Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Blaðsíða 4

þá hafði hann efc]ci mikinn áhuga
• á hinum 'klassiskh émbættisstörf1
um, sem möríium þykja þó svo eft*
irsóknarverð Bjarni urini fyrst og
fremst frelsinu, tilbreytni og hraða
hins nýja tíma. Kemur mér þá í
hug, þegar hann var átta ára gam-
all O'g átti að skrdfa stíl í skólan-
um. Gerði hann þá lítinn leikþátt,
sem bar nafnið: Allir eru að ferð-
ast út um öll lönd. Hann var hald-
inn útþrá og hefur hann þá vafa-
laust ifylgzt af áhuga með þeim,
sem gátu ferðast um heiminn, og
hugsaði sér að gera það einhvem-
tíma sjáifur.
Og því fór sem fór. Bjarni hætti
við lögfræðina og valdi flugið. Yf-
ir fluginu var þá, og er að vissu
leyti ennþá, ævintýraljómi. Það var
því engin furða, þó að ungir menn
heilluðust af þeim möguleikum,
sem við flugið eru tengdir. Bjarni
hafði þegar hafið flugnám meðan
hann var í menntaskólanum og
eignaðist þá ásamt félögum sínum
litla flugvél. Sú var nefnd „Litla
gula hænan“.
En flugvélarnar stækkuðu fljótt,
og viðfangsefnin urðu vandasam-
ari og Bjarni óx með þeim. Ádð
1949 dvaldi hann í Bandaríkjunum
við nám í flugumsjón og loftsigl-
ingafræði. Tók hann síðan við flug-
umsjón á Keflavíkurflugvelli, fyrst
ur íslendinga. Var hann í því starfi
til 1955, en þá gerðist hann at-
vinnuflugmaður. Síðan hefur
Bjami fengið að fljúga „út um öll
lönd“. Hann hefur oft verið í erf-
iðu flugi, eins og t.d. Grænlands-
flugi og nú í Færeyjaflugi. Hann
var í mikiu áliti sem öruggur og
gætinn tflugmaður, og hann hefur
lagt ríkulegan skerf í uppbyggingu
og þróun flugsins á íslandi.
Og nú er síðustu flugferð Bjarna
lökið. Þessi endir var óvæntur, en
hann var ekki óhugsandi, frekar
en gerist þar sem siglt er um sjó
eða loft. Og eins og margur skip-
stjórinn hefur deilt örlögum með
skipi sínu, þannig gekk nú eitt yf-
ir báða flugstjórann og farkostinn.
Bjarni var maður skapfastur og
raunsær, einstaklega dagfarsgóður
og prúður. Hann var vinfastur og
góður hieim að sækja. Á heimili
þeirra Halldóru var glaðzt á góðri
stund, en þó allt í hófi.
Sá söknuður fyllir nú hug okk-
ar, hdnna fjölmörgu vina Bjarna
Jenssonar. En þyngstur er þó harm
ur eiginkonu hans og barna, móð-
ur hans og bráeðra.
*
Bjarni kvæntist 22. febrúar 1958
eftídífandi konu sinni Ifalldóru Ás
kelsdotl ur. Halldóra er fædd 22.
deseriiber 1933 að Litlu-Laugum í
S-Þingeyjarsýslu. Foreldrar henn-
ar eru þau Askell sonur Sigurjóns
skálds Friðjónssonar á Sandi og
kona hans Dagbjört Gísladóttir frá
Hofi í Svar.faðardal. Allir þekkja
Sandsættina, en hin ættin mun
ekki vera síðri.
Börn þeirra Bjarna og Halldéru
eru þrjú: Dagbjört Sigríður^ fædd
1958, Jens, fæddur 1960 og Ásfcell,
sfæddur 1965.
Á þessari sorgarstundu sendum
við Selma eftirlifandi eiginkonu og
börnum Bjarna, móður hans,
bræðrum og tengdafólki innilegar
samúðarkveðjur og óskum þeim
farsældar í framtíðinni. Við kveðj-
um Bjarna Jensson og þökkum vin
áttu hans og tryggð.
Sigurður Pétursson.
f
Hann var ræðinn og skemmtileg
ur að vanda og við lögðumst ó-
venju djúpt í glettni og gaman-
semi þennan dag. Bjarni var á
hraðri ferð eins og ævinlega og
staldraði við aðeins stundarkorn.
