Íslendingaþættir Tímans - 09.03.1972, Blaðsíða 8

maðurinn, og leiðandi í öllu starf-
inu. Hafðir kynnzt og verið þátt-
ta'kandi í leikfimi, og fjölbreyttu
íþróttalífi á Akureyri. Þú samein-
aðir alla beztu kosti íþróttamanns-
ins, hverjum manni liðugri og
mýkri, stæltur, sterkur, dreng-
lyndur. Þú varst okkur strákunum
hin fullkomna fyrirmynd, draumur
okkar var að líkjast þér, þú varst
alls staðar fremstur.
Síðar, er þú varst kennari okk-
ar í barnaskóla, kenndir þú okkur
leikfimi og ýmiss konar íþróttir,
þá var líf og fjör og mikið kapp.
Þá er ég komst til fullorðins
ára og raunar fyrr, varð samstarf
okkar mjög náið, við vorum ná-
grannar. og mikill samgangur og
samstarf milli bæjanna. Við unn-
um hvor hjá öðrum, og hver með
öðrum að ýmsum störfum, eftir
því sem nauðsyn krafði. Það var
gott til þín að leita, þú varst
ávallt reiðubúinn að leggja lið ef
með þurfti, þú varst alltaf hinn
greiðvikni, hjálpfúsi nágranni. Við
fórum saman í göngur. vor og
haust, deildum 'gleði Oig erfiðleik-
um gangnamannsins, rákum sam-
an fjárhópinn heim af réttinni.
glöddumst sameiginlega yfir lagð-
prúðu, fallegu fé og bárum sam-
an bækur okkar um fjárræktina.
Við rákum saman í kaupstaðinn,
og gengum saman á eftir klyfja-
hestunum heim aftur. Við komum
í fjárhúsin hvor til annars, rök-
ræddum um fóðrunina og alla
hennar vandrötuðu dularvegi. Einn
ig á sjónum áttum við samleið,
horfðum hrifnir og hugfangnir út
yfir blikandi haf. Drógum bandóð-
an fisk, spenntir og sigurglaðir.
En mjótt var stundum mundangs-
Leiðrétting
Sú prentvilla hefur slæðzt inn i minn-
ingargrein um Sigurö Björnsson frá
Grjótnesi, Islendingaþættir 2. marz,
aö móðurbróöir hans, Björn bóndi þar,
er sagöur Sigurösson, eins og mót-
býlismaöur hans. En á Grjótnesi
bjuggu Birnir tvier, Björn Sigurösson,
faðir Siguröar, og Björn Guömunds-
son, móðurbróöir hans.
- GG.
hófið. iMér er sérstaklega minnis-
stæð ein sjóferð af því tagi. Við
fórum á sjóinn snemma morguns,
það var á einmánuði. Við vorum
þrír á bátnum. Veöur var stillt,
lóaði ekki á steini, en dumbungur
í lofti. Þegar leið af hádegi fór að
mugga, við vorum komnir á djúp-
mið. Allt í einu fóru þykkar logn-
öldur að rísa og það fór að brima
við Rauðanúp. Við settumst undir
árar, fjúkið lör vaxandi, öldurnar
hækkuðu. eitir skamma stund var
komið brim með öllu landi, en
lognið hélzt. Við sóttum róðurinn
fast, hver mínúta var dýrmæt. Þeg
ar við vorum að beygja inn í Lón-
in, lor að livessa. Eftir fáar mínút-
ur var komið norðan hvassviðri
og hríð. og æðandi brotsjóir livert
sem litið var. Það mátti ekki tæp-
ara standa.
Enn er fleira að minnast. Innan
fjögurra veggja stofunnar. eða bað-
stofunnar, átti andinn sín óðul.
Þar voru löngum glaðar og fróðleg-
ar samverustundir. þá var búsum-
stangið látið lönd og leið. Þá flaug
hugurinn vítt cg breitt. og lítil tak-
mörk fyrir því hvar ræðan gat
Ikomið niður. Þú varst veitandinn,
ég þiggjandinn. Þú varst víðsýnn
og fróður. hafðir glögga yfirsýn
yfir menningarmál. félagsmál og
þjóðmál, enda virkur þátttakandi
En svo lengdist bilið á milli
okkar verulega, ég fluttist lengra
burt. Samt komst þú nckkuð oft,
dvaldir þá eina nótt eða tvær. Þá
voru vinafundir. Þú varst hinn
tryggi, trausti heimilisvinur. Þú
færðir fréttir og fróðleik, kunnir
frá mörgu að segja. Oft var frá-
sögn þín krydduð gamanmálum,
með þau kunnir þú einnig vel að
fara, en aldrei kenndi þar beiskju
eða kala. Við þig var jafnan hollt
að blanda geði, sökum vitsmuna
þinna og mannkosta.
Ég minnist þín í ræðustól, þar
Sómdir þú þér vel. Þú varst mál-
snjall, ræða þín skýr og rökföst.
Réttsýnn og till.cgugóður. Öll
óheilindi voru þér víðs fjarri.
Jafnan studdir þú lítilmagnann,
og barst klæði á vopnin, ef deil-
ur hörðnuðu.
En árin færðust yfir, starfrf-
kraftarnir biluðu, þú varst að
hætta störfum. Þá lá leiðin til
höfu'í'borgarinnar, þú settist að á
Dvalarbeimili aldraðra sjómanna.
Þar fékkst þú vistlegt herbergi
til íbúðar og umráða. Úr glugg-
aum blöstu þær við sjónum Við-
ey og Esjan. Bárurnar gjálfruðu
svo að segja við húsvegginn.
Stundum blikuðu spegilslétt sund
í skini sólar. Þú varst alinn upp
við sjóinn, þér mun hafa verið
nærvera hans kær. Samt leitaði
hugiírinn norður, í hina „nótt-
lausu voraldar veröld“. Sléttunni
og fólkinu þar, varst þú tengdur
órúfandi böndum.
Nú urðu samíuh'dilr fáir, þá
urðu bréfin tengiliðurinn, þeim
var fagnaö gagnkvæmt.
Nú hefir þú tekið þig upp í
Ifina síctivstu ferð, ferðina sem
fyrir öllum liggur að lokum, þú
hefir flutt yfir móðuna miklu inn
á landið ókunna. Ég bið Guð að
blessa þig í hinum nýju heim-
kynnum. Við systkinin þ.ökkum
þér fyrir samfylgdina löngu og
góðu. Guð veri með þér.
Stefán Kr. Vigfússon.
t
8
islendingaþættir