Heimilistíminn - 30.04.1978, Blaðsíða 21

inu. Ég ætlaöi að fara meö
Áustur-landa-hraðlestinni — aö minnsta
kosti til Vinar. Þannig vildi þaö til, aö
seint um kvöld i október fyrir 23 árum
gekk ég fram með lestarvögnunum, sem
á.ttu aö fara til Strassborgar, Stuttgart,
Múnchen, Vinarborgar, Budapest og
Bucharest. Þaö hafði engin áhrif á mig,
aö ég átti ekki von á aö komast lengra en
til Vinar. Ég horfði vel I kring um mig, og
reyndi að sjá út hverjir af farþegunum
væru hættulegar konur, skuggalegir
svissneskirkaupsýslumenn.Mata Hari og
kátar ekkjur, sem ef til vill þyrftu á að-
stoö aö halda.
Þaö haföi engin áhrif á mig, aöég skyldi
ekki sjá neitt af þessu fólki. Þarna var ég
aö ganga fram hjá vagninum meö áletr-
uninni Compagnie Internationale des
Wagons-Lits. et des Grands Express
Européens. Lestarvörður i kastaniubrún-
um búningi visaöi mér inn i annars flokks
vagninn, þarsem brátt höfðu bætzt i hóp-
inn sex aðrir ferðalangar.
Dapurlegt var að sjá, að veggirnir i
klefanum voru ekki klæddir mahogany og
ekki með innlögðum sitrusviðarfuglum og
blómum, og sætiö mitt var ekki klætt
rauðu plussi með höfuðpúða með belgisk-
um blúndum. Bandarisku hjónin, sem
sátu á móti mér rii'ust stanzlaust um það,
hvort þau hefðu gefið franska þjóninum of
mikið þjórfé i Paris, og hvort hin Bláa
Dóná værii raun og verublá. Aðrir sam-
férðamenn minir voru Englendingar með
gleraugu með járnspöngum, eins og verið
höfðu i tizku i Siðari heimstyrjöldinni.
Þjóðverji sem hvarf um nóttina, irsk au
pair stúlka með rauða húfu. og Frakki.
sem vonaðist til þess að geta selt
Hér er Poirot (Albert Finney) aö konia
upp uin það, hver liafði framið morðið i
,.Morðið i Austurlandahraðlestinni".
Linotype-vélar i Þýzkalandi.
Þarna voru engir sendiboðar drottning-
arin-nar með svartar töskur hlekkjaðar
við úlnliðina, né aðrir þeir, sem sagt var
frá i sögunum, sem skrifaðar höfðu verið
um Austurlanda-hraðlestina.
Frakkinn, sem var á leið á kaupstefnu i
Frankfurt, mundaði mikinn hnif, sem
hann notaði til þess að skera sér fransk-
brauðogost. Kannski Monsieur vilji fá
svolitinn bita? Ég afþakkaöi kurteislega.
Égha fði ekki i hyggju að úða i mig brauði
og osti i Austurlanda-hraðlestinni, sem
hafði verið svo fræg fyrir sinn fina mat.
Framhald á bls. l'ö
Pað var enginn Poirot, hættulegur kvenmaður né neitt annað
árið 1954, en ef til vill hafði þetta einhvern tima verið
stórkostlegt, sagði ég við sjálfan mig
21