Heimilistíminn - 05.06.1975, Side 5

Sólpýramldinn er Teotihuacan er 65 metra hár. Menn reistu hann meö hjálp einfaldra steinverkfæra. Hjóliö er óþekkt, dráttardýr
engin og jarnverkfæri voru ekki komin til sögunnar.
Gleymdur i 1000 ár.
Eftir þvi sem aldirnar liðu, blésu vindar
léttum öskukenndum jarðvegi há-
sléttunnar inn yfir rústirnar og máðu út
siöustu leifar hins heilaga bæjar Mexikó.
Kaktus og annar gróður stakk sér upp úr
pýramidunum, sem voru orðnir eins og
hólar i flötu umhverfinu.
I meira en þúsund ár lá Teotihuaca
gleymdur og geymdur i eyðumerkurdaln-
um. Það var ekki fyrr en 1963, að Adolfo
Lopez Matios, forseti, ákvað að
Teotihuacan skyldi grafinn upp og gerður
að þjóðminjum, að fornaldarbærinn
vaknaði til lifsins að nýju. Undir stjórn
fremstu fornleifafræðinga Mexikó, hófst
heill herskari visindamanna handa ásamt
1500 verkamönnum, við að rannsaka það
sem undir bjó. Það sem i ljós kom, voru
rústir stærstu borgar meginlands N-
Ameriku.
Þetta var litskrúðugur bær. Musteri,
hallir og pýramidar var þakið lagi af
blóðrauðu, kalkkenndu efni og i þvi voru
jadegrænir steinar, vandlega fægðir. Að
innan var allt skreytt litskrúðugum kalk-
málverkum. Allar götur voru lagðar hell-
um úr rauðum steini. Stærð bygginganna
virðist enn meiri þegar tekið er með i
reikninginn, að byggingameistararnir
þekktu ekki hjólið, höfðu ekki dráttardyr
og notuðu ekki málmverkfæri. Allt þetta
hefur verið gert með höndunum, einföld-
um steinverkfærum, blóði, svita og tár-
um.
Teotihuacan-dalurinn sem hallar niður
til vesturs, liggur i meira en 2000 metra
hæð. Þegar hann var ennþá frjósamur og
klæddur gróðri fyrr á öldum, var hann
tilvalinn staður fyrir fyrsta stóra byggða-
kjamann i N-Amerfku.
tbúar Teotihuacan notuðu mörg efni til
að byggja úr og skreyta með og til dag-
legra þarfa. Granit, steinflögur, basalt,
jade, hraungrjót, bein, horn, leir, skeljar
og kuðunga, jurtatrefjar og tré til að
nefna nokkuð. Skartgripir þeirra voru
öklahringir, hálfsfestar, brjóstnælur,
armbönd grimur og speglar. Þeir ófu
klæði sin úr bómull, og jurtatrefjum og
þræðina lituðu þeir með jurtalitum og lit-
um úr leirjarðveginum.
Breiðgata dauðans
Ofan af toppi sólpýramidans, þaðan
sem sést yfir allt byggingarsvæðið, er
hægt með nokkru hugmyndaflugi að
imynda sér iðandi lifið þarna i borginni.
Þetta var stéttskipt þjóðfélag, þrælar
handverksmenn, kaupmenn, hermenn,
listamenn, myndhöggvarar,
Stærðfræðingar, stjörnufræðingar,
5