Heimilistíminn - 18.11.1976, Blaðsíða 6

Siguróur Guðjónsson
■ f
jóla- og afmæliskveðjum, sem
hluta en þó oftar uppistöðu í
hvers konar skrif um sem bæði
hafa birzt á prenti og ekki.
Með þessum hætti tel ég að
mér heppnist að koma til dyr-
anna öins og ég lít út fyrir
þeim er þekkja mig bezt. Og
það álít ég meira virði en
skapa einhver stórkostleg
listaverk. Því er haldið fram
að yngri höf undar nú á dögum
yrki opið og sumir segja galop-
ið. Af kynnum mínum af
yngra fólki í landinu — þar á
meðal skáldum — kemur mér
6
þetta sannarlega ekki á óvart
Fólk vill opna sig. Og það
þráir að aðrir hlusti. En fyrst
og fremst leitar það trausts.
Mannleg hlýja og traust eru
eiginleikar sem eru að deyja út
í þjóðfélögum nútímans. Fólk
er orðið að vélum sem hugsa,
tala og starfa eftir ákveðnum
lögmálum sem stefna í þá átt
að forðast árekstra til að
framleiðsla og hagvöxtur
gangi snurðulaust. Á yfirborð-
inu virðist allt ganga vel og
áferðarfallega. En í hjörtum
mannanna, í kviku sálar
Káputeikning á bókinni er eftir
Guöný; Svövu Guðjónsdóttur.
<-----------------------
þeirra, bærist áköf löngun til
að nálgast náunga sinn sem
bróður og vin, einstakling sem
aldrei áður hefur verið til og
mun ekki vera lengur til eftir
að hann hverfur líkamlegum
sjónum okkar. Flestir deyfa
þessa þrá með linnulausri
vinnu, lestri dagblaða og af-
þreyingarrita, sjónvarpsglápi,
félagstarfsemi, skemmtana-
lífi, kynferðisdellu, áfengis-
drykkju og fíknilyfjaneyzlu.
Með þessum hætti auðnast
þeim að fullnægja nokkurn
veginn þeim kröf um er þjóðfé-
lagið gerir á hendur þeim. En
nokkrir eru svo ógæf usamir að
vera gæddir miklu dýpra næmi
og innsæi í umhverfi sitt en
gengur og gerist. Sumir gefast
uppog ganga inn á þær brautir
sem í vitund venjulegs fólks
eru taldar bera vitni um ,,af-
brigðilegt" sálarlíf. Aðrir
reyna að rísa gegn lyginni og
sýndarmennskunni og lifa lífi
sínu án tillits hvað sljótt
almenningsálitið hefur um at-
ferli þeirra að segja. Og for-
dómar og skilningsleysi sam-
félagsins er oft og tíðum svo
glórulaust að það hrekur þetta
fólk út í fullkomna forherð-
ingu, grófa tækifæris-
mennsku, algjört ábyrgðar-
leysi og ruddalega eigingirni. I
ógæfusömustu tilfellum getur
þetta leitt til glæpastarfsemi
og óhæfuverka.
Bókin er skrifuð á árunum
1972-1975, nema tvær fyrstu
greinarnar erueldri. I formála
bókarinpar skýrir Sigurður
Guðjónsson nokkuð frá hverj-
um kafla um sig, tilurð þeirra
og þeim atburðum í lifi hans,
sem þeir eru af sprottnir.
Síðasti kaflinn í bókinni
nefnist Er bréf til Láru úrelt
að efni og boðskap? Höfundur
segir í formálanum: — Mér
finnst vel fara á því að Ijúka
þessari syrpu á hugleiðingum
um bók, sem var skrifuð af
manni er átti það sem nútíma-
fólk skortir mest. En það er
einlægni, frumleiki, hugrekki
og trú.