Íslendingaþættir Tímans - 23.01.1972, Blaðsíða 25

Asta Sigurðardóttir
skáldkona
lagsskap, ein'kum í sambandi við
hestamót félagsins. Þar var hann
'knapi á flestum ef e'kki öllum
kappreiðum félagsins, ýmist á sín-
um hestum eða annarra, allt fram
til hins síðasta. Hann gerði og mik-
ið að þvi að sækja hin ýmsu hesta-
mót hér og þar um landið og var
oft þátttakandi í þeim. Hann ha'fði
glöggt eiga fyrir öllu, sem að hest
um og hestamennsku laut, og ég
hygg, að það hafi ekki margt far-
ið fram hjá honum, þegar hestar
voru annars vegar.
Oddur átti heima í Snólksdal til
ársins 1935, að hann fluttist að
Kolsstöðum í sömu sveit til hjón-
anna Jóhönnu Magnúsdóttur og
Guðlaugs Magnússonar, er þar
bjuggu og dvaldi þar til ársins
1947. En það ár brugðu þau hión
búi og fluttust til Reykjavíkur.
Oddur fylgdi þeim eftir og bjó
á'fram hjá þeim að Ljósvallagötu
26, og í þeirra skióli var hann til
æviloka. Á yngri árum var Oddur
nofckrar vertíðir í Vestmannaeyj-
um og Grindavík, en hin fjöl-
breyttu sveitastörf voru hans aðal
vinna á meðan hann dvaldist í
sveit. Eftir að hann fluttist til
Revkiavíkur. vann hann aðallega
hjá Afurðasölu S.Í.S., en þó stund-
um í brúarvinnu að sumrinu. Nokk
ur seinni árin var hann hestahirð-
ir hiá hestamannafélaginu Fák í
Reykjavílk.
Áhið 1964 átti ég nókkurn hlut
að því, að hann réðst norður í
Hrútafjörð að tamningastöð, er þar
starfaði, og ég hafði með að gera,
og við tamningar vann hann hvert
sumar eftir það í Hrútafirði og
Dölum. Gaman var að fylgjast með
tamnimgu hjá Oddi og sjá hve
fljótt trippin náðu reisn og hvað
þau gengu frjálst. Hið frábæra
starf hans við stöðina verður aldrei
fullþakkað. Sannast að segja undr-
aði mig það, að svo hljótt skyldi
vera um jafn afbragðsgóðan tamn-
ingamann, því að mínum dómi
hefði hann aldrei átt að gera neitt
annað en íemja hross.
Þegar litið er yfir ævi Odds,
kemur i ljós, að hann hefur ökki
haft mikið umleikis í lífinu. Hann
hafði einstakt lag á því að láta lít-
ið á sér bera. Hann var ákaflega
dulur, en traustur og ábyiggilegur.
Hann þekkti marga, en batt tryggð
Kveðja frá Rithöfundafélagi ís-
lands.
Einn félagi okkar, Ásta Sigurð-
ardóttir skáldkona er fallin frá.
Hún lézt að heimili sínu Nesvegi
12 hér í borg þriðjudaginn 21. des
ember. Ásta var snæfellsk að upp-
runa, fædd að Litla-Hrauni 1. apr
íl 1930. Himgað til Reykjavíikur
kom hún ung að árum, settist í
KennaraSkólann og lauk þaðan
prófi með ágætum 1950. Litlu síð
ar, eða 1951 birti hún í Lífi og
list fyrstu smásögu sína, Sunnu-
við fáa, og ég held, að vinahópuc
hans hafi ekki verið stór. Hann var
'glaðlyndur og léttur í máli og ein-
staklega blíður við börn, enda voru
þau fljót að hænast að honum.
Með veru sinni fyrir norðan batt
hann tryggð við nokkra menn. Fyr
ir þeirra hönd vil ég færa honum
þakkir fyrir óigleymanlegar stund-
ir, er þeir áttu með honum, eink-
um í sambandi við ferðalög og
hesta.
G<óði vinur, þér þakka ég fyrir
trúfesti þína við mig. Drengskapur
og heiðarleiki eru mannkostir, sem
ég met mikils, og þá áttir þú í rík
um mæli.
Maður og hestur, þeir eru eitt
fyrir utan hinn skammsýna
markaða baug.
Þar finnst, hvernig æðum alls
fjörs er veitt
úr farvegi einum, frá sömu taug.
Þeir eru báðir með eilífum
sálum,
þó andann þeir lofi á tveimur
málum.
— og saman þeir teyga í
loftsins laug
lifdrykk af morgunsins
igullroðnu skálum.
E. B.
Jón Kristjánsson.
dagskvöld til mánudagsmorguns
og vakti þá þegar óskipta athygli
allra þeirra, sem fylgdust með nýj
ungum í íslenzkum bókmenntum.
Ásta birti fleiri sögur í blöðum og
tímaritum og gaf eina þeirra út
sérprentaða, Drauminn, en allar
báru þær vitni um frábæra rit-
leikni þessarar gáfuðu skáldkonu.
1961 gaf Helgafell út smásagna-
safn hennar sem bar heiti fyrstu
smásögunnar Sunnudagskvöld til
mánudagsmorguns. Skáldkonan
var auk þess í betra laigi dráttþög
sem sjá má á bókum hennar og
annarra sem hún slkreytti.
Margslungin lífsátökin ollu þess-
ari viðkvæmu konu miklu hjarta-
brimi, og stundum var skammt
milli glits og dökkva. Því urðu rit
verk hennar máski minni að vöxt-
um en vinir hennar hefðu óókað,
en nóg til þess, að hún setti svip
á bákmenntir samtíðar sinnar og
engan myndi undra þótt þessi sér-
kennilegi höfundur yrði viðfangs-
ISLENDINGAÞÆTTIR
25