Íslendingaþættir Tímans - 11.11.1970, Blaðsíða 26

MINNINC
Valdimar Sigurðsson
eins og fleiri víkurnar þar vestra,
þegar vélbátar'og frystihús kaup-
staðanna náðu algerum yfirburð-
um í aflabrögðum og fiskvinnslu.
Július skyldi vel þessa þróun og
sá að ekki var lífvænlegt á Grund-
um, þegar svo var komið. Hann
tók til ábúðar Efri-Tungu í sömu
sveit og keypti þá jörð skömmu
síðar. Þau hjón urðu að yfirgefa
æskustöðvarnar, Kollsvíkina, en
sveit sína yfirgáfu þau ekki.
í Efri-Tungu bjó Júlíus svo til
dauðadags og rak þar myndarleg-
an búskap. Túnið stækkaði hann
mikið, jók við byggingar, sem voru
þó sæmilegar fyrir en merkasta
framkvæmdin hefur þó sennilega
verið, er þeir bændur í Efri- og
Neðri-Tungu sameinuðust um að
virkja Tunguá til rafmagnsfram-
leiðslu fyrir bæði heimilin. Sú
framkvæmd hefur aukið mjög
gildi beggja þessara jarða og veitt
fóikinu þau bægindi og fjárhags-
legan hagnað, sem margir hafa
lengi beðið eftir í sveitum þessa
lands.
Þau Dagbjört og Júlíus eignuð-
ust fimm börn, 4 syni og eina
dóttur. Eru þau öll löngu uppkom-
in. Tveir synir þeirra eru enn í
föðurgarði. þótt annar þeirra hafi
stanfsvið sitt að miklu leyti utan
heimilis. Þeir hafa því orðið heilsu
veilum föður sínum mikils virði,
og líkt má segja um einkadóttur-
ina. þótt hún hafi nú um skeið
stundað hjúkrunar- og ljósmóður-
störf í næsta byggðarlagi.
Júlíus í Tungu bar flest beztu
einkenni aldamótamannanna. Auk
áhuga hans á ungmennafélags-
hreyfingunni á fyrstu áratúgum
þessara aldar, var hann einlægur
samvinnumaður og vann samvinnu
hrevfingunni það gagn er hann
mátti. Hann naut mikils trausts
sveitunga sinna og gegndi vmsum
trúnaðarstörfum í byggðarlagi
sínu.
örlygshöfn. þessi litla en blóm-
lega bvggð, hefur misst mikið við
fráfall Júlíusar í Tungu. En að sjálf
sögðu er missirinn sárastur konu
hans og börnum, sem nú eiga
óskipta samúð okkar sveitnnganna
allra.
Sigurvin Einarsson.
t
Þeim fækkar nú óðum ofan
moldar bændunum sem byggðu
Breiðafjarðareyjar. Síðastur gekk
til feðra sinna, Valdimar Sigurðsson
síðasti bóndinn í Rúfeyjum. Hann
andaðist hér í Reykjavík 26. sept-
ember s.l. nokkuð við aldur og
þrotinn að heilsu.
Valdimar bjó í Rúfeyjum frá
1928—1944, ef ég man rétt. Það
var löng Io-ta á þeim harðbýlu
hólmum, og verður lí'klega síðasta
búskaparskeiðið sem þar verður
þreytt um sinn/
Valdimar hafði verið eyjamaður
frá 1912, að harnn fluttist með for-
eldrum sínum frá Gunnsteinskletti
í Gufudalssveit út í Skáleyjar. En
hann fæddist í Ögursókn við ísa-
fjarðardjúp 25. júní 1890. Voru
foreldrar hans, Helga Þórðardótt-
ir ljósmóðir og Sigurður Óli Sig-
urðsson sjómaður. Sigurður mun
hafa verið ísfirðingur að ætt. Hann
var þýður maður i viðmóti, ræð-
inn, skemmtinn og dável hagmælt
ur. Ilelga var komin af traustum
bændaættum í Gufudalssveit.
Henni heppnuðust Ijósmóðurstörf
í lélegum húsakynnum við frum-
stæð S'kilyrði á allan hátt, hverri
konu betur. Var hún mjög rómuð
af þeim störfum. .
Valdimar átti þvi til góðra að
telja.
Árið 1924 kvæntist Valdimar
Ingigerði Sigurbrandsdóttur frá
Skáleyjum. Næstu árin munu þau
hjón hafa verið í húsmennsku í
Svefneyium og ef til vill víðar. En
hófu síðan búskap í Rúfeyjum og
bjuggu þar, sem að framan grein-
ir. Þegar þau fluttu úr eyjunum
höfðu þau eignazt 14 börn. Eitt dó
í æsku. Hin ólust upp hjá foreldr-
um sínum. Og nú slitu hjónin
sinni sambúð og fjölskyldan dreyfð
ist.
Litlu seinna fór Valdimai til
Reykjavíkur og kynntist þar seinni
könu sinni, Lilju Sigurlinu Guð-
mundsdóttur ættaðri úr Mýrasvslu
og átti heima hér eftir það. Þau
eignuðust 4 börn sem öll eru _á
lífi Valdimar varð því 18 barna-
faðir. Afkomendur hans skipta nú
nokkrum tugum.
Þetta er ytraborðið á ævisögu
Valdimars Sigurðssonar. en segir
þó furðu litið urn manninn. Saga
hans verður engan veginn rakin í
örfáum minningarorðum.
Frá því að Valdimar Sigurðsson
leit Breiðafjörð fyrsta sinn ungur
að árum, var hann Breiðfirðingur í
húð og hár. Fjörðurinn heiílaði
hann, einkum eyjarnar. Þær voru
hans vettvangur og draumalönd
upp frá því. Mun óhætt að full-
yrða, að hvergi annars staðar vildi
hann vera né kunni betur við sig.
Hann varð með árunum einn rót-
grónasti eyjamaður sem ég hef
haft kynni af.
Þó mun búskapurinn i Rúfeyj-
um löngum hafa verið honum ó-
hægur, eða svo sýndist þeim sem
úr fjárska litu á hann Evjarnar
eru lítf til auðsöfnunar fallnar.
Húsakynnin voru hrörleg, bústofn
inn lítill. Og það sem verra var,
flæðiskerin við eyjarnar tóku ó-
26
ISLENDINGAÞÆrrlR