Heimilistíminn - 12.02.1978, Blaðsíða 21

Else og Egil Nylund meö Silver og Truls.
Bak viö þau má sjá verölaun, sem kett-
irnir þeirra hafa unniö til á sýningum.
skógarketti i hans nóttúrulega umhverfi
tekur maöur fljótt eftir þvi, aö hann er
fljótur I feröum hvort sem hann er á leið
upp eöa niöur fjallshlíö, þar sem aðrar
kattategundir ættu I nokkrum erfiöleikum
aö fóta sig. Þetta stafar einmitt af þvi,
hve sterkar klær hans eru. Ekki er siður
skemmtilegt og athyglisvert að horfa á
liðugan og leikinn skógarkött leika sér I
tré. Hann er ótrúlega fljótur að komast -
upp eftir trjástofninum, og engu seinni er
hann að fara niöur. Hann hoppar grein af
grein, og virðist istööugum lifsháska, þótt
alltaf haldi hann lifi.
Allt of lengi hafa menn viljaö halda þvi
fram, aö allir siöhæröir kettir — aö pers-
neska kettinum undanskildum — séu
norskir skógarkettir. En Brandur ná-
granna þins, þarf alls ekki aö vera norsk-
ur skógarköttur, þótt háralag hans bendi
ef til vill til þess.
Norsk Rasekattklubbers Riksforbund
samþykkti á siöastliönu sumri nokkurs
konar standard-lýsingu á norskum
skógarketti. Hann skal vera með langt
hár, langan skrokk og háfættur, en auk
þess á höfuö hans aö vera þrihyrnt, nefiö
langt og beint og hakan stór. Augun eiga
aö vera stór og opin, eyrun há og einna
likusteyrum gaupunnar. Rófan er löng og
loöin. Finni fólk i Noregi kött á flækingi
getur þaö vel veriö skógarköttur, en rétt
er þó að fá þaö staöfest af viðkomandi
yfirvöldum, til þess aö tryggt sé, að þetta
sé i raun og veru skógarkötturinn merki-
legi.
Einn af fyrstu köttunum, sem hlaut
viðurkenningu.sem norskur skógarköttur
er Truls. Hann er nú einhver frægasti
köttur I Noregi. Hanner fjögurra og hálfs
árs gamall og mikiö hefur verið um hann
skrifaö og myndir teknar af honum til
birtingar bæöi i norskum og sænskum
blööum. Hannhefurmeiraaösegja komiö
fram i sjónvarpsmyndum og getiö sér
góöan oröstir. Eigendur hans eru hjónin
Else og Egil Nylund I Osló, en þau eru
bæði mikið áhugafólk um vöxt og viðgang
norska skógarkattastofnsins.
Þaö kemur glampi i augun á Else
Nylund, þegar hún talar um Truls. Það er
enginn vafi á þvi, aö hann er mikið uppá-
hald i fjölskyldunni.
— Hann er jafn skemmtilegur og góður
og hann er stór og sterkur, segir hún. —
Þaö er sérkennilegt aö fylgjast meö
honum, þegar kettlingar koma i heiminn.
Hann er eins og afi þeirra allra og hugsar
um þá af mikilli natni. Þrátt fyrir það, aö
búiö er aö gelda hann, þá efast enginn
kattanna sex, sem hér eru að auki, um
það aö hann sé herra hússins. Truls þarf
ekki nema aö lita upp til þess að þeir geri
i Noregi er til einstætt kattakyn, norski skógarkötturinn.
Viö sjálft lá, að ketti þessum hefði algjörlega verið útrýmt, en
nú hefur verið komið í veg fyrir það fyrir tilstilli nokkurra
eldhuga, sem berjast fyrir vexti og viðgangi þessa norska
kattastofns. Segja má,að hér hafi svipað atvik átt sér stað,
eins og þegar íslenzka hundinum var bjargað frá útrýmingu,
en eins og flestum mun kunnugt, tók Sigríður Pétursdóttir á
ólafsvöllum til við það fyrir nokkrum árum að hreinrækta
islenzka hunda, og bjargaði hún ef laust stofninum frá algjörri
útrýmingu.
sér ljóst, aö ekki þýöir aö ætla sér aö
standa á móti honum.
— Og hvernig stóð svo á þvi, aö þiö
fóruð aö ala upp skógarketti?
— Þetta byrjaði i rauninni allt meö
Truls, sem menn geröu sér ljóst, áriö 1973,
aö væri raunverulegur skógarköttur.
Mamma hans var reyndar venjulegur
köttur meö stutt hár, en pabbinn var siö-
hærður villiköttur. Truls tók þátt i katta-
sýningu i marz 1974 i fyrsta skiptiö. Þá
voru I fyrsta skipti sýndir skógarkettir.
Dómararnir áttu aö skera úr um það,
hvaö af þeim köttum, sem sýndir voru
sem skógarkettir væru þaö i raun og veru.
Framhald á bls. 25
V