Íslendingaþættir Tímans - 24.09.1977, Qupperneq 10

Sigþrúður Arnbjörnsdóttir
frá Kollabúðum
Sigþrúður var fædd á Hrishóli i
Reykhólasveit, foreldrar hennar voru
þau hjónin Arinbjörn Jónsson Björns-
sonar á Hyrningsstöðum og Guðrún
Jónsdóttir Jónatanssonar i Arnkötlu-
dal, sem þar voru i húsmennsku þa' 17
ára að aldri fór Sigþrúður að Kolla-
búðum i Þorskafirði i vist til hjónanna
Kristjáns Sigurðssonar og Sesselju
Einarsdóttur og hjá þeim vann hún á
meðan starfsþrek hennar entist, fyrst
sem vinnukona og sfðar sem ráðskona
hjá þeim feðgum Kristjáni og Sigurði
syni hans, en þeir bjuggu saman á
Kollabúðum um langt árabil.
Sesselja Einarsdóttir kona
Kristjáns, missti snemma heilsuna og
þvi færðust heimilisstörfin á herðar
Sigþrúðar, sem vann þau alla tíð af
einstakri dyggð og trúmennsku i anda
hinna fornu dyggða, en þá mátu mörg
vinnuhjú hag húsbænda sinna meira
en sinn eigin hag.
Bærinn Kollabúðir eru fyrir botni
Þorskafjarðar. Þaðan lá leið yfir
tvær heiðar, Þorskafjarðarheiði að
Isafjarðardjúpi og Kollabúðaheiði
norður i Staðardal i Steingrimsfirði.
Það var þvi oft gestkvæmt á Kolla-
búðum, einkum á haustin og vorin yfir
sumartimann. Þar við bættist, að
heimilið var oft mannmargt á þeim
árstima, þvi þeir feðgar bjuggu all-
stóru búi og höfðu talsverð umsvif.
Sigþrúður hafði þvi nóg að gera, þó
hún hefði oft einhverja aðstoð tima og
tima úr árinu.
Kollabúðir eru dalsjörð við rætur
hárra fjalla, slikar jarðir eru harðbýl-
ari en jarðir i miðri sveit. Þar tengjast
menn lika náttúrunni nánari böndum.
Hennar duldu verum, álfum og öðru
sliku, sem heldur sig litt á alfaraslóð.
Ekki rengdi Sigþrúður heitin tilveru
huldufólksins samanber Alfkonuklút-
inn, er hún gaf Þjóðminjasafninu á
siðastiiðnu ári og Arni öla skrifaði frá-
sögn um i 5. bindi bókar sinnar Grúsk
er kom út á slðastliðnum vetri.
Sigþrúður var mikil hannyrðakona
og liggur eftir hana mikill útsaumur.
einnig hafði hún yndi af góðum bókum,
enda fróð vel og allvel minnug, keypti
hún þó nokkuð af bókum á hverju ári
og var það orðið nokkuð stórt safn,
sem hún átti er hún lézt. Allar sinar
bækur gaf hún eftir sinn dag Héraðs-
bókasafninu á Reykhólum og mun
safnið búa lengi að þeirri gjöf. Verður
hún ekki metin til fjár fremur en aðrar
góðar vinargjafir. Þessi mikla gjöf
sýnir hlýhug Sigþrúðar til heima-
byggðar sinnar, en hún flutti frá Kolla-
búðum árið 1968 þrotin að heilsu og
kröftum. Siðustu árin átti hún heima
fyrir sunnan, fyrst hjá Jóni bróður
sinum i Kópavogi og siðast á elli-
heimilinu Grund, en þar átti hún sitt
ævikvöld.
Blessuð sé minning hennar.
Jón Guðmundsáon.
Signý Árnadóttir
frá Markúsaseli
F. 17. april 1895
D. 14. janúar 1977
Er llða árin grær i götu þá
er gengin var af þér I eina tið.
Þaö er margt sem minnir okkur á,
að merkiö stendur aðeins skamma hrið.
Er leiðir skilja hér um litla stund
ég llt til baka gengna ævibraut,
dalabýlið, laufi skrýddan lund,
lágan bæ við djúpa berjalaut.
Skógarbrekkur fanga fögur blóm,
fjallablær og kyrrðin rikir þar.
Gæti fossinn fengiö annan hljóm
frá þvl sem að einu sinni var.
Eða þessi ljúfa, svala lind, minn veg þú greiddir, litiö þó ég gef,
sem leynist undir hliðum þessa fjalls, þaö getur hent þvi mörgum yfirsést.
nei, ofurlitiö öðruvisi mynd
I augum þess sem þekkir hér til alls. Þú lagðir ætið lið við grunninn þann,
er laut að þvi að bæta okkar hag,
Ég sé einnig fönn og frosin börð fyrir störfin þin ég þakka kann
að fjarsta byggð i vetrarham er greypt, þau, er veittir okkur margan dag.
þó var mikilsviröi þessi jörð,
þótt ekki væri dýru veröi keypt. Til betri vegar hér þú færðir flest
við fögnum þvi að hafa átt þig að,
Þá komu lika erfiðleikaár, þá eiginleika, er viö metum mest,
lánið, það er valt i heimi hér. mundi eiga við aö festa á blað.
En timiiln læknar, lika hin dýpstu sár,
þó lengi eftir örin margur ber. A meöan trúmennska I heiðri er höfð
og heiðarleikans kennda veröur vart
Marga stund ég þig I huga hef, þá mun saga tslendingsins sögö
það hæfir lika kannski allra bezt, og sannarlega um nafn þitt vera bjart.
Óskar Guðlaugsson
islendingaþættir