Morgunblaðið - 18.05.2004, Qupperneq 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. MAÍ 2004 35
✝ Guðjón Einars-son fæddist í
Reykjavík 26. apríl
1924. Hann lést á
Landspítalanum 10.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Einar Jónsson
prentari, f. 15. júní
1899, d. 25. janúar
1965, og Jónína Þor-
björg „Nína“ Sveins-
dóttir leikkona, f. 3.
apríl 1899, d. 29.
október 1979.
Bróðir Guðjóns var
Bragi, prentari, f. 11.
júní 1930, d. 9. desember 1994.
Bragi var kvæntur Margréti Betty
Jónsdóttur, f. 9. september 1930,
d. 15. maí 1997. Þau eignuðust
fjögur börn, Sturlu, f. 1950, Þór, f.
1951, Jón, f. 1952, d. 2002, Einar
Braga, f. 1965.
Eftirlifandi eiginkona Guðjóns
er Þórdís Guðmundsdóttir, f. 6.
mars 1923. Foreldrar hennar voru
Guðmundur Gunnlaugsson, f. 5.
nóvember 1899, d. 12. janúar
1962, og Björg Jónína Bjarnleifs-
dóttir, f. 6. nóvember 1897, d. 24.
febrúar 1924. Börn Guðjóns og
Þórdísar eru: 1)Ingibjörg, f. 1947,
gift Guðjóni R. Ágústssyni, f. 1948,
og eiga þau tvö börn: a) Þórdísi
Lindu, f. 1968, b) Einar f. 1974. 2)
Einar, f. 1948, kvæntur Helgu
Guðmundsdóttur, f. 1951, og eiga
þau tvö börn: a) Margréti, f. 1973,
b) Guðjón, f. 1978. 3) Ingvi Grétar,
f. 22. apríl 1951, d. 5. desember
1993, kvæntur Valdísi Gunnlaugs-
dóttur, f. 1951, og áttu þau eitt
barn, Guðmund Pétur, f. 1971. 4)
Þorbjörg, f. 4.6. 1961, gift Gylfa
Ernst Gíslasyni, f.
1961, og eiga þau tvö
börn: a) Ernst Fann-
ar, f. 1984, b) Íris
Ósk, f. 1992. Barna-
barnabörn Guðjóns
eru átta.
Guðjón lærði
prentiðn í Steindórs-
prenti en starfaði
síðar í prentsmiðj-
unni Eddu til ársins
1959 þegar hann
lauk meistaraprófi í
prentiðn. Sama ár
hóf hann störf hjá
Dagblaðinu Tíman-
um sem ljósmyndari og síðar sem
skrifstofustjóri ritstjórnar þar til
hann hætti störfum vegna aldurs
árið 1994. Á yngri árum starfaði
Guðjón sem sýningarmaður í Há-
skólabíói.
Guðjón spilaði knattspyrnu með
Val og var knattspyrnudómari í
mörg ár. Þá lék hann á básúnu og
spilaði í nokkrum lúðrasveitum,
þó lengst í Lúðrasveit Reykjavík-
ur og Lúðrasveitinni Svan. Einnig
spilaði hann í jazzhljómsveitum
með Braga bróður sínum. Síðustu
árin söng hann með Karlakórnum
Kátir karlar.
Guðjón sat í stjórnum ýmissa fé-
laga. Hann var lengi í trúnaðar-
ráði Framsóknarflokksins, heið-
ursfélagi í Félagi íslenskra
radíóamatöra og sæmdur gullme-
dalíu Lúðrasveitarinnar Svans. Á
síðustu árum var hann félagi í Öð-
lingaklúbbi Félags íslenskra
hljómlistarmanna.
Útför Guðjóns fer fram frá
Kristskirkju í Landakoti í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Það er ekki oft sem maður kynnist
fólki sem er trútt sinni sannfæringu.
Þetta er eiginleiki sem gerir hvern
mann betri. Einmitt þannig var
tengdafaðir minn, Guðjón Einarsson.
Hvort sem um var að ræða stjórnmál,
tónlist, bifreiðar eða velferð sinna nán-
ustu. Guðjón var alltaf mjög ákveðinn
og það var unun að kynnast einstak-
ling sem hætti ekki fyrr en málin voru
komin í höfn. Guðjón hafði óvenju
næmt skyn á það sem fagurt var.
