Íslendingaþættir Tímans - 24.01.1969, Qupperneq 10

MINNING
ÞÓRÐUR ÞORKELSSON
FYRRUM BÓNDI AÐ HRYGGJUM
Laugardaginn 23. nóvember var
jarðsumginn frá Skeiðflatarkirkju
í Mýrdal, vinur minn og gamall
igranni Þórðuir Xmrkelssön, fyrrum
bóndi að Hryggjum, sem lézt 17.
nóveimber síðastliðinn.
Mörg síðustu árin var Þórður bú
eetrtnr í Vík hjá dóttur sinni Stein-
unni og manni hennar Sigurði
\ Halgrímssyni. Ég sá Þórð fyrst
■ áirið 1922 er hann flutti að Hryggj-
um í Mýrdal frá Hæðagarði í Land
broti.
Þórður Var fæddur 22. febr.
1880 að Þykkvabæ í Landbroti og
voru foreldrar hans hjónin Stein-
unn Þorsteinsdóttir og Þorlákur
Sveinsson. Þórður var næst yngst-
Uir sjö systkina. Föður sinn missti
Þórður aðeins fárra ára, og komst
heillariku störf í þágu þess, sem
þú leystir svo vel af hendi, og átt
því stóran þátt i uppbyggingu þess.
Og við sem störfuðum með þér,
nœstum til hinzta dags, hugs-
um til þín mörgum stund-
um í hljóðri þökk. En það
eru fleiri sem hugsa til
Höllu með hljóðu þakklæti,
■ blöndnu sárum trega. Hin ástríki
eiginmaður hennar, móðir og syn-
ir sjá að baki elskulegri eiginkonu,
dóttur og imóður. En Guðbjörg hef-
uir dvalizt hjá þeim hjónum hin
r edðari ár. Við vitum þó, „að enginn
] má sköpum renna“ og fyrir ok'kur
, öllum liggur að hafa bústaðaskip'tl
i einhvern tíma á ævinni. Við eftir-
■ lótum móður jörð hismið, en trú-
j uim því að sálin eigi sér fagra
i heimkomuvon, þar sem almættið
1 líkir og endurfundir éstvina eiga
‘ sér stað.
- Blessuð sé minning iþín Hala.
Ég sendi ástvinum þínum fjær
J og nær, innilegar saimúðarkveðj-
i ur.
OuOrún Vigfúsdóttir.
10
þannig ungur í kynni við alvöru
lífsins og önn daganna.
Rúmlega fertuigur vair Þórður
er leiðir okkar lágu saman, þá var
hann fdskur sem drengur ef
hlaupa þurfti fyrir kind og sístarf
andi.
Kvæntur var Þórður Ingibjörgu
Tómasdóttur hinni mætustu konu,
6vo sem hún átti kyn til, faðir
hennar var Tómas Jónsson fré
SkammdaX, en móðir Margrét
Jónsd. frá Breiðulhlíð, það voru
traustir stofnar sem stóðu að Ingi-
björgu, hún lézt fyirir mörgum ér-
um.
Það voru engin vettlingatök á
búskap þeirra Þórðar og Ingibjarg
ar, enda áttu þau gagnsamt og
snoturt bú.
Þau Þórður og Ingibjörg eign-
uðust fjórar dætur og ólu upp fóst
urdóttuir ®em allar lifa og eiga af-
komendur.
Fremur var Þórður dulur mað-
ur og fáskiptinn, en góðviljaður
og greiðvikinn var hann og hinn
traustasti maður í orði og verfki
Ég þakfca hugljúf kynni við þau
mætu hjón Þórð og Ingibjörgu, og
bið þeim látnum blessunar guðs á
landi lifenda. Ástvini þeirra aba
bið ég guð að blessa.
Einar J. Eyjólfsson.
t
KVEÐJA
FRÁ FÓSTURDÓTTUR.
Man ég ungdómsárin
eins og mynd á tjaldi,
þegar sól og sumar
sorgir mínar faldi.
ÖÞé var Ijúft að lifa
leiðiir mínar greiddi,
hlýja höndin Þórðar
hann mig stundum leiddi.
Eins vair Ingibjargar
éstúð gott að finna,
er hún unga fól mig
umsj'á dætra sinna.
Aldinn Björn og amma
— ævintýri kunnu.
Létt var lund é jólum
litlu kertln brunnu.
Varma og birtu báru
bænir sem ég lærði.
Göfgi, góði fóstri
gott mér stundum færði.
Þessum hei’ðurshjónum
heitair þakkir inni,
Iþau mér vinsemd veittu.
Viirt af góðviild sinni.
E.J.É.
IslendingaþættiR
í