Heimilistíminn - 02.12.1976, Blaðsíða 6

Dagur Þorleifsson blaöamaður og ólafur Jónsson bóndi á Oddhóii.
ekki alltaf sem bezt, og eitt sinn til
dæmis skulduðum viö svo mikið allir,
að ekkert fékkst út hjá Sambandinu.
Þá var ástandið orðið þannig, að það
fékkst eiginlega ekkert aö éta i kaup-
félaginu nema slld 1 tómat. Þá sagði
Guðmundur Tryggvason i Kollafirði,
að þegar menn væru farnir að éta sild i
tómat, væru þeir eiginlega búnir að
vera, lægra gætu mannlegar verur
ekki komizt.
Guðmundi i Kollafirði á ég mikið
upp að unna, þvi að hann hafði mikla
rófnarækt, og af honum lærði ég hana.
Þá atvinnugrein er ég siðan búinn að
stunda i yfir tuttugu ár. A árunum i
Alfsnesi var ég vanur að fá fólk úr
Reykjavik til að taka upp rófurnar I
akkorði, sótti þaö á morgnana i bæinn
og keyrði það þangað aftur á kvöldin.
Margt af þessu uppskerufólki minú
var kvenfólk. En ég hafði alltaf i
mörgu að snúast, við að selja rófur og
annað, og einhverju sinni kom ég ekki
á réttum tima til að keyra það ibæinn.
Þá voru þær öskuvondar kerlingarnar,
hella sér yfir mig þegar ég kem og
segja að þetta sé nú ljóta svinariið. Ein
kona þarna, Sigriður að nafni og ættuð
úr Skagafirði, tók þó svari minu og
kastaði fram visu:
Ölafur er ekta karl,
einn af bændum slyngum.
Hann ætti að vera oröinn jarl
yfir Kjalnesingum.
Af nábúum minum og góðvinum
þessi árin má einnig nefna Magnús i
Leirvogstungu, oddvita Mosfellssveit-
arhrepps. Við fórum saman i
skemmtitúr norður i land, og ég kom
aldrei svo i Leirvogstungu að hann
byði mér ekki sjúss. Hann var bráö-
greindur maður og afar gamansamur.
Næstum meinfýsinn raunar. En ljóm-
andi maður i sér.
Svo var það Ólafur heitinn i Braut-
arholti, hreppstjóri út á Kjalarnesinu,
faöir Ólafs Ólafssonar landlæknis. Enn
má nefna Harald i Sjávarhólum,
Tryggva i Skrauthólum og þann kunna
atvinnurekanda Benedikt Magnússon,
sem þekktastur er sem Bensi á Vallá.
Tómas byggingameistari Tómasson
keypti af mér malaraöstöðuna i Alfs-
nesi, en Bensi á Vallá keypti svo af hon-
um. Og hann fer svo þarna i grjótnám.
En ég hafði ekki selt aðstöðu til þess og
bannaði það og fór i mál við Bensa.
Það mál vann ég, og hann varö aö
borga mér fimmtiu þúsund krónur og
sættumst við upp á það. Þrátt fyrir
þessi málaferli kunni ég ekkert illa við
Bensa.
6