Morgunblaðið - 17.05.2004, Qupperneq 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. MAÍ 2004 31
✝ Gísli Dagssonfæddist í Reykja-
vík 24. maí 1937.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 2. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Björg
Gísladóttir, f. 5. nóv-
ember 1907 í Viðvík í
Skag., d. 9. júlí 1939,
og Dagur Halldórs-
son, sjómaður í
Reykjavík, f. 7. maí
1904 í Bartakoti í Sel-
vogi í Árness., d. 22.
desember 1983.
Eftir lát móður sinnar ólst Gísli
upp hjá föðurbróður sínum Guðna
Halldórssyni múrara í Reykjavík,
f. 11. október 1894 í Hreiðri í Holti
í Rang., d. 21. desember 1979, og
konu hans Jóhönnu Jóhannsdótt-
ur, f. 22. júní 1893 í Haga í Holti í
Rang., d. 28. september 1981.
Fóstursystkini Gísla eru Vilfríður
Guðnadóttir, f. 11. júní 1920, Pál-
ína Lilja Guðnadóttir, f. 6. júní
1923, d. 30. nóvember 1996, Hulda
Amrich, f. 1. júlí 1925, og Þórir
Rafn Guðnason, f. 23. október
1928.
Seinni kona Dags Halldórsson-
ar var Margrét Eyjólfsdóttir, f.
27. apríl 1908 í Flatey á Breiða-
firði, d. 5. apríl 1996. Systkini
Gísla samfeðra eru Sigríður Björg
Dagsdóttir, f. 13. september 1942,
og Halldór Dagsson, f. 20. júlí
1946.
Eiginkona Gísla er Margrét
Sigvaldadóttir, f. 17.
janúar 1942 í
Reykjavík. Foreldr-
ar hennar voru Sig-
valdi Kristjánsson,
kennari í Reykjavík,
f. 30. apríl 1906 á Bæ
í Hrútafirði, d. 22.
júní 1966, og kona
hans Sigríður Vig-
fúsdóttir, f. 25. ágúst
1908 á Flögu í Skaft-
ártungu í V-Skafta-
fellss., d. 8. apríl
1998.
Gísli lauk sveins-
prófi í Reykjavík
1964, meistari Þórður Þórðarson,
og prófi frá Meistaradeild Iðn-
skólans ári síðar. Gísli vann fyrstu
árin við múrverk en frá 1970 sem
mælingafulltrúi hjá Múrarafélagi
Reykjavíkur. Gísli var félagi í
Múrarafélagi Reykjavíkur frá
1964 og sinnti ýmsum ábyrgðar-
störfum, sat í trúnaðarráði, stjórn
og var einn af höfundum náms-
skrár fyrir múrara. Varaformað-
ur Múrarafélags Reykjavíkur frá
1981 og í sambandsstjórn Múrara-
sambands Íslands frá 1982. Gísli
var gerður að heiðursfélaga 2002.
Gísli var einn af stofnfélögum
Golfklúbbs múrarafélaganna í
Öndverðarnesi 1974 og var for-
maður klúbbsins frá 1977 til 2003.
Gísli var gerður að heiðursfélaga
golfklúbbsins 2003.
Útför Gísla fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Kær vinur og frændi, Gísli Dags-
son, er látinn eftir erfið veikindi.
Litlum ljóshærðum tveggja ára
dreng er komið í fóstur til ömmu
minnar Jóhönnu Jóhannsdóttur og
afa míns Guðna Halldórssonar, Mím-
isvegi 8, en Guðni var föðurbróðir
Gilla, eins og ég kallaði hann ávallt.
Móðir Gilla þurfti að leggjast inn á
sjúkrahús, en þaðan átti hún ekki aft-
urkvæmt. Gilli ólst upp hjá afa og
ömmu, en þar átti ég einnig heima
mín fyrstu sjö ár og tengdist ég hon-
um þá tilfinningaböndum.
Hann var í sveit á sumrin, og síðan
til sjós á unglingsárum. Barna- og
unglinganám stundaði hann í Austur-
bæjarskólanum. Síðan tók við vinna
við nýbyggingar, í framhaldi af því
komst hann á námssamning hjá Þórði
Þórðarsyni múrarameistara. Eftir
nám í Iðnskólanum lauk hann meist-
aranámi í iðngrein sinni.
Hann átti gott með að læra, var
fjölfróður, víðlesinn og ræðumaður
góður. Á skrifstofu Múrarafélagsins
starfaði hann í áratugi, sat í stjórn og
trúnaðarmannaráði og var varafor-
maður félagsins til dauðadags.
Múrarafélag Reykjavíkur eignað-
ist jörðina Öndverðarnes í Grímsnesi.
