Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Blaðsíða 30

TRYGGVI -
Framhald af bls, 15
stöð Njarðvíkur og fyrrum bóndi
á Austurhlíð, nýbýli frá Varðgjá,
Jón, yfirþjónn í Reykjavík, Þór,
bifreiðastjóri í Reykjavík, Hörður,
bóndi á Ytri-Varðgjá, Magnús, bif-
reiðastjóri á Akureyri, Bjarni bif-
reiðastjóri í Reykjaví'k og Margrét
búsett í Reykjavík, móðir njj.n.
Elzti sonur þeirra, Hermann lé#,t
27. ágúst síðastliðinn. Þau hjónin
urðu þeirrar gæfu aðnjótandi að
vita öll börn sín nýt, dugandi og
gæfusöjtn.
Fljótlega eftir lát Svövu, eigin-
konu Tryggva, hætti hann búskap
og tók Hörður sonur han.s við jörð-
inni. Áhugi hans og vilji var þó
samur og áður, og kom vel í ljós,
þar sem hann í ellinni rak hænsna-
bú og seldi egg til Akureyrar.
Einnig fylgdist hann vel með öllu
sem gerðist, bæði í landsmálum og
búnaðarmálum, og undraðist ég
hversu greinagóður og glöggur
hann var, þótt lasburða væri, þeg-
ar ég hitti hann síðast fyrir tveim
mánuðum.
Nú er æviskeiði hans lokið.
Hann hefur fyrirfundið konu sína
aftur, eftir nokkurn aðskilnað og
fengið þá hvíld, sem hann þráði,
eftir 85 ströng ár. Dó hann í fullri
höllu lágu þræðir úr Aðaldal,
Reykjahverfi og Húsavík. Varal
kom ég þar svo að ekki væru þar
fyrir fleiri eða færri gestkomandi.
Vík á milli vina mjókkaði á
þennan hátt og elskulegar móttök
ur húsráðenda mættu gestum í
bæjardyrum. Er aldur færðist yfir
þau áttu þau bæði athvarl og heim
ili hjá dóttur sinni, Steinunni að
Hamarsstíg 33. Konráð andaðist á
Akureyri 1962.
Þegar fótur þyngdist með aldri,
vildi Þórhalla sem minnst fara frá
heimili Steinunnar. Hún mun hafa
talið sér lítinn fagnað að bera sig
á torg eða minni en meðan fífili
hennar var fegri í túni. Samt hélt
hún reisn og virðuleik og skar sízt
minna utan a£ orðum sinum í við-
ræðum, og var nokkuð sama hvort
þar voru viðmælendur börn henn-
ar eða annað venzlafólk, ellegar
óviðkomandi menn. Jafnan hélt
hún fast á sínu máli hver sem í
hlut átti. Gat því oft dregið til
ágreinings bæði um menn og mál-
efni. Hún leit smátt á vinstri stefn
sátt við guð og menn og ánægður
með ævistarfið.
Ég vil í lok þessa stutta þáttar,
tjá þakkarhug minn til afa míns,
Tryggva Jóhannssonar, fyrir þá
miklu umhyggju og hlýhug, sem
hann ávallt sýndi mér. Blessuð sé
minning hans.
Tryggvl P. Friðriksson.
JÓHANNES -
Framhald af bls. 15
landsins. Dæmdi hart alla óreiðu
á fjármálasviðinu. Hjá honum var
sparsemi og nýtni höfuð dyggð og
umfram allt að skulda ekki nein-
um.
Um tvitugsaldur fluttist Jóhann-
es ásamt foreldrum sínum í Reykj-
arfjörð í Grunnavíkurhreppi. Þar
dvaldist hann um árabil og stund-
aði jöfnum höndum sjó-
mennsku og bústörf. Margar
vertíðir reri hann á árabát-
um ^ frá ýmsum verstöðvum
við ísafjarðardjúp, bjó þá oft við
rýran kost og mikið erfiði og komst
oft í hann krappann. Á þessum ár-
um varð hann stundum áhorfandi
að hörmulegum sjóslysum sem
hann gleymdi aldrei.