Hvort sem um var að ræða ljósmynd,
útsetningu á lagi fyrir kór eða klæða-
burð. Hér kom maður aldrei að tóm-
um kofunum. Guðjón passaði upp á að
ekkert vantaði. Hvert smáatriði skipti
máli.
Guðjón var einn af þeim einstak-
lingum sem unni sér ekki hvíldar. Sem
blaðaljósmyndari var hann alltaf tilbú-
inn að fara á vettvang til að fanga rétta
augnablikið án þess þó að fara yfir vel-
sæmismörk. Handlaginn var hann og
á þessum árum smíðaði hann radíó-
senda til að nota við áhugamál sitt,
radíóamatör. Eftir að hafa sest í helg-
an stein gat hann ekki unað sér við
stofugluggann og horft á. Hann varð
að taka að sér verkefni tengd áhuga-
málum sínum. Flest tengdist þetta
tónlist og málefnum aldraðra.
Guðjón hafði skemmtilegan frá-
sagnarhæfileika. Það var ekki haldin
veisla án þess að hann bæði ekki um
orðið. Frásagnargleði hans endur-
speglaði viðburðaríkt líf hans og hann
gætti þess að krydda á viðeigandi hátt.
Guðjón varð 80 ára 26. apríl síðastlið-
inn. Hann hafði alla tíð haft gaman af
veisluhöldum og verið hrókur alls
fagnaðar. En nú voru aðrir tímar. Þau
voru farin að þyngjast skrefin og
tveimur vikum seinna var hann allur.
Eftir situr minning um mann sem
kennt hefur okkur hinum að vera
sjálfum okkur trú. Megi minning hans
lifa.
Gylfi Ernst Gíslason.
Kær fjölskylduvinur Guðjón Ein-
arsson hefur kvatt þennan heim rúmri
viku eftir að hann hélt upp á áttræð-
isafmælið með rausnarbrag.
Ég kynntist Guðjóni unglingur þeg-
ar hann giftist frænku minni Þórdísi
Guðmundsdóttur. Það má segja að við
höfum fylgst að gegnum gleði og sorg.
Guðjón var góður drengur, barn-
góður og hjálpsamur. Skáti sem sýndi
það í verki. Umhugsun hans um Ingi-
björgu Gunnlaugsdóttur fósturmóður
Þórdísar var fágæt. Börn og barna-
börn hafa notið hlýju hans og um-
hyggju.
Guðjón átti margar hliðar og áhuga-
mál og var tónlistin kannski fremst,
enda höfðu þeir Bragi bróðir hans not-
ið tónlistar hjá móður sinni Nínu
Sveinsdóttur leik- og söngkonu og föð-
urins Einars píanóleikara.
Guðjón var traustur félagi í Lúðra-
sveit Reykjavíkur og í Lúðrasveitinni
Svan og í stjórn þeirra um tíma. Guð-
jón var líka radíóamatör og komst í
tengsl við umheiminn löngu á undan
internettengingum enda situr hann
þriggja ára við tæki föður síns.
Minningarnar um góðan mann
hrannast upp, t. d. þegar hann lánaði
mér stelpuplöturnar sínar með Fats
Waller og kynnti mig fyrir jazzinum,
eða heimsóknirnar til fjölskyldu minn-
ar í Svíþjóð, sérstaklega í fermingu
dóttur minnar. Hann var líka þessi
frábæri ljósmyndari og skilur eftir sig
minningar um atvik og atburði sem
geymast og gleymast aldrei.
Þegar Guðjón og Þórdís gengu í
kaþólsku kirkjuna valdi hann sér heil-
agan Frans sem verndardýrling og
var það með réttu.
Ég votta allri fjölskyldu Guðjóns,
Þórdísi og börnunum mína innilegustu
samúð.
En ég bið „blow Gabriel blow“ því
núna færðu góðan liðsmann í hina
himnesku lúðrasveit.
Hvíldu í friði og megi hið himneska
ljós lýsa þér.
Björg Ingvarsdóttir.
