Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Blaðsíða 25

Ijúfar minninar, sem eru bundn-
ar við hann, frá ótal mörgum sam-
fundum okkar.
Ég minmist hlýju vináttunnar, er
ég naut alla tið frá hans hendi og
heimili hans, og þótt nú á seinni
árum fundum okkar hafi fækkað
vegna atvinnu og fjarlægðar, þá
var þó ávallt vináttan söm og við-
mótið ljúfmannlegt, er fundum
bar saman.
„Með efa og grun er stofnað
vort stríð.
í stundlegri trú er þess sigur
og friður.
Sjálfdæmi á engin ævi né tíð.
í eilífð sín leikslok á maður og
siður“.
E. Ben.
Þessar ljóðiínur má ef til vill
hafa sem yfirskrift yfir lífssögu
margs alþýðumannsins, sem í fá-
tækt hefur hafið sitt lífsstarf. Sem
með hógværð, trúmennsku og
þrautseigju hefur axlað þær byrð-
ar, sem lífið og kringumstæður
bundu.
Jón á Torfustöðum var einn af
þeim. Hann var trúr þeirri köllun,
sem hann hafði hlotið i vöggugjöf.
llann batt tryggð við sveit sína og
æskuhaga. þar sem hann var vax-
inn úr grasi.
Ljóð síns lífs söng hann við ang-
an gróðurs og moldar og við önn
dags og dyn hófataks. Ur þeirri
glóð spann raunveruleikinn örlaga
þráð ævidagsins, engum til fjöturs,
en samstarís- og samferðamönnum
til góðs.
Kristján JQiíus Kristjánsson
Efri-Tungu
Hann andaðist að morgni '9. þ.
m. 74 ára að aldri og fór útför
hansfram að Sauðlauksdalskirkju
16. þm. Hann hafði verið sjúkl-
ingur um nakkurra ára bil, aðra
stundina sæmilega hress, en þess
á milli alvarlega veikur. Fyrir
skömmu var hann kominn í sjúkra
hús í Reykjavík til tvísýnnar lækn-
isaðgerðar, en lézt skyndilega fá-
um stundum áður en hún skvldi
hefjast.
Júlíus í Tungu, eins og hann v ar
venjulega nefndur, var fæddur og
uppalinn á Grundum í Kollsvík í
Rauðasandshreppi, sonur hjón-
anna Guðbjargar Halldórsdóttur
og Kristjáns Ásbjörnssonar. Grund
ir voru lítið en fallegt býli og
höfðu foreldrar Júliusar bæði fé
og kýr, þótt ekki væri sá bústofn
stór, og fjarri því að vera nægjan-
legur til að frannfleyta stórri fjöl-
skyldu, en börnin voru alls ellefu.
Aðalbjargræðið var sjósókn á ára-
báfcum úr- Kollsvíkurveri, frá sum-
Siíkum manni var gott að kynn-
ast. Því geymist minnig hans með
virðingu og þökk.
Arinbjörn Ámason.
armálum til veturnótta. Kristján
faðir Júlíusar var mikill athafna-
maður. Mannaði hann bát sinn með
sonum sínum eingöngu. eftir að
þeir höfðu til þess þroska. Júlíus,
sem var næstelztur bræðranna,
vancjist sjónum snemma og var
ekki gamall, er hann varð sjálfur
bátsformaður. Varð hann enginn
eftirbátur föður síns að dugnaði og
forsjálni við sjóróðra. Þá var hann
einnig fimur og traustur við eggja-
og fuglatekju í björgum. Var hann
sigmaður ágætur og eftirsóttur.
Myndi mörgum manni þykja nú
geigvænlegt að fara í fótspor hans
um hengiflug Látrabjargs.
Á unglingsárum sínum stundaði
Júlíus nám í Hvítárbakkaskóla Sig
urðar Þórólfssonar. Síðan stundáði
hann nokkuð. barnakennslu i sveit
sinni. Hann var söngmaður og
áhugamaður í félagsstörfum ung-
mennafélagsins í byggðarlagi sínu.
Árið 1924 kvæntist Júlíus eft r-
lifandi konu sinni, Dagbjö u
Torfadóttur í Kollsvík. Þau hf u
búökap á Grundum, en þá v r
Kollavík á niðurleið, sem verst 5,
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
25