Árið 1908 kvæntist Jóhannes Sig-
ur í þjóðmálum og var þar á önd-
verðum meiði við suma af sínum
viðræðumælendum. E'kki leiddi
það þó til nenna úfa eða ýfinga,
né að sambúiðin yrði saltari fyrri
það. Þvert á móti, aðeins meiri lit-
ur á umræðunum. Og upp held ég
hún hafi skorið virðingu fyrir fast
lyndi sitt 1 því sem öðru. Yfir
leiðindi, sem of oft fylgja skoðana
mismun var hún þar hafin og
hennar nánustu. Sem fyrr segir
var hús hennar á seinni árum að
Hamarsstíg 33 hjá dóttur hennar.
Börn hennar gerðu ævikvöld móð-
ur sinnar þar eins bjart og orðið
gat.
Þrjú börn þeirra Þórhöllu og
Konráðs, sem á lífi eru, búa á Ak-
ureyri: Kristín kona Aðalsteins
Tryggvasonar fyrrv. verkstjóra hjá
Gefjun. Hann er nú dáinn. Stein-
unn, gift Friðþjófi Gunnlaugssyni
skipstjóra. Gísli framkvæmda-
stjóri Útgerðarfélags Akureyrar,
sem kvæntur er Sólveigu Axels-
dóttur kaupmanns Kristjánssonar.
Bjartmar Guðmundsson.
ríði Jákobsdóttur frá Nesi í Grunna
vík og sama ár fluttust þau til
Drangavíkur og hófu þar búsfcap.
Þar bjuggu þau til ársins 1924 og
eignuðust 6 börn, en 3 af þeim dóu
í æsku og einkadóttur sína misstu
þau nýgifta af barnsburði. Eins og
að lífcum lætur varð það þeim mik-
il raun. Eftir lifa tveir synir, þeir
Guðmundur Hólm og Jóhannes
Vagn, báðir búsettir í Reykjavík.
Drangavík var erfið jörð og af-
skekkt, en fylgdu þó hlunnindi t.d.
viðarreki og selveiði. Bústofn var
alltaf lítill söfcum þess hve erfitt
var að afla heyja. Þess vegna varð
jafnframt að stunda sjó til að sjá
heimilinu farborða. Á vetrum var
Jóhannes einn af skipverjum á
hinu kunna hákarlaskipi Ófeigi frá
Ófeigsfirði. Þar blés kalt um rekkj-
urnar úti á hákarlamiðum um há-
vetur í hríðarveðri og sjógangi.
Vegna ýmissa erfiðleika og veik-
inda í fjölskyldunmi varð Jóhannes
að hætta búskap í Drangavík. Flutt
ist hann þá í Árnes og dvaldist
þar í nokkur ár hjá prest-
hjónunum séra Sveini Guðmunds-
syni og Ingibjörgu Jónasdóttur.
Þar hófust okkar kynni og eftir að
ég hóf búskap í Árnesi og síðar á
Melum, vann Jóhannes hjá mér af
sinni alfeunnu trúmennsku og ósér
hlífni. Jóhannes kunni vel við sig
í margmenni, var ræðinn og hisp-
urslaus og fyndinn í tilsvörum.
Hann var vinsæll meðal sveitunga
sinna og allsstaðar aufúsugestur.
Jóhannes var vel hagmæltur og
orti mikið um hina ólíkustu at-
burði og við margs konar tækifæri.
Hann var mikill trúmaður, las í
Vídalínspostil'lu hvern helgidag og
Hallgrímur Pétursson var hans
uppáhalds skáld.
Ég hef oft haft orð á því við
vini mína, að það hafi verið mikið
lán fyrir mig og fjölskyldu mína,
að Jóhannes skyldi ílengjast á
heimili mínu, svo annt var honum
um um velferð fjölskyldu minnar
á allan hátt. Umhyggja hans og
góðvild í garð barna okkar var sér-
stök. Hann kenndi þeim einlæga og
flefcklausa guðstrú og ómetanlegt
var fyrir þau að njóta hjartahlýju
hans og fyrirbæna og fá að halda
í styrka hönd hans á æskuárum
sínum.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi. Hafðu þökk fyrir ógleyman
legar samverustundir.
Sigmundur Guðmuudsson,
frá Melum.
30
ISLENDINGAÞÆTTIR