Heimilistíminn - 22.02.1979, Síða 21

LÓTTA
elska&i Svisseins mikiB og maður hennar
gerði. Hreini, hviti snjórinn i St. Moritz,
blár himininn, morgunmaturinnog ferska
nýja brauðið, skiöaferðirnar með börnun-
um daginn út og daginn inn....
Nær þvi að vera venjuleg manneskja
gat hún ekki komizt.
I þau átján ár, sem hún hafði verið eig-
inkona keisarans og að nafninu til keis-
araynja i þessu risastóra austurlenzka
riki, þar sem menn dreymdi um að breyta
öllu að vestrænum sið, hafði Farah oröið
að reyna svo mikið, að það eina, sem hún
eiginlega hafði kraft til nú oröið, var að
standa róleg og yfirveguð viö hliö manns
sins meðbros á vörum, sem Vesturlanda-
búar voru vanir aö kalla ,,óútreiknanlegt
austurlenzkt bros”.
Hún hafði ekki svo mikiö sem þorað að
hugsaum sig sjálfa sem manneskju, sem
átti aö fá að þroskast og breytast. Hún
hafðiekki þoraðað hugsaum neitt fyrr en
nú, þegar hún hafði allt i einu oröið að
fara af stað i flýti, eftir að hafa kastað
persónulegum eigum sinum niður i tösk-
ur, og átti ekki i vændum að koma aftur til
þessa lands, sem hún var að yfirgefa.
Hvað yröi nú um hana?
Sú náöarsamlega gleymska, sem töfl-
urnar færöu henni, varði aðeins skamma
stund. Hún var allt i einu vakin með orð-
unum:
— Yðar hátign. Við erum að lenda i
Kairó.
Húnflýttiséraðsnyrta andlit sittog svo
var farið með hana inn til keisarans.
Hann var óvenju þreyttur og uppgefinn
að sjá. Liflæknir keisarans haföi gefið
honum sterkt fenmetralin-hylki, sem átti
að veita honum styrk til þess aö standast
móttökurnar, sem nú biðu i Kairo.
— Þetta tekur ekki nema stundarfjórö-
ung, sagði keisarinn og reyndi aö brosa
kaldhæönislega. Svo fáum við aö hvfla
okkur i ró og næði.
Farah kinkaði kolli.
Hún vissi i rauninni ekki, um hvað hún
átti að tala við mann sinn um. Börnin?
Þau voru i Bandarikjunum og Evrópu og
leið vel. Farah hóf sjaldan sjálf viöræður
við mann sinn. Það var eiginlega eins og i
herbúðum, þar sem undirforingi beiö þess
með hógværð, að yfirforinginn ávarpaöi
Framhald á 25 siðu
£>
Keisarahjónin ganga niöur iandganginn
úr flugvélinni i Kairó er þau millilentu þar
á flóttanum frá íran. Þau hafa ekki valið
sér endanlegan samastaö, en þau munu
ekki þurfa aðhafa áhyggjur af fjármáiun-
um aö minnsta kosti.
21