Tíminn Sunnudagsblað - 05.10.1969, Side 4
Haukadalur. Séð yfir Haukadalsbót á norðurströnd Dýrafjarðar. Ytri endi Mýrafelis sést til hægri á myndinni
Ljósmynd: Páll Jónsson
þeirra ekki ýkjamörg ár að ger-
sópa svo miðin í flóum og fjörð-
um, að þar verður ördeyða. Faxa
ffói, sem áður var gullikista,
ekki síður en guMnámurnar í Suð
ur-Afríku, er uppurinn, og gömlu
útvegsmennirnir og afiafcóngarnir
verða að lúta svo lágt í aflaferð-
um að róa út að togurunum með
viskí til þess að gefa Bretanum,
svo að þeir fái að hirða þann fisfc,
er hann vill ekki nýta. Því að
þetta eru vandlátir menn, sem ekfci
virja nema einstaka fisktegundir,
sem smafcfcast vel á enskum heim
iluim.
Þessi sama saga gerist kring um
ailt land.
Landh elgin er ekki nema örmjó
ræma með landi fram. Eigi síður
finnist fisfcimönnum stórveldisins
hún helzt tffl rífleg. Stundum er
enn fiskilegt nær landi, góður botn
nær ströndinni og fiskigöngur inni
í fjörðum, sem svo eru þröngir,
að þeir teljast allir innan land-
helgi. Synir þessarar þjóðar, sem
bera byrði hvíta mannsins af reisn
Harmsöguleg atvik og hrottaskapur útlendra veiðiþjófa
772
Lög og réttur á Dýra-
firði fyrir sjötíu árum
Voldugasta þjóð heimsins hefur
úti allar klær til þess að auka auð
sinn. Hún tekur málma úr nám-
um þjóða vítt um heim, hún hirð-
ir baðmullina af ekrum Egypta og
Indverja, hún situr um olíuna I
lindum Araba, og allt skal þetta
til Englands, því að þar á að vera
hið mikla iðjuver heimsins. Hún
rakar til sín landskuldum af ír-
landj og Indlandi, skip hennar
plægja veraldarhöfin, sum hlaðin
vörum, önnur grá fyrír járnnm,
og kaupsýslumenn hennar draga
saman verzlunargróða um allar
jarðir. Því að þetta er þjóð Kipl-
ings, bezt allra þjóða fallin til þess
að ríkja hcimshorna á rnilli og
kann öðrum fremur að axla „byrði
hvíta mannsins“. Sumir líkja henni
þó við „hundingjann, sem hausi
veltir, hvar á jörðu bráð sem lít-
ur“.
Einnig hér við Ísland hefur
þessi aðsópismfflda þjóð fundið mat
artiolu: Fisfcimiðin. Forsjá íslend-
inga er úti í Kaupmannahöfn, og
þar hefur hún komið ár sinni fyr-
ir borð og samið um, að landhelg-
in sfcull vera ein sjómíla. Englend
ingar eru forystuþjóð um botn-
vörpuveiðar, eins og svo margt
annað, og það tekur botnvörpunga
T í iVl I N N
SUNNUDAGSBLAÐ