Íslendingaþættir Tímans - 23.01.1972, Blaðsíða 11

Guðríður Hansdóttir
Guðríður Hanadóttir fæddist í
Reykjavík 15. ágúst 1903, en hún
lézt hinn 15 júlí s.l. og vantaði
því aðeins einn mánuð á 68. ald-
ursárið. Hún var dóttir hjónanna
Hans pósts Hannessonar, Hans-
sonar, sem einnig var póstur, og
Kristínar Árnadóttur frá Breið-
holti. Báðir voru þeir feðgar
landskunnir sómamenn á sinni
tíð. Móðir Guðríðar var Kristín
Hjálmsdóttir bónda í Þingnesi
Jónssonar bónda ó Hóli í Lund-
arreykjadal Einarssonar bónda í
Kalmanstungu, sem margir m'erk-
ir tónlistarmenn kunna að rekja
ættir sínar til. Móðir Kristínar
var Guðríður Jónsdóttir írá Deild
artungu, en þaðan er mikill ætt-
bogi kominn. Guðríður ólst upp
i foreldrahúsum í Hanshúsi, sem
svo var kallað og var innan við
Skólavörðu þar sem nú er Leifs-
gata 25, og var hún næstelzt fjög
urra systkina. Faðir hennar hafði
þá töluverðan búskap og milkil
umsvif þar sem hann hafði á
hendi póstflutninga austur á
Rangárvelli, en þá póstleið hafði
hann lengst af. Allur póstflutn-
ingur var fluttur á klyfjahestum
í póstkoffortum, seinna fékk
hann svo fjaðravagn með tjald-
himni yfir til sumarferðanna og
gat tekið í þá marga farþega.
Einnig höfðu þau Hans og Krist-
ín nokkrar kýr í fjósi og gátu
selt mjólk til nágrannanna. Allt-
af var margt fólk í Hanshúsi með
an Guðríður var að alast upp og
kynntist hún þar fjölþættu at-
hafnalífi og hafði þar sveitina á
aðra h.önd en bæjarlífið á hina.
Vestan Skólavöröu reis borgin að
austan við Barónsstíg, þar sem
æskuheimili hennar stóð var
gróðurland og ræktuð tún, þar
sem heyjað var handa kúm og^
hestum búsins. Þar er nú hluti
Norðurmýrar og Hlíðahverfis.
Eftir að ég fór að iara til
ISLENDINGAÞÆTTIR
Reykjavíkur kom ég oft í Hans-
hús til föðursystur minnar og
þar minnist ég Guðríðar fyrst
sem ungrar lífsglaðrar stúlku,
syngjandi við vinnu sína, hispurs
laus og hreinlynd, en glaðværð
og lífsþróttur seytlaði frá henni
eins og hressandi blær, það var
óþarfi að vera með ólund í ná-
vist hennar. Eftir að hún varð
fulltíða áttum við skemmtilegar
samverustundir í ferðalögum á
hestum á meðan þeir voru helzta
farartækið, en mjög snemma eft-
ir að bílar fóru að flytjast til
landsins mátti sjá þá við Hans-
húsið, þar sem áður voru hestar
og vagnar, jafnvel lystivagn Dana
drottningar, hinnar fyrstu sinnar
stéttar, er heimsótti ísland, en
það var 1921 sem faðir Guðríðar
ók henni til Þingvalla, en nú
tóku bræður hennar við og
stýrðu bílunum og fékk óg þá
oft að fljóta með þeim frænd-
systkinum mínum.
Hinn 6. des. 1930 giftist Guð-
ríður ágætum manni, Júlíusi
Jónssyni, sérleyfishafa, sem ók
leiðina Kjalarnes—Kjós í fjölda
mörg ár og hafði raunverulega
sömu atvinnu og faðir hennar
eða landferðir með fólk og flutn-
ing. Þau höfðu búið saman í far-
sælu og ástríku hjónabandi í rúm
40 ár er Guðríður lézt eftir þung
bær veikindi, sem hún bar með
mikilli hugprýði, án þess að nokk
ur heyrði hana kvarta. Kjarkur
hennar og dugnaður var frábær.
Þau Guðríður og Júlíus eignuð-
ust fjögur góð og myndarleg
börn, en þau eru: Hans, bryti,
kvæntur Önnu Hjartardóttur,
Jón Gunnar, kvæntur Þuríði
Beok, Birna, gift Hlöðver Odds-
syni, offsetprentara, og Kristín,
gift Guðmundi Ingólfssyni, hús-
gagnabólstrara. Barnabörnin eru
nú þegar orðin átta.
Ég held, að Guðríður hafi verið
mikil gæfukona í lífinu, þrátt fyr
ir heilsubrest seinni árin, sem
hún reyndar bar með hetjuskap.
Hún átti mjög góðan, umhyggju-
saman og ástríkan eiginmann,
fallegt myndarheimili að Lauga-
teigi 42, þar sem þau bjuggu 25
síðustu árin. Þau áttu því barna-
láni að fagna sem því miður allt-
of fáir geta státað af. Á heimili
þeirra var aldrei ,öðru að mæta
en fyrirmyndar rausn og gest
risni. Þar ríkti glaðværð og sam-
heldni meðan börnin voru heima
og innilegt samband á milli fjöl-
skyldunnar eftir að þau flugu
burt. Guðríður hafði mikið yndi
af tónlist og hún vildi hafa gleði
og fjör í kringum sig og undi
sér vel í hópi góðra kunningja.
Ég veit, að Guðríður frændkona 1
mín hefði ekki kært sig um neitt
oflof, en þótt ég sleppi því gæti
ég sagt um hana mikið hrós, þótt
11