Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Side 31

80 ÁRA:
Bjðrg Þdrðardóttir
í HEYDAL
í grænum og grösugum dal er
verður inn úr Mjóafirði við Djúp,
Heydal, er til húsa á samnefndum
bæ Björg Þórðardóttir, er áttræðis
afmæli átti þann 28. júní síðastlið-
inn. Dvelst hún þar í skjóli barna
sinna þriggja er þar búa
Sú kynslóð, er lifað hefur með
öldinni eða rúmlega það, má muna
tíma tvenna í ýmsum skilningi,
ekki sízt þeir, er lifðu lífi sínu og
háðu baráttu sína við óblið kjör og
erfið, eins og hlutskipti margra
varð til sveita og sjávar. Margir
sterkir og heilsteyptir einstakling-
ar tókust á við kjör sín, mótuð-
ust af þeim og með þeim þrosk-
uðust dyggðir og viðbrögð, sem
nauðsynleg voru á erfiðum tímum
eða við erfiðar aðstæðuSt
Einn þessara einstaklinga er
Björg. Hún veit gerla hvað það er
að hafa lítið handa á milli og þurfa
að bregðast við því með nýtni og
sparsemi til hins ýtrasta, enda fékk
hún þeirrar listar, að halda svo á
hlutumum að mér er til efs, að öllu
lengra verði þar komizt á braut
nægjusemi og þrautseigju. Eink-
um munu þó árin er hún og lífs-
förunautur hennar Valdimar heit-
inn Steinsson bjuggu í Vatnsfjarð-
arseli hafa verið erfið, en þar
bjuggu þau um þriggja áratuga
slkeið. Var hvort tveggja, að börn-
in voru umg og svo hitt, að jörð-
in var ekki til stórra hluta, en það
sem lengst dró hér, sem svo oft
endranær var atorka og vinnusemi
húsbænda.
Björg hefur víða verið hér í
sveit. Hún hafði á hendi störf inn-
anhúss fyrir syni sína er faðir
þeirra lézt, en þá tóku þeir við
búi í Vatmsfjarðarseli, Hörgshlíð
©ftir 1949 og loks í Heydal eftir
1952 um mörg ár.
Vinnudagur hennar er orðinn
langur og mlklu starfi hefur hún
skilað sem áttræð kona. Börnum
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
sínum fjórum kom hún upp með
mikilli prýði og eru þau öll bú-
sett hér í sveit, atorku og dugn-
aðarfólk. Hún gerði og gerir enn
fyrst og fremst kröfur til sjálfrar
sín, en heimtar ekki sífelldlega af
öðrum.
Við heimsóttum hana nokkrir
sveitungar hennar á afmælinu til
að samfagna henni með liðin ár og
fyrstu skrefin inn í níunda tuginm.
Áreiðanlega fylgja henni árnaðar-
óskir okkar allra á þeirri göngu.
sr. Baltlur Vilhjálmsson
Vatnsnesi.
Jakob Þorsteinsson
Framhald af bls. 32.
ugri forustu Jakobs Þorsteins-
sonar.
Trúlegt þykir mér, að traust
okkar á honum hafi aldrei verið
meira em einmitt á þe.isum tíma-
mótum í lífi hans, og fer sannar-
lega vel á því. Til gamans get ég
þess, að á síðasta ársfundi lána-
sjóðs okkar, báru nokkrir félagar
fram tillögu um skipulagsbreyt-
ingu, sem okkur flestum þótti frá-
leit. Okkur stuðningsmönnum Ja-
kobs var ekki < grunlaust um, að
nú væri kominn „köttur í ból
bjarnar". Við mættum því vel á
fundinum, og sigur Jakobs varð
ekki neinn „Pyrusarsigur“. Eftir
þennan hressilega fund, gat hann
sagt með sanni: Ég kom, ég sá,
ég sigraði".
Eitt er einkennandi fyrir Jakob
Þorsteinsson og það er. hve hátt-
vís hann er í málflutningi og deil-
um. Hann óvirðir aldrei andstæð-
ing í ræðum sínum. Harðasti and-
stæðingur hans að kveldi getur
orðið bezti vinur hans að morgni.
Slíkir menn, sem starfa af
drengskap og ræktarsemi, voru
vel til þess fallnir að leysa erfið-
an vanda.
Eins og_ fyrr getur er Jakob
kvæntur Ástu Þórðardóttur. Vin-
ur minn, Haraldur Á. Sigurðsson,
sagði eitt sinn, ,er hann flutti
minni kvenna: „Frá þvi að konan
var sköpuð í þennan heim úr rifi
mannsins, hefur hún ætið staðið
í rifrildi við mann sinn“ Því verð-
ur auðvitað ekki mótmælt, að frú
Ásta hefur sótt kyn sitt til Evu
formóður, en skaplyndi hennar
hefur hún ekki erft.
Að Giljalandi 20 eru þau hjón
búin að reisa sér nýtt hús, sem
ber samhjálp þeirra og einhug
fagurt vitni. Allir þeir mörgu gest
ir, sem komu í þorraboð til þeirra
á síðastliðnum vetri, sannfærðust
um, að þar hefur hugur og hönd
hjónanna beggja verið að verki.
Vart mun betra heimilslíf að
finna en einmitt hjá þeim.
Á afriælisdaginn var Jakob á
ferðalagi erlendis ásamt konu
sinni. Ég rendi þeim kveðju okk-
ar hjónanna í tilefni dagsins og
segi að lokum: Til hamingju með
hálfa öld!
Ólafur Jónsson frá Skála.
ti