Þar áttu Gilli og hans góða kona Mar-
grét Sigvaldadóttir sumarhús og þar
undi hann sér vel. Í Öndverðarnesi er
golfvöllur sem hann átti stóran þátt í
að byggja upp. Hann var formaður
Golfklúbbs Öndverðarness frá stofn-
un til ársins 2003.
Gilli og Maggý höfðu gaman af að
ferðast og fóru oftast til landanna við
Miðjarðarhafið. Ég og fjölskylda mín
áttum því láni að fagna að vera þeim
samtímis í nokkur skipti okkur til
mikillar ánægju.
Gilli var drengur góður, var ekki
allra, eyddi ekki orðum í óþarfa um-
ræður, talaði aldrei illa um nokkurn
mann.
Jafnaðarmaður var hann af lífi og
sál og óskaði landsmönnum frelsis,
jafnréttis og bræðralags. Margrét
kona hans annaðist hann í veikindum
hans af miklu ástríki. Hjúkrunarfólk
á deild 13D, með Eirík Jónsson lækni
í forsvari, á miklar þakkir skilið fyrir
frábæra hjúkrun og vinarþel.
Guð geymi þig, elsku Gilli.
Jóhanna Þórisdóttir og
fjölskylda.
Vinur minn Gísli Dagsson múrari,
varaformaður Múrarafélags Reykja-
víkur, hæglátur heiðursmaður, mæl-
ingafulltrúi og heiðursfélagi félags-
ins, er látinn eftir erfið veikindi, langt
fyrir aldur fram, aðeins sextíu og sex
ára. Gísli Dagsson hefur verið félagi í
Múrarafélagi Reykjavíkur frá 1964.
Hann kom fljótlega til trúnaðar-
starfa í Múrarafélaginu og hefur
starfað þar nær óslitið allan þennan
tíma að málum tengdum múrurum í
leik og starfi.
Gísli Dagsson var í trúnaðarráði
1969 til 1972 og 1974 til 1978. Menn
sáu fljótlega hvaða mannkostamaður
Gísli var og hefur hann verið í taxta-
nefnd félagsins frá 1969 og mælinga-
fulltrúi frá 1970. Starf mælingafull-
trúa hefur ætíð verið vandasamt og
mikið ábyrgðarstarf, og hefur Gísli
ávallt notið trausts allra við mælinga-
starfið. Gísli hefur verið varaformað-
ur Múrarafélags Reykjavíkur frá
1981. Hann hefur unnið mikið starf að
eftirmenntun múrara allt frá árinu
1982 og sá um gerð námskrár fyrir
múrara, ásamt öðrum.Gísli var í sam-
bandsstjórn Múrarasambands Ís-
lands frá 1982 og var einn af skoð-
unarmönnum reikninga þess. Þá er
ótalið hið mikla félagslega starf sem
fylgdi formennsku í Golfklúbbi Önd-
verðarness en Gísli var í stjórn
klúbbsins frá stofnum 1974 og for-
maður klúbbsins frá 1977 til 2003 er
hann dró sig í hlé vegna veikinda.
Vinnu Gísla Dagssonar við skipulagn-
ingu og uppbyggingu golfvallarins og
golfaðstöðu múrarafélaganna í Önd-
verðarnesi verður lengi minnst. Gísli
var heiðursfélagi Golfklúbbs Önd-
verðarness. Ég vil að leiðarlokum
þakka Gísla fyrir samfylgdina öll
þessi ár sem við höfum starfað saman
í stjórn Múrarafélags Rykjavíkur að
málefnum múrara, án þess að nokkru
sinni hafi skugga borið á, og fæ ég
ekki fullþakkað honum fyrir tryggð
og vináttu sem ég hef notið.
Segja má að Gísli hafi áunnið sér
vináttu og virðingu allra hvar sem
hann fór. Ég vil, fyrir hönd Múrara-
félags Reykjavíkur og vinnufélaga,
votta Margréti S. Sigvaldadóttur eig-
inkonu Gísla og ættingjum samúð
okkar allra.
Helgi Steinar Karlsson, formað-
ur Múrarafélags Reykjavíkur.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína,
ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttu bil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér!
Gáðu, ég dó ei, ég lifi í þér.
(Höf. ók.)
Við erum stödd á golfvelli Öndverð-
arness, það er vinnudagur, allir leggj-
ast á eitt að fegra og betrumbæta fyr-
ir sumarið.
Við vorum að kveðja hinstu kveðju
Gísla Dags, okkar foringja til margra
ára og heiðursfélaga. En þó er eins og
hann sé alls staðar meðal okkar, því
þó hann hefði ekki hátt kom hann þó
svo miklu til leiðar í golfklúbbnum.
