Tíminn Sunnudagsblað - 01.12.1968, Blaðsíða 3

tókTf.

Steinsugan er skrítinn fiskur; sem hrygnir í ósöltu
vatni. Sumir kynþættir hafast ævilangt viS í ám og
vötnum, en aSrir ganga í sjó. Sæsteinsugan liflr
nokkurt skeið ævi sinnar í Norður-Atlantshafi og
W=ngrar stundum hingað norður til okkar.
Þeim, sem sér steinsugu, dettur líklega fyrst í hug áll.
Ungviðið llkist líka álseiðum. Hrognin klekjast út niður-
grafin á árbotni, og þar geta seiðin lifað í dálitilli gróp
í allt að þvi fimm ár. Vatnið siast inn um annan endann,
er fer út um hinn.
Loks tekur lirfan eða seiðið á sig
mynd fullvaxins fisks með sogskífu
framan á hausnum. Á henni er
fjöldi tanna, og með þeim getur
steinsugan sargað sundur roð fiska,
er hún festir sig við.
I vötnunum miklu á landamærum
Kanada og Bandaríkjanna er steinsug
an mesti meinvættur. Þar leggst hún
á lax. Fyrir tíu árum veiddust f þess
um vötnum fjögur þúsund lestir af
iaxi, en nú aðeins tíu lestir.
I Eystrasalti er það einkum síldin,
sem steinsugan leggst á. Oft fá
fiskimenn síld, sem steinsuga hang-
ir á, í veiðarfæri sín. En ekki verð-
ur sagt, að hún vaidi tjóni á þeím
slóðum, því að hún er heldur fátíð.
:t? t ftmt T»Tt?mTiim:T:mitiitmmiH?tinimiiuiimTttinfi
Steinsugur, sem í vötnum lifa, sjúga
sig fastar við steina og liggja þannig
vetrarlangt. Þegar vorar, sleppa þær
loks takinu. Þá er að því komið,
að þær sinni þvi kalli náttúrunnar
að viðhalda kyni sinu.
Hangurinn byrjar á þvi að bera
smásteina i dyngju, þar sem standa
skal vagga ungviðisins. Hann er
mikilvirkur við þetta, og eftir
nokkrar klukkustundir hefur hann
lokið þessu verki sínu.
Hrygnan laðast að þessu nývirki, og þá
slöngvar hængurinn sér utan um hana
og kreistir úr henni hrognin, sem hann
frjóvgar síðan yfir dyngjunni. Þegar
hrygningu er lokið, biður dauðinn bæði
hængs og hrygnu.
T t IH I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
963