Morgunblaðið - 18.05.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 18. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Pétur Stefáns-son, Kjarrhólma
30, Kópavogi, fædd-
ist á Ásunnarstöð-
um í Breiðdal 9.
febrúar 1925. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
aðfaranótt 12. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Stefán Árna-
son, bóndi á Ásunn-
arstöðum, f. 6. mars
1867, d. 7. desember
1932, og Kristborg
Kristjánsdóttir á
Kirkjubóli í Stöðvarfirði, f. 16.
september 1899, d. 31. desember
1932. Alsystir Péturs var Sigríð-
ur, f. 20. júní 1932, d. 16. nóv-
ember 1995. Sigríður giftist
Bandaríkjamanni og bjó hún í
Bandaríkjunum alla tíð eftir það
og andaðist þar. Þau eignuðust
þrjár dætur sem allar eru búsett-
ar þar vestra. Stefán faðir Péturs
var þrígiftur og var Kristborg
in Ásgeir Guðmundsson, bóndi og
kaupfélagsstjóri í Krossnesi í
Norðurfirði í Strandasýslu, og
Valgerður Jónsdóttir frá Trölla-
tungu í Steingrímsfirði.
Foreldrar Péturs og Sigríðar
létust með þriggja vikna millibili
og var Pétur þá sjö ára að aldri
en Sigríður þriggja mánaða göm-
ul. Fyrst eftir lát foreldranna var
Pétur í umsjón móðurfólks síns
fyrir austan, en fór svo til hálf-
bróður síns Lúðvíks R. Kemp og
konu hans Elísabetar, en Oddný
og Björgólfur tóku Sigríði að sér.
Pétur ólst upp á Illugastöðum og
strax og aldur leyfði var hann
farinn að vinna öll þau störf sem
krafist var af börnum þess tíma.
Pétur lauk barnaskólaprófi, en
aðstæður leyfðu ekki frekari
menntun. Pétur lagði gjörva
hönd á margt um ævina. Hann
stundaði meðal annarra starfa
vegavinnu, byggingastörf og sjó-
mennsku. Í mörg ár stundaði
hann vinnu hjá Vita- og hafna-
málastofnun við bryggjusmíði
víðs vegar um landið en frá 1978
til 1992 vann hann í steypuskál-
anum hjá Ísal.
Útför Péturs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 10.30.
þriðja kona hans.
Með fyrstu konu sinni
(1889) Helgu Lúð-
víksdóttur Kemp, d.
1897, átti hann tvö
börn, Lúðvík R.
Kemp, vegavinnu-
stjóra á Illugastöðum
í Laxárdal í Skaga-
firði, f. 8. ágúst 1889,
d. 31. júlí 1971, kona
hans var Elísabet
Stefánsdóttir, f. 5.
júní 1888, d. 1. ágúst
1984, og Oddný, f. 25.
september 1932, d.
23. febrúar 1977, sem
giftist Björgólfi kaupmanni Stef-
ánssyni í Reykjavík. Önnur kona
Stefáns föður Péturs var Sigríð-
ur, d. 1922, Marteinsdóttir í
Árnagerði í Fáskrúðsfirði, börn
þeirra komust ekki upp.
Pétur kvæntist hinn 7. septem-
ber 1983 Ólafíu Guðrúnu Ásgeirs-
dóttur, kjólameistara, f. 8. sept-
ember 1918 og lifir hún mann
sinn. Foreldrar Ólafíu voru hjón-
Iðin hönd nú hvílast má.
Hlífðarlaust er starfa náði.
Vinsælt hjarta hætt að slá.
Hvers manns vild er gera þráði.
Þar sem aldrei þótti bresta
þolgerð, ráðdeild, tryggð og festa.
(M. Joch.)
Vart er hægt að gefa betri lýs-
ingu á svila mínum og fjöldskyldu-
vini Pétri Stefánssyni en fram kem-
ur í erindi þessu. Líf hans mótaðist
af vinnu, tryggð, hjálpsemi og heið-
arleika allt frá barnæsku til hinsta
dags. Pétur hefur verið tryggur
vinur okkar frá því að hann kvænt-
ist mágkonu minni, Ólafíu Ásgeirs-
dóttur, fyrir rúmum tuttugu árum.
