Íslendingaþættir Tímans - 09.03.1972, Blaðsíða 28

þeim fluttist hún árið 1888 að
Kálfafellsstað. Þaðan fluttist hún
með foreldrum sínum að Evstri-
Ásum í Skaftártungu árið 1892.
Þar dvaldl'.t hún lijá foreldnirn sín
um þar til liún giítist, árið 1900,
Visfúsi Gimnarssvni á Fl.ögu.
Flöguheimilið var alltaf mann-
margt. og var í þióðbraut og var
þar því mikil gestakoma. Var því
hinni ungu konu ekki lítill vandi
á höndum að setjast þar í húsmóð-
ursæti. en þann vanda fór hún létt
með. Koinu þar fljótt í ljós henn-
ar miklu hæfilaikar. regiusemi,
skapfesta os góðleiki. enda maður
hennar að sama skapi mikilliæfur
maður. Ós nú bú þeirra brátt og
umsvif urðu þar mikil. Vinnufólk
höfðu þau margt, og lengi sama
fólkið.
Allt vaið að bvggja upp, stórar
hloður voru reistar og fjárhús
stór. íbúðarhús reist úr tirnbri,
sem þá þótti i’ínt og allt gekk svo
vel á Flögu. að brátt varð þeirra
heimíli eítt rismesta heímilí sinnar
sýslu. og sterkasta stoð sinnar sveit-
ar Þar var alltaf nóg af heyjum,
oí alltaf gat Vígfús hjálpað sveit-
unguiu súium um liey. sem oft
vantaði a þeim árum. og þá mun
líúsnióðirin liala laumað úr sínu
búri til fátækra þar sem hún vissi
þörfína mesta þó ekki væri á lofti
haldið. og þó gestakoma v.kist ár
frá ári og öllum jafn vel tekið. þá
var eins og það sæi ekkert á, börn-
unum smáfjölgaði. indælum börn-
um, og allt var það til að prýða
heimilið og aulka á ánægjuna. Allt
var þar í föstum skorðum, þó sér-
staklega innanhúss, þó 'gestakoma
væri þar mikil þá var séð um að
láta ekki trufla fólkið við vinnuna
nema sem minnst.
Árin liðu, og nú var reist stórt
og myndarlegt íbúðarhús úr stein-
steypu, og þar á eftir heimilisraf-
stöð við mjög erfið skilyrði.
Og nú voru börn þeirra sjö að
mestu uppkomin, mjög glæsilegt
og elskulegt fólk, og féll það eplið
ekki langt frá eikinni. TVö börn
tóik hún mjög ung af systur sinni,
sem átti þá í erfiðleikum, og ól
þau upp sem sín eigin börn. Líka
dvaldi móðir hennar hjá henni í
mörg ár eftir að hún missti sinn
elskulega mann.
Maður hennar, Vigfús, gegndi
alltaf ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
sína sveit, og á seinni árum flest-
um störfum, svo sem oddvita, póst-
afgreiðslu o.fl., og eftir að sími var
lagður frá Vík til Hornafjarðar var
þar þriðja flokks símstöð. Allt jók
þetta störfin og vinnuálagið á heim
ilið. Þar voru margir á ferð, sem
þurftu á síma að halda. en þetta
var þriðja flokks stöð og ekki op-
in nema vissan tíma á dag, og því
ekki skylda að afgreiða nema þá
tíma, en hún kunni nú ekki við
það, húsfreyjan í Flögu, að
geta ekki greitt fyrir fólki. Komu
sér þá vel hennar góðu hæfileikar,
og það mátti segja að alltaf gat
Sigríður á Flögu leyst úr öllum
vanda.
Ég held það sé ekki ofsagt, að
Sigríður á Flögu hefur verið far-
sæl kona, en ekki hefur hún losn-
að við hið mótdræga, sem fylgir
þessu lífi, svo sem mikinn manna-
missi. Fyrst missti hún föður sinn,
sem drukknaði í Kúðafljóti, síðar
son sinn og uppeldisson, sem
drukknuðu við silungsveiði í Flögu
lóni. Það var þeim hjónunum mik-
ill harmur og allri sveitinni, en
þá komu fram þeirra góðu kostir:
stillingin og trúin á hið góða, svo
að aftur birti yfir.
En eitt áfallið var eftir, er eld-
ingu sló niður í símalínuna og
þetta falleea og vandaða íbúðarhús
brann til kaldra kola, og allt brann
sem brunnið gat, en ekki var látið
bugast. Strax var snúið sér að upp-
byggingu aftur. var þó orðið erfið-
r
Sigríður Sveinsdóttir
Kvöld er komið, klukkur hringja,
kvöid er nú i hinzta sinni,
heiðurskona, hugljúf móðir,
hennar geymist fagurt minni.
Hennar aldur hár var orðinn,
hress i anda þó að jafni,
heilladisir henni voru
til handa beggja i ferjustafni.
Starfsöm kona, styrk i öllu,
stóð við hlið sins bónda i verki,
gefin honum ung að árum,
uppi hélt hans tignarmerki.
Hugurinn liður hljótt til þeirra,
heiðursljóma i björtum ranni,
þar var gestum gott að koma,
góðvild rikti þar með sanni.
Skin og skúrir skiptu lifi,
skammt er stundum þess á milli,
V
flestir þetta fá að reyna,
hið fagra og góða þó að hylli.
Hún, sem kvödd er hér að sinni,
hlaut sinn skammt af lifsins sárum,
með þolinmæði þetta bar hún,
þroskinn óx með reynslu og árum.
En einnig margar unaðsstundir
átti hún með sinum manni
og börnum þeirra, er báru með sér
birtu og yl úr föðurranni.
Nú er þessu lifi lokið,
lofstir þess i muna geymi.
Blessi Drottinn burtför hennar,
hún boðar lif i nýjum heimi.
Kvödd er hún með klökkum huga,
kveðju bundinni þökk og trega.
Lifsins faðir ljós oss gefur,
er lýsi og vari avinlega.
V.H.
28
íslendingaþættir