumarnæt
ur. Það gerðist jafnt klukkan þrjú
um nætur sem um miðja daga að
gestir og alis konar fróðleiksfúst
fólk ryddist þungum skrefum upp
á þilfarið. Alit var þetta forvitna
fólk fjarskalega vingjarnlegt. en
um síðir fengum við nóg af svo
góðu. Við gripum til þess ’áðs að
biðja Pétur Blöndal að semja á-
varp, þar sem við beiddumst þeirr-
ar líknar að fá að vera á iriði um
svefntimann. Þetta bætti he'.dur úr
skák.
Nú flykktust að síldarbátar, sem
biðu þess, að veiðin hæfist — að-
allega íslenzkir, norskir og fær-
eyskir. Samtímis hófust brennivíns
bardagar miklir, sem samboðmr
voru ósviknum víkingum. í Orkn-
eyingasögu getur þess, að Sveinn
nokkur brjóstreip bar sig upp und
an því, að honum hafði ver:ð feng-
ið stærra drykkjarhorn en Sveini
Ásleifarsyni (því að hornið varð að
tæma í hvert skipti í einum teyg,
og hefði hann þess vegna orðið
fyrr drukkinn) Af þessu spratt
deila, og drap Sveinn Ásleii'arson
nafna sinn með öxi.
Þótt ekki drægi til svo mikilla
tíðinda á Seyðisfirði, varð okkur
Tony dálítið hverft við eitt kvöld-
ið, er við komum að ungum skip-
stjóra af færeyskum fiskibáti, er
særzt hafði svo á hendi, að blóðið
fossaði úr honum. Við héldum, að
þarna hefði orðið slys, en brátt
komumst við að raun um. að svo
var ekki: Hann hafði bara svarizt
í svona blóðugt fóstbræðralag við
íslenzkan sjómann. Sjáanlega hafði
þó blóðfórnin or3ið í frekasta Iagi.
Rétt á eftir slágsaði sjómaður til
okkar, enn drukknari en hinn
fyrri.
„Ha“, sagði hann, þegar hann
heyrði að við vorum útlendingar
„Þið talið enskuna, piltar?“
En við áttuðum okkur fljótt og
létum ekki standa á svari.
„Ekki, ekki“, saigði Tony.
„Nei, nei“, sagði ég eins skýrt
og ég gat.
„Blessaður" kölluðum við svo
og flýttum okkur burt. ..
Einn daginn bárust þau tíðindi
um bæinn, að fiskiskip hefði verið
gripið í landhelgi. Þetta var lítifl
og ósjálegur togari, enskur, og hét
Dorade. Stór fallbyssubátur, Óð-
inn, kom með hann til hafnar
Honum rennt í kví á milli herskips
ins og stórs, norsks togara, svo að
skipstjórinn stryki ekki með hann.
Dorade hafði verið að veiðum
tvær sjómílur innan fiskveiðimark
anna, og Pétur Blöndal brá þegar
við að undirbúa vömina. Nú var
Merton lögfræðingur, og þess
vegna var honum boðið að vera við
málsrannsóknina. En þrátt fyrir
allt umstangið var skipstjóranum
dæmd tvö þúsund og fimm hundr-
uð sterlingspunda sekt og varð þar
á ofan að kaupa út vörpuna og
aflann fyrir viðlíka fjárhæð. Mál-
ið dróst á langinn vegna áfrýjun-
ar, og seinna varð töf á, að geng-
ið væri frá tryggingum, svo að
það virtist helzt um tíma sem þeir
togarakarlarnir myndu vera þarna
á Seyðisfirði sumarlangt.
„Við setjum það ekki fyrir okk-
ur, þó að sektin sé mikil“, sagði
einn af skipshöfninni." Þeir eiga
allt undir fiskveiðunum, og við höf
um spurnir af því, að þeir sekta
líka sína menn svikaiaust. En þeg-
ar útlendir togarar skafa fjörurn-
ar heima — hver heldurðu, að sekt
in sé hjá stjórnarvöldum okkar:
Skitin fimmtíu pund“.
Það voru ekki margir dagar
liðnir, er mennirnir á mæðuskip-
inu Dorade voru orðnir góðkunn-
ingjar okkar.
Á Eystrafjall —
Framhald af 18. si3u.
En kl. 4 risu Þjóðverjarnir upp,
en þeim hafði víst ekki orðið
svefnsamt, og sögðust ætla út,
því að þetta væri ekki hægt. Kváð-
ust þeir ætla að ganga um til kl.
6, en við skyldum sofa þangað tiL
Og fljótlega heyrðj ég hraustlega
Lausn
48. krossgátu
skorna hrúta við hliðina á mér.
Um sexleytið vöknuðum við. Voru
þá Þjóðverjarnir að koma. Var
nú hitað te, og fengu allir sér
hressingu.
Fórum við Jón nú að tygja
okkur til ferðar, en áður en kvatt
var, kom Udo með whisky, og var
skálað fyrir þessari ánægjulegu
ferð. Ekki vildum við fara svo af
Eystrafjalli, að við hefðum ekki
fundið kofann. Við leituðum í hálf
tíma og fundum kofann talsvert
sunnar en sýnt var á kortinu.
Þetta var lítill moldarkofi mest-
allur í jörð, og urðum við að
skríða gegnum dyrnar, en víði-
hrísla óx út úr stafninum fyrir
ofan þær. Þarna var lítill við-
leguútbúnaður, en þó prímus og
ketill og seinna frétti ég að þar
ættu að vera bollar.
Nú héldum við áfram og vor-
um komnir austur í skarð klukk-
an hálf tólf. Við stönzuðum nokk-
uð oft, þvi að þarna voru girni-
legir berjarunnar.
Um tóifleytið lögðum við svo á
jökulinn og tókum stefnuna á
Fátækramannahól. Við fórum sunn
ar nú en þegar við fórum vestur,
og fannst okkur það mun betri
leið. Við vorum komnir kl 3
austur í Jökulfell og héldum það-
an sem leið liggur heim að Skafta-
felli.
□

ciigmsna

ssig.smi3a:

*ra0BHH.r3mS»lHfc!aL3^
^QHíiiEiaEiísaaiiassEie
isnaracsmaiiiQGiiiimíiQtó.
SSBBQEEiÍSQlKmíS&mSD
iSHmíasEEísiBíSíSEDiraB
isQQHöiismiiiBiSGimiamEa;
aaaaHQGiatscaaaisíaci:
fiSHHaEiamiiSBiaaEaiaDi
sstasaBiisaHSiísiamaiass
EBSQQfiSmilEiQGlEfiSmQ
usGiiSHissBiaEiissmtniin
.icsnrdHssssHaLíifflmcimci
EEHQaeBQmiíiQii&iaíi
30
- SUNNUDAGSBLAÐ