Morgunblaðið - 03.11.2004, Side 24

24 MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið, Kringlunni 1, 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
Eftirfarandi greinar eru á
mbl.is:
Gunnlaugur Jónsson: „Sú
staðreynd að stúlkan á um sárt
að binda má ekki valda því að
rangar fullyrðingar hennar
verði að viðteknum sannind-
um.“
Ólafur F. Magnússon: „Sigur-
inn í Eyjabakkamálinu sýnir að
umhverfisverndarsinnar á Ís-
landi geta náð miklum árangri
með hugrekki og þverpólitískri
samstöðu.“
Ásthildur Lóa Þórsdóttir:
„Viljum við að áherslan sé á
„gömlu og góðu“ kennsluað-
ferðirnar? Eða viljum við að
námið reyni á og þjálfi sjálf-
stæð vinnubrögð og sjálfstæða
hugsun?“
Bergþór Gunnlaugsson: „Ég
hvet alla sjómenn og útgerðar-
menn til að lesa sjómannalögin,
vinnulöggjöfina og kjarasamn-
ingana.“
Sveinn Aðalsteinsson: „Nýj-
asta útspil Landsvirkjunar og
Alcoa er að lýsa því yfir að
Kárahnjúkavirkjun, álbræðsl-
an í Reyðarfirði og línulagnir
þar á milli flokkist undir að
verða „sjálfbærar“!“
Hafsteinn Hjaltason: „Landa-
kröfumenn hafa engar heimild-
ir fyrir því, að Kjölur sé þeirra
eignarland, eða eignarland
Biskupstungna- og Svínavatns-
hreppa.“
María Th. Jónsdóttir: „Á land-
inu okkar eru starfandi mjög
góðar hjúkrunardeildir fyrir
heilabilaða en þær eru bara allt
of fáar og fjölgar hægt.“
Guðmundur Hafsteinsson:
„Því eru gráður LHÍ að inntaki
engu fremur háskólagráður en
þær sem TR útskrifaði nem-
endur með, nema síður sé.“
Á mbl.is
Aðsendar greinar
ÞEGAR landbúnaðarráðherra lét
þau orð falla á samkomu í kjördæmi
sínu fyrr á árinu, að það væri mönnum
hagkvæmara að hafa
góðar hægðir til baksins
en vit í hausnum, héldu
menn að hann færi með
gamanmál. Eftir síðasta
upplok hans í alþingi um
jarðabrask í landbúnaði
leikur grunur á að hann
hafi verið að tala í alvöru
um eigin hagi.
Greinarhöfundur hef-
ir ekki þrek til að vitna
mikið í manninn, þar
sem hann fer með him-
inskautum í rembu-
ræðum sínum og hefir
eftir „konu bak við eldavélina“ sem lík-
ir landi voru við „ilmvatn ævintýra“.
Eða að „kýr keppi ekki við það að sofa
út á sunnudögum“. Þess vegna er „Ölf-
usið of nærri þéttbýlinu og stórborg-
inni“ svo gluggað sé í framhjáhlaupi í
frásögn Morgunblaðsins 22.10. sl. af
umræðunni í alþingi deginum áður.
Ráðherrann dró ekki af sér í lýs-
ingum á uppgangi í sveitum landsins.
Hjá bændum væri allt blúndulagt.
„Búgreinarnar fjárfesta og bændurnir
byggja upp, stækka og styrkja bú sín.“
Hvað ætli sauðfjárbændur í landinu
segi um þessa messu? Er kannski að
því komið að þeir rifji upp fyrir sér
hvaða stjórnmálaflokkur hefir haft
með höndum aðal forsjá hagsmuna-
mála þeirra í hartnær heila öld? Ætli
yrði ekki öðruvísi ilmur af þeirri upp-
rifjun en angan af ævintýrum, sem
leikur um nasir landbúnaðarráðherr-
ans sem „finnur til í stormum samtíð-
arinnar“.
Efni umræðunnar í alþingi var
raunar sú staðreynd að hið nýja auð-
vald Íslands hefir hafið atrennu að
uppkaupum á bújörðum landsins. Vald
peninganna er að ná heljartökum á
auðlindum þjóðarinnar til lands og
sjávar undir stjórn og fyrir forgöngu
ríkisstjórnar Framsóknarflokks og
Sjálfstæðisflokks. Þjóðinni er lífs-
nauðsyn að gera sér grein fyrir að for-
ingjar þessara flokka þjóna í einu og
öllu undir auðvaldið.
Enda stendur ekki á
málgögnum ríkisbubb-
anna, Morgunblaðinu og
Fréttablaðinu, að taka
undir með auðvaldinu og
þjónum þess. Þeir, sem
sporna vilja við yfirgangi
auðsins, eru taldir fara
með „forneskjutaut á Al-
þingi“ segir í Frétta-
blaðinu. Morgunblaðið
hefir ekkert við þessa
þróun að athuga.