Hjónaband þeirra reyndist þeim
báðum farsælt. Pétur var góður
heimilisfaðir sem unni Löllu af heil-
um hug og bar mikla umhyggju fyr-
ir henni. Hann var Löllu svo þakk-
látur fyrir að búa honum það
heimili sem hann hafði ætíð þráð og
hennar létta lund og ljúfa viðmót
gaf honum þá hlýju og ástúð sem
hann þarfnaðist. Pétur missti báða
foreldra sína með þriggja vikna
millibili aðeins sjö ára gamall. Allir
geta ímyndað sér hvílíkt reiðarslag
það hefur verið fyrir þennan litla
dreng að missa allt sem gildi hefur í
einu vetfangi. Móðurfólk hans fyrir
austan tók hann að sér fyrst í stað
og þótti honum þar gott að vera, en
um ári síðar óskaði hálfbróðir hans
Lúðvík R. Kemp og Elísabet kona
hans eftir að taka litla drenginn að
sér og fór hann þá norður í Skaga-
fjörð á framandi slóðir til allra
ókunnugra. Það var mikið áfall, því
þótt fólkið væri gott og Skagafjörð-
urinn fallegur þá vantaði eitthvað
sem var heima. Hin viðkvæma sál
litla drengsins sem saknaði mömmu
og pabba lokaði sig af með sína sorg
og hleypti ekki öðrum þar að. En
hann átti margar minningar frá Ill-
ugastöðum og þar á meðal sagði
hann okkur oft frá berjabrekkunni
sem að hann eignaði sér og sagði
engum frá. Það var hans staður. En
hann hélt góðu sambandi við ætt-
ingja sína.
Aðeins fjórtán ára að aldri fór
Pétur í vegavinnu og eftir það var
vinnan hans aðalsmerki. Pétur var
einn þeirra manna sem lögðu
gjörva hönd á margt og var enginn
svikinn af vinnu hans. Hann lagði
metnað sinn í vinnuna, hann var
mikill vinnuþjarkur og allt sem að
hann gerði var traust og vandað.
Handtak hans var traust til hinstu
stundar. Pétur var mikið snyrti-
menni og var sama við hvað hann
vann, alltaf var snyrtimennskan til
staðar.
Pétur var mikill náttúruunnandi.
Þau Lalla höfðu mikla ánægju af að
fylgjast með komu lóunnar og ann-
arra fugla í brekkuna fyrir ofan
heimili þeirra og fannst manni á
stundum að Pétur þekkti einn fugl-
inn frá öðrum.
Pétur hefur verið mér og fjöl-
skyldu minni einn tryggasti vinur
frá fyrstu tíð. Með hverju árinu
sáum við betur hversu mikið gull af
manni hann var. Maðurinn minn
Snorri, sem var bróðir Löllu, og
Pétur náðu mjög vel saman og þeg-
ar Snorri lést tóku þau mikinn þátt í
missi okkar og umhyggjusemi
þeirra í minn garð og okkar var
ómetanleg. Pétur var þess fullviss
að sem kvenmaður gæti ég hvorki
beitt hamri né naglbít og ef ég
minntist á að eitthvað væri bilað á
heimilinu, hvort sem það var
krækja á glugga eða laus skrúfa,
var hann kominn með sín verkfæri
og lagfærði það sem þurfti. Og svo
þegar ég hringdi til þeirra, alveg
uppfull af þakklæti, sagði Lalla
mín: „Jæja, elskan, þú hefur orðið
vör við að búálfurinn úr austurbæn-
um kom í heimsókn til þín.“
Pétur var mjög ættrækinn og
vinmargur. Hann var ekki mikið
fyrir að fara í heimsóknir en hringdi
oft til vina og ættingja og bar hag
þeirra mjög fyrir brjósti.
Þau hjón voru mjög barngóð,
enda segjum við að Lalla sé uppá-
haldsfrænka stórfjöldskyldunnar.
En þá var Pétur ekki síður vinsæll
hjá yngri kynslóðinni. Litlu telpurn-
ar í fjöldskyldu minni sóttu í fangið
til hans og það var ógleymanlegt að
sjá hve hann ljómaði upp og brosið
færðist yfir andlit hans þegar þær
komu til hans einhvern seinasta
daginn er hann lá banaleguna uppi á
spítala.
Seinasta árið hefur verið Pétri
erfitt. Veikindi hans ágerðust með
hverjum mánuðinum sem leið og
loks fór sjúkdómurinn með sigur af
hólmi, en lífsvilji hans var svo sterk-
ur að hann vildi ekki láta bugast fyrr
en í fulla hnefana. Pétur andaðist
aðfaranótt 12. maí sl. 79 ára að aldri.
Péturs er sárt saknað af öllum
þeim sem stóðu honum nærri.
Björgvin Gylfi sonur minn og fjöl-
skylda sem búsett eru í Danmörku
senda samúðarkveðjur handan um
hafið með þökk fyrir liðna tíð.
Lalla mín. Við erum öll með hug-
ann hjá þér og biðjum Guð að
styrkja þig.
Kristjana H. Guðmundsdóttir.
Lokadagurinn, 11. maí, er síðasti
dagur vetrarvertíðar. Fyrir Pétur
Stefánsson, sem stundaði sjó-
mennsku til margra ára, markaði
þessi dagur oft þáttaskil. Það er því
táknrænt að þessi dagur varð hans
lokadagur í þessari jarðvist. Hann
lést laust eftir miðnætti 12. maí eftir
erfið veikindi. Hann var einn af mín-
um traustustu og bestu vinum og
breytti þar aldursmunur engu.
