Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Síða 10

ræðum eins og endranær, þegar í
hans valdi stóð að verða til aðstoð-
ar.
Heil mynd verður ekki dregin
upp af Jóni án þess að minnast
á skopskyn hans. Birtist það í mörg
um myndum. Jóni var gefin sú
list að geta setzt niður og ort gam-
anbrag um náungann, þannig að
allir stóðu jafnréttir á eftir og oft
við mesta hrifningu þeirra, sem
um var orl. Gróf hann þá gjarnan
upp gömul og sjaidheyrð íög til
að yrkja undir. Jón var einn kær-
komnastur gesta á heimili mínu og
sýndi þá á sér enn i'leiri hliðar,
sem ógleymanlegar verða.
Kona Jóns var Lára Ólafsdóttir,
hin mesta afbragðskona, hún-
vetnsk að ætt og eignuðust þau
fjögur mannvænle^ börn, sem öll
eru á lífi.
Það er flókið að reKja uppruna
þeirra þátta, sem móta persónu
hvers manns og jafnerfitt að dæma
hvað mönnum er sjálfrátt og hvað
ekki. Jóni á Hrafnkelsstöðum var
gefin sú náðargáfa að vai-pa gleði
og birtu inn í líf þeirra, sem nutu
nærveru hans og lagði alúð við
það.
Oldruðum föður, eiginkonu,
börnum og öðrum vandamönnum
flyt ég innilegar samúðarkveðjur.
Matthías Eggertsson.
t
Sem öfug hilling hvelfast
fljótsins álar,
þar himinninn 1 vatnslitum
sig málar.
Hér speglasl mér í
kölduni hamráhyl,
sú hæð, sem geymir andrúm
minnar sálar.
Hér finn ég himinselda
breiða yl,
um öll þau djúp, sem
hjarta mitt á til.
Þetta erindi úr kvæð eftir Ein-
ar Benediktsson, finnst mér eiga
vel við þegar minnzt er Jóns á
Ilrafnkelsstöðum, sem varð bráð-
kvaddur kvöldið 29. sept. s.l. Mér
finnst ég sjá hann fyrir mér standa
á hæð í landareign únni á Hrafn-
kelsstöðum í Fljótsdal og sjá him-
in og fjöll speglast í iljótinu, sem
lognvært liggur við túnjaðarinn.
Hugur hans reikar vítt, einkum þó
til söngs og hljómlistar, jafnframt
þörf til þess að búa til vísur og
bragi, sem hann gerði af mikilli
smekkvísi. Þessa bragi flutti hann
á glöðum stundum í hópi sveitunga
sinna og vina. Á slíkum stundum
stjórnaði hann almennum söng,
svo skörulega að fáir munu geta
leikið eftir. Ég minnist aðalfunda-
slita hjá Kaupfélagi Héraðsbúa s.l.
4 ár. Síðasta klukkutímann var tek
ið upp léttara hjal. Menn spjöll-
uðu saman og sungu á milli. Jón
stjórnaði þeim söng og fékk alla
með, minnugur þess orðtaks, sem
segir. ,,Þar sem söngur ríkir, þar
er ekki óvild“.
Jón M. Kjerúlf var fyrst kosinn
í stjórn K.H.B. 1966, en var þá í
mörg ár búinn að vera annar end-
urskoðandi félagsins. Árið 1967 er
hann kosinn formaður stjórnar og
var það til dauðadags.
Á þessum árum kynntist ég Jóni
og af þeim kynnum veit ég að
hann sóttist ekki eftir þessu starfi.
Hann tók við því af skyldurækni
og félagsþroska. Hann var alinn
þannig upp af ungmennafé-
lagshreyfingunni, að taka á herðar
sér störf, sem félagar hans Iögðu
á hann vegna verðleika. Hann var
einlægur í félagsskap, ságði ekki
mikið um smámuni, en stóð traust
an vörð um ákvarðanir, sem búið
var að taka og gat þá verið hvass
og þungi í hans málflutningi, enda
rómsterkur.
Jón var samvinnumaður í þess
orðs fyllstu merkingu. Hann vildi
greiða götu allra manna og láta
gott af sér leiða í störfum sínum.
Hann átti enga évildarmenn. en
vini marga um allt Fljótsdalshér-
að.
Með þessum fáu orðum, vil ég
þakka honum fyrir samstarfið við
stjórnun á Kaupfélagi Héraðsbúa
síðastliðin fjögur ár, í von um að
sá andi, sem hann var búinn að
skapa innan stjórnarinnar, haldi
áfram að ríkja.
Eftirlifandi konu hans, Láru Ól-
afsdóttui’, börnum þeirra, svo og
öldruðum föður, sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þorsteinn Sveinsson.
t
„Jón á Hrafnkelsstöðum er dá-
inn“. Orð í síma töluð festust mér
svo i hug, að þau óma þar enn.
Skammt var frá að ég hafði hitt
Jón hressan og kátan að vanda.
Andlátsfregnin kom því mjög ó-
óvænt. En aðalástæðan til þess hve
hún er mér hugföst, er sú, hve
illa mér gengur að sætta mig við,
að Jón sé horfinn okkur jarðvist-
armönnum af vettvangi starfs og
gamans.
Jón Metusalemsson Kjerúlf var
sonur Metusalems Jónssonar K Lr-
úlfs, sem svo lengi sem minni mitt
nær, hefur gert garðinn á Hrai'n-
kelsstöðum frægan.
Jón ólst upp í hinum fjölmenna
systkinahópi á Hrafnkelsstöðum en
fór árið 1931 í héraðsskólann á
Laugum og dvaldist þar einn vet-
ur. Þar kynntist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Láru Ólafsdóttur
úr Húnavatnssýslu, _og giftust þau
árið 1935. Bjuggu þau fyrstu árin
í sambýli við föður hans, en reistu
síðar nýbýli á hluta úr jörðinni-
Þau eignuðust fjögur börn, Ólaf,
Metusalem, Sigfús Hauk og Guð-
rúnu Margréti, sem öll 'eru á lífi,
mesta myndar- og efnisfólk.
Einlægur f élagshyggj umaðu r
var Jón. Ungur mun hann hafa val-
izt í íorystumannasveit ungmenna-
féalgs sveitar sinnar, og jafnhliða
þvi að trúnaðarstörf hlóðust á hann
innan sveitar, varð hann fyrir vali
í trúnaðarstörf fyrir Kaupfélag Hér
aðsbúa. Á þann vettvang kom hann
sem fuTltrúi sveitar sinnar á aðai-
fundum. Þar vakti hans réttsýni
og prúðmennska athygli. Endur-
skoðandi kaupfélagsins var hann i
mörg ár og þar til er hann var
kjörinn í stjórn þess. Eftir árssetu
í stjórninni var hann valinn fox*-
maður hennar, og það var hann til
dauðadags.
Á starfs- og gleðifundum á veg-
um Kaupfélags Héraðsbúa kynntist
10
ÍSLENDINGAÞÆTHR