Heimilistíminn - 19.03.1978, Blaðsíða 22

Læknir
fyrir
Barböru
fyrsta skipti i langan tima hafði ekki látið i það
sléd&i® i£|'UySS geta ekki sjálf
komizt á kappleikinn.
Barbara var lika ákveðin i þvi, að fara að
ráðum Fran og reyna að vera vingjarnlegri við
Hugh.
Það var ekki kominn timi til þess að leikur-
inn byrjaði. Hljómsveit lék létt lög i fjarska, en
var ekki komin út á leikvöllinn sjálfan. Allir
22
voru kátir og hreifir i kringum þau, og Barbara
hreifst með. Hún klappaði saman höndunum og
hrópaði þegar hljómsveitin birtist á vellinum.
— Þykir þér gaman? spurði Hugh.
Hún kinkaði kolli. — Þykir þér það ekki lika,
Hugh? spurði hún en gerði sér nú allt i einu
grein fyrir þvi, að þrátt fyrir það, að hann
reyndi af fremsta megni að vera kátur og hress
eins og venjulega, þá var eitthvað það i svip
hans, sem hún átti ekki að venjast, þegar hann
sneri sér að henni. Og það var einhver undan-
sláttur i röddinni lika.
Hann hafði verið heldur seinn, þegar hann
kom að sækja hana. Hann hafði spurt hana,
hvort hún hefði heyrt frá Fran. Hún fór að hug-
leiða, það sem gerzt hafði. Hvenær hafði Hugh
breytzt svona, og hvenær hafði áhyggjusvipur-
inn komið á hann. Það hlaut að hafa verið um
það leyti sem þau yfirgáfu ibúðina. En hvað
hafði hún sagt, eða gert, sem hafði komið hon-
um úr jafnvægi.
— Þarna koma þeir, sagði hann. En hann
var enn með þennan undarlega svip á andlit-
inu, þegar hann leit á hana.
— Er eitthvað að? spurði Barbara og lagði
höndina á handlegg hans.
Hann lagði hönd sina ofan á hennar. —
Horfðu á leikinn,vina min.
Eitthvað var að. Hún fylgdist nákvæmlega
með leikmönnunum, sem þutu fram og aftur
um völlinn, en einhver óþægileg tilfinning var
komin i staðinn fyrir kætina, sem áður hafði
rikt. í hléinu fór Hugh til þess að kaupa
sigarettur og henni fór að liða illa, þegar hann
kom ekki eins fljótt aftur, og hún hafði búizt
við. Það féll skuggi á leikvöllinn, og það var
sársaukatónn i laginu, sem hljómsveitin lék,
eða það fannst henni að minnsta kosti.
Einmitt þá kom maðurinn aftur, sem setið
hafði fyrir framan Barböru. Hann var með
blað i hendinni. — Það var strákur að selja blöð
hérna fyrir utan, sagði hann við konuna, sem
sat við hlið hans.
Barbara lét augun renna áhugalaust yfir fyr-
irsagnirnar á blaði mannsins og allt i einu
stöðvaðist hún við fyrirsögn neðst i hægra
horni. Ósjálfrátt las hún þaðsem fyrir neðan
stóð. Augnabliki siðar var hún komin af stað og
barðist á móti mannfjöldanum, hrasaði, ýtti
|FRAMHALDSSAGÁN~| 6