Sumum kann að hafa fundist hann
nokkuð þver og kannski lokaður. En
þegar komið var inn fyrir skelina,
mátti finna að þarna fór hinn ljúfasti
maður sem hafði hlýtt hjarta og
sterka réttlætiskennd. Hann tók
það nærri sér ef honum fannst að
þeim vegið sem síst skyldi. Sjö ára
missti hann foreldra sína með nokk-
urra vikna millibili. Þegar við rædd-
um æsku hans og uppvöxt mátti
finna hve mikil og djúpstæð áhrif
þessi reynsla hafði haft. Hann vann
erfiðisvinnu alla sína tíð og hafði
þann þroska sem þeir fara á mis við
sem fá allt rétt upp í hendurnar.
Þegar hann hætti störfum, búinn að
líkamlegri heilsu, kom í ljós að gamli
maðurinn hafði verið þriggja manna
maki í vinnu, þótt hann nyti þess
aldrei sjálfur í launum eða vegtyll-
um. Hann var afar iðinn og mjög
handlaginn og féll sjaldan verk úr
hendi. Það var gott að leita til hans
þegar leysa þurfti verkefni sem
tengdust smíðum eða viðhaldi á
heimilinu. Og þótt heilsan væri farin
og hann gæti ekki verið beinn þátt-
takandi í verkinu var leiðsögn hans
ómetanleg. Ég kynntist honum fyrst
sem barn, þegar þau voru í tilhuga-
lífinu, hann og eftirlifandi eiginkona
hans, Ólafía Ásgeirsdóttir, föður-
systir mín. Tilhugalífið varð talsvert
langt en þegar Lalla var 64 ára
ákváðu þau að hefja sambúð. Þegar
við vorum boðin í 65 ára afmæli
Löllu, fundum við strax að eitthvað
lá í loftinu. Lalla nuddaði hálffeimin
á sér hendurnar en á milli fingranna
mátti sá glansandi giftingarhring.
Hann hafði þá látið verða af því að
biðja hennar Löllu sinnar. Pétur var
vinur vina sinna og betri, traustari
og tryggari vin er ekki hægt að
hugsa sér. Hann hafði ákveðnar
skoðanir og var trúr sinni innri
rödd. Hann var hreinn og beinn og
aldrei heyrði ég hann baktala neinn.
Barngóður var hann með afbrigðum
og dætur okkar Hildar nutu góðs af
hlýju hans og umhyggju. Þeim þótti
afar vænt um hann og sorg þeirra og
söknuður er mikill. Það var okkur
Hildi og börnunum heiður að fá að
vera samferðamenn Péturs og hafi
hann þökk fyrir allt og allt. Eiríkur
Jónsson og Halldóra Björnsdóttir,
læknar Péturs, veittu honum stuðn-
ing og hjálp langt umfram það sem
reikna hefði mátt með eða þeirra
skylda bauð. Hjúkrunarfræðingar
og sjúkraliðar þvagfæraskurðdeild-
ar Landspítala veittu hjúkrun af
slíkri alúð og kærleika að einstakt
má teljast. Við þökkum af heilum
hug öllum þeim sem önnuðust Pétur
í veikindum hans.
Ásgeir Valur, Hildur
og dætur.
PÉTUR
STEFÁNSSON
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
www.mosaik.is
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Englasteinar
Legsteinar
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
GUNNAR HLÖÐVER STEINSSON,
Laufrima 6,
Reykjavík,
lést laugardaginn 15. maí.
Bergþóra Skarphéðinsdóttir
og fjölskylda.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLGRÍMUR VALGEIR GUÐMUNDSSON,
Stórholti 47,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Garðakirkju miðviku-
daginn 19. maí kl. 13.30.
Soffía Sandra Cox,
Fríða Kristín Elísabet Guðjónsd., Hans Hafsteinsson,
Sonja Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Halla Sjöfn Hallgrímsdóttir, Jóhann Sigurður Víglundsson,
Anna Lydia Hallgrímsdóttir,
Sigríður Hallgrímsdóttir, Guðjón Steinarsson,
Sveinn Hallgrímsson,
Elsa Halldís Hallgrímsdóttir, Hans Erik Strandberg,
Hallgrímur Valgeir Yoakum,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁRNI SNÆBJÖRN VALDIMARSSON
vélfræðingur,
Rauðalæk 25,
lést á Landspítala Fossvogi sunnudaginn
16. maí.
Dómhildur Guðmundsdóttir,
Sigríður Árnadóttir Bernhöft, Birgir Bernhöft,
Magnús Árnason, Guðný Guðmundsdóttir,
Marta Árnadóttir, Hafsteinn Daníelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæri,
ÁRNI BRYNJÓLFSSON,
(Tryggvaskála),
Grænumörk 1,
Selfossi,
lést á Ljósheimum laugardaginn 15. maí.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn
22. maí kl. 13:30.
Börn og aðstandendur hins látna.