Hann var að bíða þess, að byr gæfi
til Færeyja og Kaupmannahafnar
og gat átt von á kalli á hverri
stundu. Óteljandi slíkar stuttar
samverustundir höfum við átt á
síðari árum. Vinátta ungra dætra
hafði gætt áratuga vináttu feðr-
anna nýju lífi, einmitt þegar losna
tek-ur um slík bönd milli gamalla
skólabræðra og endurfundir gerast
fátíðari. Um leið og hann stóð upp
til að kveðja, lét hann þess getið,
meðal annarra orða, og úr því að
ég myndi ekiki eftir því, að hann
væri reyndar hálffimmtugur á þess
um drottins degi 24. september
1970. Við kvöddumst því með meiri
kærleikum en venjulega og hann
vatt sér snarlega út um dyrnar og
var horfinn að vörmu spori.
Allra sízt óraði mig fyrir því á
þeirri stundu, að Bjarni vinur
minn hefði þá mælt feigum munni.
En áður en tveir sólarhringar voru
liðnir höfðu svipleg tíðindi orðið
á afskekktri eyju í Norður-Atlants-
hafi. Tvær fámennar frændþjóðiæ
við hjara veraldar, þar sem ein-
staklingar jafngilda þúsundum
meðal stórþjóða, höfðu ennþá eú.u
sinni orðið fórnarlömb í gráum
leik miskunnarlausra örlaga. Eng-
inn mannlegur máttur, hvorki ó-
bifanleg trúmennska og skyldu-
rækni né góðar gáfur og grandvar
leiki fá rönd við reist slíku yfir-
mannlegu valdi, siem hér var að
ver'ki. ísland hafði misst vandaðan,
tápmikinn son og Flugfélag ís-
lands einn af síinum reyndustu og
traustustu flugstjórum. Þetta var
mikið mannfall í svo fámennu liði.
Nú þegar stundarhlé verður á
fundum okkar Bjarna, og ég renni
huganum yfir farinn veg, er mér
Ijóst, að persónuleiki þessa sam-
ferðamanms og félaga skilur eftir
í hugskoti mínu skýrari mynd og
eftirminnilegri en mig hefði grun-
að. Það rifjast nú upp fyrir mér
hversu oft ég var að því spurður,
þegar leiðri okkar og annarra
manna lágu saman, bæði heima og
erlendis, hver hann væri þessi hóg
væri og orðheppni maður, með
gleðibragði sem talaði af glögg-
skyggni og þekknigu í öllum grein
um. Það var nefnilega eitthvað for-
vitnilegt og aðlaðandi við _mann-
inn, sem óðar vakti athygli. í skóla
duldist engum, að Bjarni var gædd
ur framúrskarandi góðum gáfum.
Hann var fljótur, skarpur og jafn-
vígur á flestar greinar, en þó var
saga honum hugstæðust og tungu-
mál lærðust honum til gagns fljót-
ar en öðrum mönnum. Hann var
vel á sig kominn líkamlega, góð-
um íþróttum búinn, kvikur í hreyf
ingum og fjörlegur í fasi, en stillt-
ur vel og hafði fulla gát um orð
og æði.
Bjarna voru allir vegir greiðfær-
ir til háskólanáms að loknu stú-
dentsprófi, en hugur hans stefndi
annað og hærra til meiri víðáttu.
Skólapiltar styrjaldaráranna hrif-
ust auðveldlega af mikilleik hrika-
legra atburða og stórra dáða, sem
vöktu þeim ævintýralöngun og at>-
hafnaþrá. Einn af þeim var Bjarni
Jensson, og það var einsýnt, þegar
hann hafði lært að fljúga í frí-
stundum sínum, að hann mundi
hvergi eira langsetum á skólabekk
eða sikriffinnsku. Að lonku stú-
denteprófi settist Bjarni þó í laga-
deild háskólans með okkur félög-
um sínum, meðan hann beið færis
til frekara flugnáms. Hann sótti
tíma í lagadeildinni samvizkusam-
lega í tvö ár, en ég hygg að hon-
um hafi ekki þótt fræðin fýsileg,
og brátt gaf hann sig allan að und-
irbúningi þess, sem varð hans ævi-
starí. Hann lærði flugumsjón og
vakti athygli yfirmanna sinna fyr-
ÍSLENDINGAÞÆTTiR