Íslendingaþættir Tímans - 24.09.1977, Blaðsíða 14

Sigurbjörg Halldórsdóttir
F. 13. júni 1891
D. 2. sept. 1977.
Og lát mig vel standa i stööu, sem er
starfa-sviö mitt hér,
og una þeim hlut, sem þú afskammtar
mér,
mitt yndi sé hylli þin, Faöir.
(B.J.)
A sólrikum hlýjum haustdegi, þann
10. sept. s.l., var jarösunginn frá Akra-
neskirkju einn af elztu ibúum kaup-
staöarins, Sigurbjörg Halldórsdóttir
frá Merkigeröi, kvödd af fjölmennum
hópi ættingja og vina. Viö sem eftir
stöndum og uröum þeirrar gæfu aö-
njótandi aö kynnast henni, rif jum upp
samverustundirnar meö þakklæti í
huga.
Sigurbjörg var fædd 13. júni áriö
1891 aö Austurvöllum á Akranesi, dótt-
ir hjónanna Guörúnar Jónsdóttur
frú á Kalastööum og Halldórs Benju
mins Jónssonar frá Múlakoti I Lund-
arreykjadal. Var Halldór hinn mesti
fróðleiksmaöur og hagmæltur vel. Er
Sigurbjörg var tveggja ára gömul,
fluttust foreldrar hennar aö Merki-
geröi, sem er skammt frá Austurvöll-
um. Þar átti hún heima öll sin upp-
vaxtarár Hún var elzt þriggja systra
Aslaug systir hennar lézt fyrir miöjan
aldur, en Gyöa býr á Akranesi og voru
þær Sigurbjörg mjög samrýndar.
Einnig átti hún þrjá hálfbræður, sem
nú eru allir látnir.
legði blessun sina yfir það. Mér er
minnisstætt, þegar ég gekk innúr
dyrunum: Fyrir mér blasti öldruð,
virðuleg kona, i drottningarstóli. Ég
gekk aö henni, heilsaði og kynnti mig.
Hún sagöi: „Vertu velkominn. Guö
blessi þig.” Viö töluðum lengi saman.
Hún spurði um fjar
læg lönd, siöi þar og háttu. Hún virtist
kunna skil á flestu og var sérstaklega
fróðleiksfús. Það var fyrri kona mln,
Karitas Jochumsdóttir, sem leiddi mig
á fund frú Guðbjargar. Hún trúði á
blessun hennar, enda hefur sú orðið
raun. Þetta var móðir Guðrúnar. Hún
á ekki langt aö sækja tryggð, höfðings-
lund og vináttu.
Bræðrum Guðrúnar, Jóni og Þor-
birni, kynntist ég mjög vel. Fór vel á
með okkur, enda voru þeir eins og
14
A þeim árum var litiö um skóla-
göngu og atvinnumöguleikar voru ekki
miklir. Ung aö árum fór Sigurbjörg aö
heiman I kaupavinnu og siöar i vist til
Reykjavikur, en á þeim timum þótti
það eftirsóknarvert starf að vera til að
stoðar á myndarleg heimilum, þar
sem húsmæöur miöluöu af þekkingu
sinni og reynslu i heimilisstörfum. Ar-
ið 1909, þann 5. des., giftist Sigurbjörg
Jörgen Hanssyni frá Elinarhöföa,
miklum dugnaöar og hagleiksmanni.
Guðrún, góöir tryggir og umburðar-
lyndir. Minninguna getur enginn frá
manni tekið.
A æviferli minum hefi ég ekki kynnzt
slikri ölingslund, sem Guörúnar. Hún
var alltaf bætandi, á hverju sem
bjátaði. Guðrún hefur reynzt mér og
mínum betur en orð fá lýst. Hjarta-
hlýja hennar i minn garð verður
aldreigi fullþökkuð. Kona min og börn
sakna góðs vinar. Ég votta Ölafiu
Jochumsdóttur, mágkonu minni,
samúð mina. Þær voru uppeldissystur
og bjuggu saman meirihluta ævinnar
Svo lengi sem ég man voru þær sam-
stilltar I prúðmennsku og háttvisi.
Með hjartans þökk fyrir þaö, að hafa
átt þvi láni að fagna að kynnast þér, þá
kveð ég þig, Guðrún I bili.
Gústaf A. Agústsson
Hans aðalstarf var sjómennska og var
hann einn af fyrstu vélstjórum lands-
ins.
Þau hófu búskap i húsi sem Jörgen
hafði þá nýlega byggt að mestu sjálf-
ur. Húsiö var nefnt Merkigeröi og stóö
rétt viö bernskuheimili Sigurbjargar.
Þar bjuggu þau allan sinn aldur. Móðir
Sigurbjargar dvaldist á heimilinu
meðan henni entist aldur og var það
ómetanleg stoö þegarheimilisfaöirinn
var fjarri á löngum vertiöum. A bú-
skaparárum Sigurbjargar og Jörgens
varunniðhörðum höndum og markinu
stillt i hóf, það var aö koma börnunum
til mennta og annast velferö þeirra.
Þau hjónin eignúðust 6 börn, sem
eru: Halldór, húsasmiðameistari.
Fyrri kona hans var Steinunn Ingi-
marsdóttir, hún lézt árið 1962. Hann er
nú kvæntur Ragnheiöi Guöbjartsdótt-
urog eruþaubúsett a Akranesi. Hans,
skólastjóri, kvæntur Sigrúnu Ingimars-
dóttur. Þau eru búsett Reykjavík.
Sigrún (d. 1937). Björgvin, kennari á
Akureyri var kvæntur Bryndfsi
Böðvarsdóttur, sem lézt árið 1964.
Ingibjörg (d. 1936). b Guörún gift Eini
Jonssyni verkstjóra. Þau eru búsett i
Ytri-Njarðvík. Barnabörnin eru 14 og
barnabarnabörnin 26 að tölu.
Þegarég á fermingaraldri fluttist til
Akraness átti ég þvi láni að fagna aö
kynnast fjölskyldunni I Merkigeröi.
Það sem mér er einna minnisstæðast
frá þeim árum var einstök sam-
heldni.sönggleöi og félagsandi, sem
þar rikti og á hátiðum gamalgrónir
þjóðlegir siðir, sem einkenndust af
traustri og einlægri trú. 1 þeim anda
höföu Sigurbjörg og Jörgen stjórnaö
heimilisínu frá upphafi, þaö veganesti
hlutu börnþeirra. En fjölskyldan hafði
ekki farið varhluta af sorg og mótlæti,
er dæturnar tvær létust úr berklum
meö árs millibili, Sigrún 23 ára og
Ingibjörgnær I4ára. Mann sinn missti
Sigurbjörg árið 1953.
Sigurbjörg var greind og viðlesin
kona með óvenju-gott minni hún var
vel fróð um menn og málefni, hafði
fastmótaðar skoðanir og sterka rétt-
lætiskennd. Hún var vel verki farin og
mikil hagleikskona i hannyrðum, eink-
um prjónaskap, og afkomendur henn-
ar nutu þess I rikum mæli. Hún var
listfeng i litavali og handbragöiö og
fljót að tileinka sér nýjungar I islenzk-
um heimilisiðnaði. Að félagsmálum
starfaði hún I kvenfélagi og stúku.
Islendingaþættir