Heimilistíminn - 05.06.1975, Qupperneq 25

Þannig er það
að fara í hundana
— segir Cornelis Vreeswijk
Cornelis Vreeswijk var harla ánægður:
hann var að venjast þeirri tilhugsun að
lifa lifinu einn. Þeirri staðreynd, að
hjónaband hans og Bim var búið að vera
og hun kæmi aldrei aftur, eins og hún
hafði þógert þau fjögur ár, sem þau höfðu
verið gift. Sama daginn hafði hann meira
að segja getað unnið að nýju ljóði. Nú var
komið kvöld og skapið gott eftir nokkra
stund i kátum hópi á veitingahúsinu. Já,
Vreeswijk var að risa upp enn einu sinni
eftir að hafa féngið á’ann hjá lifinu og
tilverunni.
Ef til vill var það vegna góða skapsins,
sem hann bað leigubflstjórann að nema
staðar. Ef til vill vegna þess að hann hafði
ekki kynnzt konu siðan Bim fór. Hann
veit það ekki en hann veit, að þessi dagur i
febrúar varð kolsvartasti dagur ævi hans.
Út urn bilgluggann hafði hann komið auga
á tvær stúlkur á gangstéttinni. Þær þáðu
báðar boð um að koma heim til hans.
Heima i nýju ibúðinni hans i Stokkhólmi,
drukku þau vin öll þrjú, Cornelis tók fram
gitarinn og söng nokkrar af mikilfenglegu
visunum sinum, sitjandi á eldhúsbekkn-
um.
Cornelis Vreeswikj, 37 ára gamall, veit
vel aö þetta hljómar kjánalega, jafnvel
hlægilega. En sem sagt, hann söng visur
fyrir stúlkurnar, en það var ekki fyrr en
upp i rúmið var komið, að hann komst að
raun um að þær voru i rauninni karlmenn,
kynvillingar. Vreeswijk varð fyrir áfalli
og reiddist ofsalega. Hann bað fólkið að
fara og þegar þvi var neitað, sótti hann
brauöhnif i skúffu i eldhúsinu.
Nóttin endaði þannig, að annar gest-
anna fékk skurð og gestgjafinn var kærð-
ur fyrir lögreglunni. Nú er Cornelis
Vreeswijk ákærður fyrir ofbeldi og hótan-
ir og ef hann verður dæmdur, á hann á
hættu fangelsisdóm.
Atburðir næturinnar voru nógu skelfi-
legir, en það var ekki fyrr en Cornelis sá
blöðin daginn eftir, að honum fannst lifið
raunverulega skelfilegt. „Þekktur trúba-
dor i hnifabardaga” stóð þar. Blöðin
nefndu engin nöfn, en Cornelis hringdi til
þeirra og sagði, að þettá hefði verið hann,
sem þau skrifuðu um. Honum fannst hann
verða að gefa sig til kynna vegna starfs-
bræðra sinna. Það átti ekki að láta þá
vera undir grun.
Svo tók hann að drekka. Blátt áfram og
dag eftir dag. Til að gleyma og ýta við-
burðunum frá sér. Lifið var ömurlegt. Nú
situr hann hér og er greinilega illa farinn.
Drykkjunni var lokið i bili,en lifið er samt
ömurlegt enn. Hann skuldar gjaldheimt-
unni milljónir króna (isl). og eftir
tvo daga á hann að koma fyrir rétt i
skilnaðarmálinu. 1 pósti berast honum
bréf, eins og þetta? — Við þessu mátti svo
sem búast, að þú feita fiflið þitt færir aö
ráðast á fólk með hnifi.
Sviar virðast svo sannarlega vera farn-
ir að átta sig á þvi að Cornelis Vreeswijk
er ekki Svii, heldur Hollendingur eins og
vegabréf hans segir til um.
— I Sviþjóð er þekkt fólk allra eign,
segir Cornelis. — Ef maður gerir eitthvað
gott, er það sjálfsagt, en geri maður vit-
levsu. fær maður almenning á bakið.
25