Íslendingaþættir Tímans - 25.10.1968, Síða 11

VILHJALMUR JONSSON
ímastöðum
Villhjálmur Jónsson var fæddur
24. okt. 1889 að ímastöðum í
Vaðlavík í Helgustaðahreppi. For-
eldrar hans voru hjónin Þuríður
Jónsdóttur frá Kotey í Meðallandi
°g Jón Vilhjálmsson frá ímastöð-
Um. Hann var elztur af sex syst-
kinum, sem öll eru dáin nema
einn bróðir, Guðni að nafni. Hin
Voru Ólafur, sem lézt ungur, Guð-
hý Þórunn, dáin 30. júlí 1956,
Lars, dáinn 1. ág. 1962 og Stefán,
dáinn 23. júní 1963.
Ungur varð Vilhjálmur fyrir-
vinna móður sinnar, ásamt syst-
kinum sínum, því að faðir þeii’ra
dó fyrir aldur fram. Vilhjálmur
Var ókvæntur alla ævi, en bjó með
móður sinni að ímastöðum í sam-
býli við Stefán bróður sinn og
konu hans, Jónínu Jónsdóttur, sem
lifir mann sinn. Árið 1936, er móð
ir hans var farin að heilsu, flutt-
ust þau að Karlsstöðum í Vaðal-
vík til systur Vilhjálms, Guðnýj-
Ur Þórunnar, og manns hennar,
Guðmundar Guðnasonar frá
Skjöldólfsstöðum í Breiðdal. Hjá
þeim hjónum var Vilhjálmur í 20
ár, eða þangað til systir hans lézt,
og skildust þá leiðir þeirra mág-
anna. Guðmundur fluttist til son-
ar síns í Hafnarfirði og lifir þar
í hárri elli, en Vilihjálmur var á
Karisstöðum einn vetur enn, en
fluttist síðan til bróðurdóttur sinn
ar, Þóru Guðnadótur, sem er fóst
urdóttir Guðnýjar systur hans og
Ouðmundar. Hjá henni og manni
hennar, Halli Guðmundssyni, átti
hann heima á Eskifirði þar til í
júnt í vor, að hann fór á sjúkra-
húsið í Neskaupstað og lézt þar
18. ágúst í sumar. Það má því
segja, að' leiðir þeirra Þóru og Vil-
hjálms hafi aldrei skilið.
Ekki átti Vilhjálmur kost á skóla
göngu, en var vel menntaður samt.
Kann var maður greindur, vel hag
mæltur og þótti góður ræðumað-
hr. Hann var ákveðinn samvinnu-
maður óg Framsóknarmaður og
lagði margt gott til félags- og
stjórnmála. Honum voru falin
öiörg trúnaðarstörf sveitar sinnar.
Hann var í hreppsnefnd í
34 ár og stjórn búnaðarfélagsins
mjög lengi. Hann hafði vöruaf-
hendingu fyrir Kaupfélagið Björk
í Vaðlavík. Meðhjálpari í Eski-
fjarðarkirkju var hann átta ár og
sóknarnefndarmaður meðan hann
átti heimili í Vaðlavík. ,
Röskur ferðamaður var Vil-
hjálmur og fór marga ferðina að
sækja lækni eða yfirsetukonu.
Hann var hjálpsamur og rétti
mörgum hjálparhönd á langri og
farsælli ævi. Honum fylgir hlýr
hugur samferðamannanna og þakk
læti þeirra mörgu, sem áttu þvi
að fagna að kynnast góðum dreng,
heilsteyptum manni.
Sunnmýlingur.
Jónína Einarsdóttii
Flókastöðum í Fljótshlíð
F. 8. apríl 1892.
í). 7. sept. 1968.
Ertu horfin, brúður blíða,
bliknuð rós í fögrum dal,
búin ertu‘að starfa‘og stríða,
stillta, góða kvennaval,
með þér væri ljúft að Mða
ljóssins inn í dýrðarsal.
Fögur er Hlíðin, faigur Ijóminn
fræga gyllir prýðissveit,
hún, sem varð hér vinasóminn,
valdi ung hinn forna reit,
gróðursetti blessuð blómin,
'betri‘og meiri'en nokkur veit.
Bærinn hljóðnar, Hlíðin grætur,
hnípinn starir þulur fár,
viðkvæmt sakna synir, dætur,
sindra'um hvarma gullin tár,
en Guð kann öllu böli bætur,
blessar, græðir öll vor sár.
Þökk fyrir síðast, vildisvina,
vildi margur segja nú,
Guð laun fyrir gestrisnina,
gleði þín var sönn og trú,
alltaf varstu‘að hugsa'um hina,
hitt fór dult hvað sjálf leiðst þú.
Húsfrú, móðir, hugumprúða,
hjarta þitt var fullt af yl
og mig vantar orðsins skrúða
öllu því að gjöra skil,
en gleym-mér-ei-þinn graf-
reit dúða,
góða nótt þér bjóða‘ég vil.
Kí’istín M.J. Bjömsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
11