Morgunblaðið - 12.05.2004, Qupperneq 44

44 MIÐVIKUDAGUR 12. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Grettir
Smáfólk
Lalli lánlausi
© LE LOMOMBARD
VEÐUR-
TEPTUR
SNJÓR
LÆSTI
MIG ÚTI
ER
ENGINN
SEM
GETUR
BJARGAÐ
MÉR?!
MAÐUR VEIT ALDREI HVAÐ
KETTIR ERU AÐ HUGSA
ÞAÐ ER RÉTT. VIÐ ERUM
MJÖG FLÓKNAR VERUR
ÉTA. SOFA. ÉTA. SOFA. ÉTA. SOFA.
ÉTA. SOFA.ÉTA
ÞÚ HEFUR
EITTHVAÐ
BREYST
ERTU BÚIN AÐ
GRENNAST?
AUÐVITAÐ...
ÞÚ ERT TÓM!!
GOTT
KVÖLD
HERRA
HÆ
ER ALLUR
BEKKURINN
KOMINN?
JÁ OG ÉG GERÐI ENN BETUR. ÞEGAR
LALLI ÁKVEÐUR AÐ GERA EITTHVAÐ ÞÁ ER ÞAÐ
ALDREI ILLA GERT
ÉG FANN GÖMLU
NEMENDUR ÞÍNA. ÞAÐ
VILDU ALLIR VERA HJÁ
ÞÉR Í KVÖLD
GAMAN AÐ
SJÁ ÞIG GUNNAR!
NEMA SÁ SEM ER
Í FANGELSI. HANN
FÉKK EKKI LEYFI
GOTT KVÖLD
HERRA
MANSTU EFTIR
MÉR? KÁRI! ÞÚ
VARST ALLTAF AÐ
SKAMMA MIG
ÉG VEIT EKKI HVERNIG ÉG Á AÐ... JÚ ANNARS, ÉG VEIT
GLEÐILEG JÓL
HERRA LÚÐVÍK!!
ÉG HELD AÐ
MAMMA ÞÍN
HEFÐI VERIÐ
HREYKIN AF ÞÉR
EN HÚN ER ÞAÐ ÉG HELD AÐ HÚN HAFI ALDREIVERIÐ EINS SNORTIN
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
FYRIRHUGAÐ er, að fram fari nú í
sumar einhvers konar atkvæða-
greiðsla meðal landsmanna um að
velja það, sem einhverjum hefur
dottið í hug að kalla »þjóðarblóm«.
Þrjú eða fjögur ráðuneyti hafa tekið
að sér að sinna þessu eina máli og að
auki fengið höfuðstöðvar Land-
verndar í Reykjavík til þess að sjá
um daglegan framgang verkefnisins.
Með öðrum orðum hér er ekkert til
sparað.
Höfundur þessa pistils er mjög
tómlátur um þetta mál, en leyfir sér
engu að síður að koma með fáeinar
ábendingar. Fyrst er að nefna, að
»þjóðarblóm« er illa valið. Blóm hef-
ur ákveðna merkingu í grasafræði,
og táknar aðeins þann hluta plöntu,
sem annast æxlun hennar. Í skáld-
skaparmáli er blóm (blómstur) á
stundum reyndar notað um plöntuna
alla (pars pro toto) og einnig er það
haft um afskornar plöntur eða potta-
plöntur, sem fólk kaupir sér til ynd-
isauka. Þá bera alls ekki allar
plöntur blóm. Miklu betra hefði verið
að kalla þetta þjóðarplöntu, og að
loknu vali væri ljóst, hvort um væri
að ræða þjóðarjurt eða þjóðartré.
Það er heldur angursamt, að ráðu-
neyti skuli standa fyrir svona kolvit-
lausri notkun orðs.
Í annan stað geta menn strax getið
sér nokkuð til um, hvaða tegundir
helzt koma til greina. Algengar og
áberandi tegundir um land allt eru
ekki ýkja margar. Þá er grasafræði-
þekking ekki mikil meðal þjóðarinn-
ar, því miður, og svo mun miklu ráða,
hvaða tegundir standa í blóma, þeg-
ar allsherjar-valið fer fram. Yfirleitt
er tíminn nokkuð langur á milli
blómatíma túnfífils og eyrarósar,
lambagrass og aldinþroska klófífu,
svo að dæmi sé tekið.
