Heimilistíminn - 07.03.1974, Side 11

BOTA
Hafið þið reynt
að veggfóðra?
Það er skemmtileg tómstundavinna að
dunda sjálfur við að hressa upp á ibúðina
— og svo er það lika margfalt ódýrara.
Alltaf er eitthvað, sem þarf að gera, og
þegar daginn fér að lengja er eins og
mann klæi i lófana eftir að komast i gang.
Nú er i tizku að hafa ibúðir veggfóðrað-
ar, meira að segja baðherbergi og eldhús.
Svo er framleiðendum veggfóðurs fyrir að
þakka, að hægt er að fá það bókstaflega
alla vega, og sá má vera i meira lagi sér-
vitur, sem ekki finnur eitthvað við sitt
hæfi.
Það er i rauninni enginn vandi að vegg-
fóðra og ekki þarf til þess mikið af dýrum
verkfærum. Nóg er að hafa skæri, reglu-
stiku breiðan pensil bursta til að strjúka
yfir á eftir og langt borð. Burstinn getur
verið hreinn og fremur stffur fatabursti,
og sé langt borð ekki fyrir hendi, má
leggja slétta hurð eða plötu á búkka eða
litið borð. Svo er mikið atriði, að undir-
búningsvinnan sé ekki unnin með hálfum
huga.
Nenni maður að leggja mikið á sig, er
gamalt veggfóður fjarlægt með þvi að
bleyta það upp og skafa af, en slikt er alls
ekki nauösynlegt. Þó verður að lima fast,
það sem farið er að losna, draga út nagla
og fylla upp i naglagöt. Þar sem sam-
skeyti á gömlu veggfóðri eru þannig, að
það vixlleggst, er pússað yfir með sand-
pappir.
Þá er að mæla og sjá, hvað lengjurnar
eiga að vera langar, og muna veröur aö
bæta 10 sm við hæðina frá gólfi upp i loft.
Þá er að klippa lengjurnar niður, og það
er enginn vandi, ef veggfóðriö er einlitt
eða mjög smámynstrað, en sé mynztrið
stórgert, þurfa t.d. rósir að passa saman,
og þá þarf að bæta við lengjurnar sem þvi
nemur.
Næst er að bera limið á. Það er hrært út
samkvæmt ieiöbeiningum á umbúðunum.
Fyrst er borin rönd á miðju lengjunnar
og siðan út til hliðanna, nema á neöstu 10
sm, sem eiga að hanga niöur á gólflistann.
Lengjan með llminu er nú lögð þannig
saman. að efri hlutinn er brotinn niður að
miðju, og eiga limbornu fletirnir að snúa
saman. Neðri hlutinn er siðan lagður upp
að miðju, og 10 sm með engu limi leggjast
yfir endann á efri hlutanum.
Góð regla er að byrja að veggfóðra við
glugga, og vinna siðan i átt frá ljósinu,
þannig að samskeytin verði minna áber-
andi. Sé rönd á hægri hlið lengjanna með
engu mynztri, á að klippa hana burt, ef
unnið er frá hægri til vinstri. Á meðan
fyrsta lengjan liggur og sýgur i sig limið,
er bezt að limbera þá næstu og brjóta. Það
er nefnilega nauðsynlegt að láta limborið
veggfóður biða um stund og drekka i sig
lim til þess að það strekkist nægilega,
þegar það er komið á vegginn og limið
þornar. Annars vilja koma bólur á það.
Þó að vegghornið sé skakkt, eins og
koma vill fyrir, á fyrsta lengjan aö vera
aiveg lóðrétt, og það er mikilvægt. Þess
vegna er veggfóðursbreiddin mæld út á
vegginn efst frá horninu, og merkt við
með blýanti niður vegginn eftir lóðsnúru.
Þá er tekið með tveimur fingrum i horn
fyrstu lengjunnar, og hún látin siga úr
brotinu af eigin þunga. Leggið lengjuna
iaust á vegginn og gætið þess.að hún fylgi
merkjunum til hliðar á veggnum. Efsti
hlutinn er siðan festur með burstanum og
sléttur vandlega með strokum upp og nið-
ur. Næsta lengja er fest þannig, að hún
hyiji mynzturlausa hliðarkantinn á þeirri,
sem áður var komin, ef hann er fyrir
hendi. Þannig er haldið áfram.
Þetta er ákaflega einföld tækni, og eng-
inn vandi er að eiga við sléttan og beinan
vegg. En ef mikið er af gluggum, hurðum
og hornum, er betra að ráðfæra sig við
fagmann, ef maður hefur aldrei gert þetta
áður.