Það var á útmánuðum ársins 1966
eða rétt eftir miðja síðustu öld sem
leiðir okkar Guðjóns Einarsonar lágu
fyrst saman. Auglýsing birtist í Dag-
blaðinu Tímanum, blaði sem var keypt
á mínu heimili, óskað eftir manni í
myndamótagerð. Ég var nýskriðinn
úr skóla með lítil framtíðarplön á
þeirri stundu sem þessi auglýsing
birtist. Ég vann á Eyrinni eins og það
var kallað sem var ekki vinna til fram-
tíðar. Ég hringdi og við Guðjón mælt-
um okkur mót, lífið lék við mig, Guð-
jón Einarsson ljósmyndari Tímans
tók mér opnum örmum og sagði mér,
eftir stutt samtal, að ganga frá launa-
kjörum mínum við framkvæmdastjóra
Tímans, því ég skyldi mæta á
ákveðnum tíma til vinnu. Sem sagt ég
var kominn í þá stöðu að ganga á fund
mektarmanna í þessu þjóðfélagi og
ræða um kaup og kjör. Það verður að
segjast að ég var mjög taugaóstyrkur,
kominn í þá stöðu að sækjast eftir
mannsæmandi launum við mann sem
ég taldi að hefði öðrum hnöppum að
hneppa en að þjarka við strákpjakk
um laun. Launin sem buðust voru
þriðjungi lægri þeim sem ég hafði á
Eyrinni. Heimurinn hrundi yfir mig,
mér þótti ég vera snuðaður en þar sem
ég var búinn að bindast fastmælum
um að mæta á tilsettum tíma til vinnu
hjá Guðjóni Einarssyni tók ég þessu
með æðruleysi og batt mínar vonir við
að mér myndi takast að sanna mig og
fengi umbun eftir þrjá mánuði. Mér
þótti Guðjón traustvekjandi maður við
fyrstu kynni.
Tíminn leið og þrettán ár unnum við
Guðjón saman, ógleymanlegur tími og
mjög svo þroskandi, ekki bara í
myndamótagerð eins og upphaflegt
verk var, heldur við ljósmyndatökur
fyrir næststærsa dagblað landsins;
Tímann. Á Tímanum var mikil starfs-
gleði og metnaður af hálfu ritstjór-
anna, Indriða G. Þorsteinssonar, rit-
höfundarins Jóns Helgasonar sem var
ritstjóri Helgarblaðs Tímans og Þór-
arins Þórarinssonar þess geðgóða rit-
stjóra og þingmanns. Ógleymanlegt
fólk sem þarna starfaði. Ég bar ótak-
markaða virðingu fyrir þessum mönn-
um og verkum þeirra og hugmyndum,
Guðjón Einarsson var þar engin und-
antekning, hann lagði mjög mikinn
metnað í verk sín. Einhverju sinni
þótti ritstjórn Guðjón Einarsson hafa
staðið svo vel í verkum sínum að hann
fékk umsögn um sig og afrek sín með
myndavélinni á forsíðu blaðsins. Um-
sögnin tíundaði hvaða viðburði Guðjón
hefði myndað þá helgina. Þessa
stemmningu drakk ég í mig og ákvað
að gera myndavélina að mínu áhaldi til
að skrá líðandi stund í gegnum lins-
una. Guðjón var mín stoð og stytta í
fyrstu skrefunum sem dugandi ljós-
myndari á dagblaði, hann var minn
mikli örlagavaldur í því lífi sem ég hef
lifað og tileinkað mér allar götur frá
sextíu og sex og enn er ég að. Enginn
dagur er fyrirséður og flestir
skemmtilegir, kunningjahópurinn
sem ég hef eignast á lífsleiðinni feiki-
stór, þökk sé okkar fystu fundum.
Ég votta eftirlifandi eiginkonu og
vinkonu minni Þórdísi Guðmundsdótt-
ur og fjölskyldu hennar mína dýpstu
samúð við fráfall míns ágæta vinar
Guðjóns Einarssonar. Hann kveð ég
með mikilli þökk og hlýhug.
Gunnar V. Andrésson.
Það vill oft fara svo í þessu jarðlífi,
að maður uppgötvar ekki fyrr en það
er liðið eitthvað sem manni þótti hvað
vænst um. Í gamla íslenska máltæk-
inu segir: „Enginn veit hvað átt hefir
fyrr en misst hefir.“
Kynni okkar Guðjóns heitins hófust
rétt fyrir 1960, en þá fór ég að skrifa í
Tímann sáluga öðru hvoru og skömmu
seinna fasta þætti um frímerki og
fleira. Ég þekkti nokkra menn fyrir á
blaðinu, en um leið og kynni okkar
Guðjóns hófust var það engin spurn-
ing að hann reyndist mér í öllum ráð-
um bestur. Var þar sama hvort um
myndefni eða ritað mál var að ræða.