Þá þarf ef til vill að huga að því
líka, að aðrar þjóðir hafa þegar valið
sér einkennisplöntu. Sem dæmi má
nefna, að Samar hafa valið holtasól-
ey sem þjóðartákn.
Í stað þess, að þjóðin öll fari að
velja úr því, sem hún þekkir ekki
nema að takmörkuðu leyti, væri
kannski ráð, að hver fjórðungur eða
hvert sveitarfélaga stæði fyrir slíku
vali. Þá þyrfti alls ekki að velja al-
gengustu tegundina, heldur miklu
heldur þá, sem er einkennandi fyrir
hvert svæði. Þannig geta Austfirð-
ingar valið bláklukku (fingurbjörg),
sjöstjörnu eða gullsteinbrjót; Vest-
firðingar melasól, stóraburkna eða
skollaber, Norðlendingar bláklukku-
lyng, birkifjólu eða blástjörnu, svo að
fátt eitt sé nefnt.
Hér hafa aðeins verið nefnd örfá
dæmi um tegundir, sem eru algeng-
ar í þessum landshlutum. Einnig
kemur til greina, að smærri byggð-
arlög veldu sér einkennisplöntu.
Með því móti væri vakin athygli á til-
tölulega sjaldséðum tegundum, sér-
stökum vaxtarstað eða nytja-
plöntum. Af slíkum tegundum er
ærið nóg (vatnsnafli, sóldögg, kross-
jurt, brenninetla og stúfa) og þá fæli
valið í sér ákveðinn tilgang.
ÁGÚST H. BJARNASON,
doktor í grasafræði,
Laugateigi 39,
105 Reykjavík.
Þjóðarblóm
– hvað er það?
Frá Ágústi H. Bjarnasyni:
Morgunblaðið/Kristinn
ÍSLAND er ein af hinum staðföstu
eða viljugu þjóðum! Þetta segir rík-
isstjórn Íslands. Ríkisstjórn Íslands
vill að við, Íslendingar, séum þjóð
sem fer fram með stríði á hendur
annarri þjóð. Ríkisstjórn Íslands
vill að við, Íslendingar, séum þjóð
sem ræðst á aðrar þjóðir. Ríkis-
stjórn Íslands vill að við, Íslend-
ingar, séum þjóð sem pyntar fólk.
Ríkisstjórn Íslands vill að við, Ís-
lendingar, tökum þátt í því að drepa
saklaust fólk.
Þetta er það sem stjórnvöld á
Íslandi eru búin að gera þjóðinni.
Ísland studdi innrás í Írak fyrir
rúmu ári. Það var gert í algjörri
óþökk þjóðarinnar. Nú hefur komið
í ljós að þær ástæður sem gefnar
voru fyrir innrásinni voru staðlaus-
ar. Engin gereyðingarvopn hafa
fundist í Írak, engar vísbendingar
um að Saddam Hussein hafi tengst
al-Qaeda og svo framvegis.
Nú eru líka að koma í ljós glæpir
sem við, Íslendingar, höfum framið
gagnvart Írökum. Hermenn, bæði
bandarískir og breskir, hafa orðið
uppvísir að hræðilegum misþyrm-
ingum á íröskum föngum. Fangarn-
ir hafa verið svívirtir, pyntaðir og
smáðir. Það eru misgjörðir sem
hvíla núna á Íslendingum. Her-
mennirnir sem frömdu þessi voða-
verk eru einmitt þarna í umboði og
með stuðningi Íslands.
Það er þó enn verra að Íslend-
ingar hafa drepið tugþúsundir
Íraka. Ísland hefur, með því að vera
staðföst þjóð, tekið þátt í því að
drepa og limlesta saklausa Íraka
svo þúsundum skiptir.
Ég mótmæli af öllum lífs- og sál-
arkröftum þessari ráðstöfun.
VALDIMAR MÁSSON,
Hamarsgötu 1,
750 Fáskrúðsfirði.
Ég mótmæli!
Frá Valdimar Mássyni: