Íslendingaþættir Tímans - 13.02.1970, Blaðsíða 7

syni prófasti, og mun hafa haft
gott ,af þeirri dvöl, enda var hún
þar vel metin, eins og hún átti skil-
ið.
Ingibjörg giftist 1918 Jóhanni
Sigurjónssyni bónda að Gröf í Vall
arsókn, igreindum manni og góð-
um. Hófu þau búskap að Þorleifs-
stöðum í Urðarsókn, lítilli jörð,
en fluttu sig brátt þaðan að Hlíð
í Skíðadal, þar sem þau bjuggu
alla tíð sína. Og þar dóu þau
bæði, hann 1949, en hún 1954.
Var 'Hlíð nýbýli og fremur smá
jörð. Var það enginn leikur fyrir
efnalaus hjón að hefja búskap á
þessum árum, og hefur reyndar
aldrei verið, mikil kreppuár og
tíðarfar örðugt sum árin. Þurfti
því vissulega á öllu sínu að halda
til þess að geta fætt og klætt sig
og sína og komið upp barnahópi
við þær örðugu aðstæður. Er raun
ar furðulegt hversu litlu jarðirnar
fá áorkað í þeim efnum, þegar ráð-
deiid og atorka ábúandans sitja við
stýrið og öllum kröfum stillt í hóf.
En þrekvirki hafa þar oft verið
unnin í kyrrþey, og ekki metin
sem skyldi. Og vissulega eiga smá-
býlin sinn tilverurétt eins lengi og
menn fást til að nytja þau. En til
þess á að styðja menn á alla lund.
Þau hafa reynzt betri uppeldir-
stöðvar oftast nær en berangurinn
við sjóinn, eða sollur kaupstaða-
lífsins.
Þau hjónin í Hlíð eignuðust 6
börn og komust 5 til fullorðins-
aldurs. Voru þar allir einhuga, og
studdu börnin fast að heill hóps-
ins strax og þau gátu. Og þar var ;
gestrisni og greiðvikni í heiðri !
höfð, eftir beztu getu. Nú búa 2
börnin í Hlíð, þau Friðbjöm og
Þórey (nöfn íósturforeldra hús-
freyjunnar frá Efsta-Koti). Hin
eru, Alexander skólastjóri í Hris- <
ey, Kristján kennari í Reykjavík,
og Sigurjón ritstjórl á Akureyri.
Ég sá Önnu Jónsdóttur síðast
gamla og slitna. Samt var hún
hress og glaðleg í viðmóti, og
hafði þó líf hennar ekki verið
neinn rósadans. En hún bar sig
vel, og engum slæma sögu.
Og er ég nú lit til dóttur henn-
ar, konunnar frá Hvassafelli, sem
þar fæddist 18 apríl 1861, og minn
ist dætra hennar, sem ég hef hér
að framan nefnt, en af þeim mæðg
■um hafði ég all mikil kynni, þá
þykir mér sem um þær mæðgurn-
ar megi segja með sanni. að þær
væru gæðakonur, seni öllum vildu
vel, þótt ekki færi mikið fyr<r
þeim á sviðinu, mildar í skapgerð
og fórnfúsar. Og það bar af, hve
barngóðar þær voru.
Því má segja, að þótt erfið væru
spor Önnu Jónsdóttur forðum hina
Iöngu leið með barn sitt í fangi,
þá létti þessi byrði henni síðar
mörgum erfið spor, þótt ekki væri
í hámælum haft.
Snorri Sigfússon.
GUÐMUNDUR BJARNI
SVEINSSON
frá Eyrarhúsum, Tálknafirði
Fæddur 3. ágúst 1898.
Dáinn 23. sept. 1969.
Guðmundur var fæddur að
Tungu í Tálknafirði, foreldrar
hans voru Jóhanna Bjarnadóttir og
Sveinn Sveinbjörnsson, en hann
olst upp á Eysteinseyri hjá Jónínu
Eysteinseyri hjá Jónínu Eiríks-
ÍSLENDIMGAÞÆTTIR
dóttur og manni hennar Bjarna
Friðrikssyni.
Þann 7. apríl árið 1928 gekk
hann að eiga Aðalheiði Guðbjarts-
dóttur, en missti hana eftir rúm-
lega eins árs sambúð. Eftir það
átti hann heimili hjá mágkonu
sinni Sigríði Guðbjartsdóttur og
Farmhald á bls. 17.
i