Heimilistíminn - 07.03.1974, Page 6

enauk þess komu setningar eins og: — Ja,
ég verð ekki undir ,,balance” i kvöld! Ég
held, ég verði að biðja um nýtt hús. — Ég
verð bara öll i gulli. — bað er ekki vgrið
að hugsa um linurnar á mér núna! (Það
var við stóran konfektkassa) Þessar setn-
ingar hitta sjálfs^gt ekki i mark svona á
prenti, enda sagði Guðrún þær á þann
hátt, sem henni einni er lagið. Þegar hún
var komin langleiðina með pakkahrúg-
una, dæsti hún og sagði: ,,Ég veit ekki
með ykkur, en ég er bara orðin þreytt.
Það er svo sem ekkert undarlegt, þó þið
verðið þreytt, þið fáið ekki neitt”
Þá er bezt að reyna að segja frá þvi,
hvað kona eins og Guðrún Á. Simonar fær
i afmælisgjöf. Þarna komu upp Carmen-
rúllur, rafmagnsdósaopnari, grillofn,
málverk, slæður, sjal, ávisun á kjóla-
saum, kjólefni, sælgæti, ilmvötn, styttur
úr kristal og postulini, öskubakki mótaður
'sem köttur og skartgripir. Talsvert var af
blómum og ekki má gleyma firnum af
lambahjörtum, fiski og dósamat handa
kisunum, sem biðu heima.
Að þessu loknu söng Guðrún eitt lag og
siðan var tekið til við veitingarnar að
nýju.
Já og svo má ekki gleyma þvi að Lud-
wig Kári, sonur Guðrúnar var þarna lika
og hann hafði teiknað myndir til skreyt-
ingar á veggjum og einnig tekið alla veizl-
una upp á segulband, sem var ærinn
starfi. Þaðer þvi ekki útilokað, að einhver
sem ekki átti þess kost að vera þarna, fái
að skemmta sér seinna — i þessari ein-
Guörún þakkar Gunnari M. Magnúss fyrir brúðuvagninn, sem hún hefur þráð að eign-
ast, sfðan hún var 13 ára.
Það var tilkomumikil sjón, að sjá Guðrúnu taka upp gjafirnar. Sú athöfn var ifka bezta skcmmtiutriði.
6