Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Blaðsíða 9

JÓN M. KJERÚLF
HRAFNKELSSTÖÐUM, FLJÓTSDAL
Fæddur 3.2. 1912.
Dáinn 29.9. 1970.
Sú fregn barst út 29. september
sl., að Jón á Hrafmkelsstöðum hefði
orðið bráðkvaddur pá um kvöld-
ið. Þótt vitað væri, að hann gengi
ekki heill til skógar, kom fregn-
in sem reiðarslag.
Það er mér ljúft að leiðarlokum
að minnast Jóns á Hrafnkelsstöð-
um, þótt æviatriði hans kunni aðr-
ir betur að rekja. Mér kemur ekki
annar maður en Jón í hug, sem
ég hef kynnzt, sem fylgt hefur
eins mikil lífsgleði. \Tærvera hans
nægði iðulega til að Dreyta hvers-
dagsleika í hátíð. Til þess lágu
ýmsar ástæður. Hann átti létta
lund og umburðarlyndi í ríkum
mæli, þótt fyrst hefðu margir
nefnt sönggleði hans og tónlistar-
visi en til var stofnað. Ég var
viðstaddur þegar Eysteinn var að
búa sig af stað, um allt var hugs-
að og hver átti sinn hlut og stað.
Velferð og öryggi var efst í
huga hans. Eysteinn og Guðlaugur,
sem sat fram í, höfðu báðir ör-
yggisbelti: Þannig var hann fyrir-
mynd í öllu til öryggis.
Eysteinn var glaðlyndur og vel
gefinn. Hann var fríður, ítur-
vaxinn og karlmannlegur á velli.
Ungur stundaði hann glímu í
Glímufélaginu Ármanni, en varð
að hætta þjálfun vegna náms á
leið að ævistarfi sínu.
Sambýli mitt við Eystein var með
ágætum og umgengni hans til
fyrirmyndar. Persónuleg alúð og
lipurð í daglegu viðmóti er
ógleymanleg og eiinnig hjálpsemi
hans. Og er hjarta mitt þakksam-
legt til hans.
Vinna hans við húsgarð okkar
verður aldrei ofþökkuð, því segja
má, að það sé allt hans verk, sem
ber þar fagra prýði. Þess mun því
lengi minnzt, að: Vinnuglaða hönd
in hans hætt er nú að starfa. Verk-
gáfu. Það er e.t.v. ekki tiltökumál,
að hann var sjálfkjörinn stjórnandi
söngs í heimasveit sinni, en hitt
segir sína sögu, að nann var iðu-
lega kvaddur til á samkomur og
samkvæmi annars staðar til að
halda uppi söng. Þetta gerðist, þótt
Jóni væri ekkert um það gefið að
standa í sviðsljósinu. Það var ekki
í eðli hans að láta á sér bera. Hann
sótti ekki mannfundi utan sveitar
öðrum fremur, en innansveitar var
hinn dyggi og þarfi liðsmaður,
hvenær sem á þurfti að halda-
Hæfileikar hans og mannkostir
voru þó nýttir víðar en í Fljótsdal.
Hann var um tíma endurskoðandi
Kaupfélags Héraðsbúa og kosinn í
stjórn þess fyrir mörgum árum og
gengdi þar formannsstörfum, þeg-
ar hann lézt.
Hrafnkelsstöðum fylgir lítið und
in þessa mæta manns minning-
anna fléttar krans. gefur fagran
auð til sinna arfa. Ég gleymi aldrei
þeirri stund, þegar ég horfði á
eftir Eysteini aka brott með sinn
glaða hóp. Afleiðingum þeirrar
ferðar mun ég heldur aldrei
gleyma svo fast hefur sorgin
höggvið þennan mannskaða og
slys í sjón og minnisskífu mína.
Ég læt þögnina geyma söknuð
mimn, því orðin ná skammt.
Ég votta Margréti og börnum
hennar mína djúpstæðu samúð _ í
þessum einstæða harmleik. Ég
trúi því, að Guð veiti henni þær
bætur að fá börnin sín heim og
henni og þeim veitist þrek til að
standa gegn harminum að trega
góðan eiginmann og föður. Þess
sama votta ég einnig móður hans,
systkinum ættingjum og tengda-
fólki.
Þessa sömu samúð færi ég frá
öllu mínu fólki því hann var virt-
ur og dáður af því öllu og margt
af því er í þákkarskuld við hann.
Guð blessi minningu hans.
Lárus Salómansson.
irlendi og erfitt er þar um tún-
ræktun. Jón bjó fremur litlu búi,
en komst vel af. Ég held að í þeim
efnum hafi hann heldur ekki sett
markið hærra. Þó lfeyndi sér ekki,
að hann var bóndi í eðli sinu og
við búskap vildi hann starfa, þótt
heilsan væri farin að bila.
Jón var kjörinn til að
starfa að félagsmálum, enda félags
lyndur og hlustaði vel eftir hug-
myndum annarra. Mér er minnis-
stætt margt úr samskiptum okikar
í þeim efnum og mig langar að
segja frá einu slíku. Fyrir nokki'-
um árum var hækkað tillag bún-
aðarfélaga hér austanlands til Bún-
aðarsambandsins. Var þá nauðsyn-
legt að hækka árgjöld félagsmanna
og í Fljótsdal iagði stjórn búnaðar-
félagsins til á aðalfundi, að árgjald
yrði hið sama og félagið átti að
standa skil á til sambandsins. Þá
bað Jón um orðið, en hann sat
ekki í stjórn, og lagði til að ár-
gjaldið yrði hækkað enn meira.
Það var samþykkt og hefur síðan
hjálpað félaginu til að efla búskap
í sveitinni.
Jón sat í hreppsnefnd i tvo ára-
tugi. Hann var lengi ritari hrepps-
nefndar af mikilli snyrtimennsku,
en þegar næst honum stóð að taka
við oddvitastarfi, þá fann hann
heilsuna vera farna að gefa sig og
baðst undan því. Ég starfaði með
Jóni aðeins stutt af þeim tíma, sem
hann sat í hreppsnefnd, en á þeim
tíma fannst mér seta hans þar
bezta trygging, sem völ var á, að
ákvarðanir hreppsnefndar mæltust
sæmilega fyrir meðal hreppsbúa.
Jón lagði víðar hönd á plóginn.
Hann var organisti við Valþjófs-
staðarkirkju um árabil og samdi
lög eins og fleiri ættmenna hans
og hefur Karlakór Fljótsdals-
héraðs sungið lög eftir hann á op-
inberum samkomum. Jón var
grenjaskytta og hlífði sér ekki við
það starf frekar en annað. Hann
var og barnakennari í sveitinni í
nokkur ár og leysti þar úr vand-
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
9