Gísli hafði alla tíð mikinn áhuga á
íþróttum. Það lá því beint við þegar
áhugi kviknaði hjá múrurum að koma
á fót golfvelli á orlofsjörð þeirra í
landi Öndverðarness í Grímsnesi og
var hann einn helsti hvatamaður þess
og stofnfélagi í golfklúbbnum sem
stofnaður var árið 1974. Vegna mann-
kosta sinna var hann fljótt kallaður til
ábyrgðar og kjörinn formaður árið
1977 og gegndi því starfi allt til ársins
2003 eða í samfleytt 26 ár. Óhætt er
að segja að það hafi verið mikið gæfu-
spor fyrir golfklúbbinn sem naut
ósérhlífni hans og dugnaðar. Sem
dæmi má nefna að undir stjórn Gísla
voru byggðir tveir golfskálar og völl-
urinn þróaður frá því að vera hrein
heyskapartún í góðan golfvöll á nú-
tímavísu. Hann hafði þann eiginleika
að geta leitt saman ólíkar manngerðir
með ólíkar skoðanir sem sést best á
því að undir hans stjórn ríkti ávallt
eining um þær ákvarðanir sem teknar
voru á hverjum tíma.
Í tæp 30 ár gaf hann nánast allan
sinn frítíma til klúbbsins, stjórnaði
flestöllum golfmótum og þar lagði
hann sérstaka rækt við börn og ung-
linga og sýndi þeim heiður sem upp-
rennandi meisturum.
Gísla verður minnst með virðingu
og þakklæti á hverju ári héðan í frá
þegar blysið sem hann ætíð tendraði
við upphaf Jónsmessumóts hefst á
loft og minning hans mun lifa meðal
okkar félaganna.
Við vottum eiginkonu hans Mar-
gréti Sigvaldadóttur okkar innileg-
ustu samúð á þessari sorgarstundu.
Stjórn og félagar Golfklúbbs
Öndverðarness.
GÍSLI
DAGSSON
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA ÁMUNDADÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður til heimilis í Vogatungu 67,
Kópavogi,
sem lést sunnudaginn 9. maí, verður jarðsung-
in frá Kópavogskirkju þriðjudaginn 18. maí
kl. 13.30.
Bjarni Hermann Finnbogason,
Ragna Jóhannsdóttir, Gissur Axelsson,
Hildur Jóhannsdóttir, Grétar S. Kristjánsson,
Hlöðver Jóhannsson, Jónína Jónsdóttir,
Munda Jóhannsdóttir, Hörður Runólfsson,
Steinþór Jóhannsson, Monthiya Hoshi,
Magnús Már Kristinsson, Sigrún Grímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku Elba mín. Mér
þótti svo vænt um að fá
að kveðja þig áður en
þú kvaddir þennan
heim. Þú varst kona sem varst bara
svo góð, með svo stórt hjarta og
reyndist mér alltaf svo vel. Bros þitt
og hlýtt viðmót munu ávallt hlýja
mér í hjartastað. Ég sé þig fyrir mér
með lífsfélaga þínum Börje og hund-
inum ykkar Kasper. Siglandi um
sænska skerjagarðinn á bátnum
ykkar í sumri og sól. Nú hafið þið öll
kvatt þennan heim. Kveðjan er sár
en minning ykkar er eins og töfrar
sólargeislanna, sem hlýja manni að
hjartarótum. Börnum þínum, barna-
börnum og öðrum fjölskyldumeðlim-
um vil ég votta mína dýpstu samúð.
Megi Guð styrkja þau í sinni miklu
sorg.
Sigurlaug Ragnarsdóttir.
Elsku Elba. Nú kveðjum við þig í
hinsta sinn. Hafðu þökk fyrir allt og
allt. Öll árin sem við áttum saman í
Svíþjóð, góðar stundir, vinátta og
tryggð alla tíð. Þú varst okkur svo
kær, alltaf glöð og tilbúin til að
hjálpa. Þín verður innilega saknað af
öllum hér á Rimfrostgrändinni.
Guð veri með þér, kæra Elba, og
gefi fjölskyldu þinni styrk í sinni
sorg.
Guðlaug, Sigurjón og börn.
Elsku amma mín. Nú hef ég misst
góða vinkonu sem var svo gott að
eyða tímanum með. Þú lifðir ein-
földu en góðu lífi ótrufluð af því
kapphlaupi sem einkennir flesta. Þú
varst blíð og góð manneskja, tilbúin
að gera allt fyrir alla. Þú færðir mér
mikla hamingju og visku.
Síðastliðið ár reyndist þér erfitt,
þú gekkst í gegnum erfiða lyfjameð-
ferð til að vinna bug á þínum veik-
indum og þurftir að dvelja mikið á
spítala. Ekki síður reyndi þetta á
hana mömmu sem vék ekki frá þér,
ég veit að það skipti þig miklu máli
að hafa hana hjá þér enda voruð þið
nánar vinkonur. Því miður náðist
ekki að lækna þig, en þið mæðgurn-
INGA HELMA
ÞORGRÍMSDÓTTIR
✝ Inga Helma Þor-grímsdóttir
fæddist í Reykjavík
10. mars 1931. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 8. maí síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskapellu 14.
maí, í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
ar létuð það nú ekki
stoppa ykkur frá því að
koma til Íslands í heim-
sókn.