Enda var Guðjón afbragðs blaðamað-
ur og í engu síðri ljósmyndari. Ég var
aftur á móti aldrei nema free-lance
blaðamaður, eða dálkahöfundur og
tómstunda ljósmyndari. Hjá honum
gat ég alltaf sótt ráð og leiðbeiningar
sem voru veitt af fagmennsku og fús-
um vilja.
Smám saman jukust kynnin og upp
kom að áhugamálin voru mörg, sem
við áttum sameiginleg. Kynntumst við
hjón einnig konu hans og fjölskyldu og
urðu það góð kynni. Aldrei munum við
gleyma ferð sem við fórum saman um
Írland sumarið áður en ég fór alger-
lega að helga mig kennslu og skóla-
stjórn. Þar áttum við saman marga
ógleymanlega daga. Í þessari ferð
kynntumst við því einnig að við höfð-
um afar líkar skoðanir á trúmálum.
Varð þetta allt til þess að treysta betur
böndin milli okkar. Þegar frá leið hitt-
umst við svo oftast í kirkjunni okkar
ýmist við athafnir eða á fundum safn-
aðarfélaganna.
Þegar nú kemur að kveðjustund,
skal Guðjóni þakkað fyrir að hafa skil-
ið eftir svo margar sólarstundir í lífi
okkar, sem og fyrir hlýjuna og ein-
læga vináttuna á vegferð lífsins.
Guð geymi þig og allt þitt fólk.
Sigurður H. Þorsteinsson og
Torfhildur Steingrímsdóttir.
Gamlir lúðurblásarar sjá nú á bak
góðum vini og öflugum félaga í áratugi
þegar Guðjón Einarsson er allur.
Hann var virkur félagi í tveimur lúðra-
sveitum í áratugi. Svaninum frá unga
aldri, en gekk til liðs við Lúðrasveit
Reykjavíkur um 1970 og reyndist góð-
ur félagi. Guðjón var þeirrar gerðar,
hvort sem um starf hans var að ræða
eða áhugamál, að hann átti erfitt með
að sitja hjá, auðum höndum, þegar
verk var að vinna eða mál krafðist um-
ræðu og lausnar. Það leið því ekki á
löngu, eftir að hann kom til leiks með
LR, að honum voru falin trúnaðar-
störf, og rækti hann þau af alúð, og
reyndist kappsfullur talsmaður út á
við og lagði gott til allra mála.
Hann átti sæti í mörgum stjórnum
sveitarinnar, einkum sem gjaldkeri
eða endurskoðandi, en Guðjón var
manna glöggvastur á tölur. Þá var
hann í ferðanefnd vegna vesturfarar
1987, en hann tók einnig þátt í tveimur
öðrum vesturförum, 1972 og 1975.
Guðjón átti farsælan starfsferil við
prentun og blaðaútgáfu. En hann átti
einnig mörg áhugamál og sinnti þeim
öllum vel, en tónlistina lét hann aldrei
sitja á hakanum né félagsskapinn sem
henni tengist. Auk lúðrasveitanna
tveggja lék hann með Sveiflusextett,
og þegar stofnaðar voru prentara-
hljómsveitir vegna afmæla prentara-
félagsins var sjálfsagt að leita til Guð-
jóns. Þá starfaði hann á síðari árum
með kór eldri borgara.
Ég tel mig mæla fyrir hönd félaga í
Lúðrasveit Reykjavíkur er ég færi
Guðjóni Einarssyni látnum kærar
þakkir fyrir allt starf hans í þágu
sveitarinnar. Ég votta Þórdísi Guð-
mundsdóttur, konu hans, svo og öðr-
um aðstandendum, samúð mína og
Guðrúnar konu minnar.
Sverrir Sveinsson.
GUÐJÓN
EINARSSON
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Elskulegur bróðir minn og mágur,
GUÐMUNDUR BRAGI JAFETSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 19. maí kl. 15.00.
Halldóra Jafetsdóttir, Ingvi Guðmundsson.
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
BJARNI MAGNÚSSON,
Borgartúni 30a,
áður Heiðvangi 8,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósepsspítala, Hafnarfirði, föstu-
daginn 14. maí sl.
Útförin fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði
mánudaginn 24. maí kl. 13.30.
Sigrún Steingrímsdóttir,
Dóra Margrét Bjarnadóttir, Sigurjón Pálsson,
Ingunn Bjarnadóttir, Gunnar Rúnar Óskarsson,
Magnús Bjarnason, Anna Sveinsdóttir,
Steingrímur Bjarnason.