Þú varst mikið veik
þegar þú komst og
varst í rúminu allan
tímann meðan þú
dvaldir hjá okkur og
tveimur dögum fyrir
brottför ykkar aftur til
Noregs þá veikist þú
enn meira og varst lögð
inn. Þá fengum við þær
fréttir að það væri
stutt í annað ennþá
lengra ferðalag hjá
þér. Þetta gerðist allt mjög hratt eft-
ir að þú varst lögð inn, það er eins og
allt sé fyrirfram ákveðið í lífinu og
þú fékkst að deyja hér á Íslandi sem
ég veit að þú vildir. Síðustu tvær vik-
urnar dvaldir þú á líknardeildinni í
Kópavogi sem er alveg yndislegur
staður og frábært starfsfólk.
Margar eru minningarnar sem ég
á enda vorum við mikið saman.
Þú áttir heima í Svíþjóð þegar ég
fæddist árið 1977 og varst búin að
vera þar í nokkur ár. Við fjölskyldan
komum nánast til þín á hverju
sumri, það var alltaf mikið líf og fjör
í Sundbyberg þegar við komum. Þér
fannst gaman að rifja upp þegar ég
og Óli fórum í Tívolíið og kunnum
okkur ekkert hóf og hlupum á milli
tryllitækja sem endaði alltaf þannig
að við fengum ógleði og það kom
allavega tvisvar fyrir að Óli ældi í
strætó á leiðinni heim en þrátt fyrir
það þá gátum við rifist um hver fengi
að hringja í strætó.
Það sem stendur upp úr hjá mér
eru bátsferðirnar með ykkur Börje
og Kasper. Þið voruð miklir dýravin-
ir og náttúrubörn. Svo þegar Börje
seldi bátinn þá eignuðumst við
hreiður í sveitasælunni sem var rétt
fyrir utan Mariestad. Þegar fjöl-
skyldan kom þangað þá var eins og
maður færi langt aftur í tímann, því
hvorki var þar vatn né rafmagn.
Kvöldin þar voru einstök, við sátum
úti, grilluðum og spjölluðum saman
fram á rauða nótt. Börje var ein-
stakur og náðu hann og Arnar minn
vel saman.
Mikið fannst mér yndislegt að sjá
hvað það var mikil ást og kærleikur
milli ykkar, hann kallaði þig alltaf
ástina sína. Hann varð bráðkvaddur
í fyrra og tók það mikið á þig.
Megi Guð varðveita þig og minn-
ingu þína, elsku amma mín, þín verð-
ur sárt saknað. Og vil ég segja að
lokum eins og þú orðaðir það: Góða
nótt og Guð geymi þig.
Þín
Inga Helma.
Mikill höfðingi er
fallinn frá. Góður
varstu vinur minn,
elsku Krummi minn.
Þegar maður ætlar að
skrifa minningargrein um þig þá
er af svo mörgu að taka um at-
hafnir þínar og trausta vináttu
okkar, sem var mér ómetanleg.
Fregnin um fráfall Krumma fór
líkt og hamfarir um huga minn,
mér fannst sem hann hefði farið
alltof snemma frá okkur. Kynni
mín af honum eru mér ógleym-
anleg. Alltaf var það mikið til-
hlökkunarefni, gleði og afar hress-
andi að hitta eða heimsækja hann.
HRAFN
JÓNASSON
✝ Hrafn Jónassonfæddist á Melum
í Bæjarhreppi í
Strandasýslu 7. júlí
1954. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans 14. apríl
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá Hall-
grímskirkju 23. apr-
íl.
Í návist Krumma var
maður nánast alltaf
brosandi. Hann var
góður húmoristi, af-
burða vel greindur og
ótrúlega næmur á
fólk, vel meðvitaður
um umhverfi sitt og
vel að sér um ólíkleg-
ustu hluti. Fólk sem
kynntist Krumma
varð á einhvern hátt
vart við eitthvað í
undirmeðvitundinni
áður óþekkt og sóttist
eftir nærveru hans.
Mér fannst hann hafa
eins konar segulmagnað aðdrátt-
arafl á fólk sem kynntist honum.
Ég er þér afar þakklátur, elsku
besti Krummi minn, fyrir allt, og
mun ávallt minnast þín og finna
stundir til að senda þér hlýjar og
fallegar hugsanir. Ég sendi for-
eldrum, systrum, aðstandendum
og öðrum vinum Hrafns Jónasson-
ar mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Eyjólfur Hjartarson (Eyli).