Blaðinu dettur helzt í
hug að rétt kynni að
vera „að setja þak á það
hlutfall framleiðslukvóta, sem ein-
staklingar eða félög megi kaupa. Rétt
eins og í sjávarútveginum þar sem þak
var sett á kvótaeign einstakra fyr-
irtækja“.
Þá vita menn það. Auðvaldinu er
eignuð sjávarauðlindin, þótt lög segi
annað. Blaðið lætur þess ógetið að
þakið í sjávarútveginum er ekki ris-
hærra en svo, að 13 – þrettán – fyr-
irtæki geta náð til sín öllum fiskikvót-
anum. Auk þess predika þeir sem öllu
ráða í skjóli auðs, að það þak verði
fljótlega rifið af svo halda megi áfram
að hagræða.
Og arðræningjarnir mæna með von-
arglýju í augum til þess tíma er þeir
nái öllum undirtökum í auði fasta-
landsins líka. Þar er eftir miklu að
slægjast: Jarðhita, jarðefnum og lax-
veiðiám. Þá verður kátt í hárri höll
þegar þeir fara að selja aðgang að Mý-
vatni og Þingvallavatni.
Og Guðni Ágústsson fær embætti
kúarektors í stórfjósi ríkisbubba.
Kúarektor ríkisbubba
Sverrir Hermannsson fjallar
um landbúnaðarmál ’Guðni Ágústsson færembætti kúarektors í
stórfjósi ríkisbubba.‘
Sverrir Hermannsson
Höfundur er fv. form. Frjálslynda
flokksins.
Í MORGUNBLAÐINU í síðustu
viku var grein þess efnis að Annie
yrði sett upp hér á landi í fyrsta
skipti. Það er einfaldlega ekki rétt
því það var sett upp árið 2002 í
Frumleikhúsinu í Keflavík, af Jazz-
dansskóla Emilíu sem hefur starfað í
Reykjanesbæ í 13 ár. Voru bæði
leikari, söngkennari ásamt dans-
kennurum ráðnir til skólans vegna
þessa verkefnis. Allir textar voru
þýddir yfir á íslensku. Umfjöllun átti
sér stað bæði í bæjarblöðum, Morg-
unblaðinu ásamt því að atriði var
sýnt í sjónvarpinu. Annie var sýnt
fyrir fullu húsi á öllum sýningum.
Vegna allra þeirra sem lögðu hönd á
plóginn og þeirra sem tóku þátt í
þessari uppfærslu Jazzdansskóla
Emilíu, þætti mér vænt um að þessu
yrði komið á framfæri.
Með fyrirfram þökk.
EMILÍA DRÖFN
JÓNSDÓTTIR,
Faxabraut 64, 230 Keflavík.
Annie
Frá Emilíu Dröfn Jónsdóttur:
LOKUN sláturhússins í Búðardal
vegna þess að húsakynni sláturhúss-
ins hafa ekki náð að uppfylla í einu og
öllu kröfur reglugerðar
um matvælaöryggi
hafa verið til umfjöll-
unar í fréttum að und-
anförnu. Málið er þó
miklu stærra en svo að
það snúist eingöngu um
matvælaöryggi og
byggðamál í Búðardal.
Málið snýst nefnilega
einnig um brot land-
búnaðarráðherra
Guðna Ágústssonar á
íslensku stjórn-
arskránni þ.e. ákvæði
um atvinnufrelsi og
brot á jafnræðisreglum
um að allir skuli vera
jafnir fyrir lögum.
Hvað svo sem öllum
lagabókstöfum líður
brýtur ýmislegt í máls-
meðferðinni einfaldlega
gegn almennu siðferði
sem venjulegt fólk vill
viðhafa í samskiptum
sín á milli.
Málavextir eru einfaldlega þeir að
kvartanir hafa borist frá rekstrarað-
ilum sláturhússins í Búðardal þess
efnis að húsinu sé ætlað að uppfylla
reglugerð nr. 461/2003 að öllu leyti á
meðan önnur sláturhús sem hafa
starfsleyfi þurfa ekki að uppfylla
reglugerðina nema að hluta til. Það
sem bendir sterklega til að kvart-
anirnar byggjast á styrkum stoðum er
að þingmönnum Norðvesturkjör-
dæmisins hefur verið sýnt fram á að
önnur sláturhús sem fá að starfa hafa
sömu ágalla og gerðar voru at-
hugasemdir við í sláturhúsinu í Búð-
ardal sem var meinað að starfa. Það
sem endanlega sannfærir mig um að
landbúnaðarráðherra hafi óhreint
mjöl í pokahorninu er að hann vill
meina þeim sem telja sig órétti beitta
að fá aðgang að eftirlitsskýrslum slát-
urhúsa í landinu. Auðvit-
að hefði það verið kapps-
mál hjá ráðherra sem
væri sakaður um að hafa
rangt við að veita að-
gang að öllum skýrslum
sem geta hrakið ásak-
anir um að ekki hafi ver-
ið gætt jafnræðis við
veitingu starfsleyfa. Nei,
ráðherra hefur greini-
lega einhverju að leyna
og vill fela slóðina.
Lengi er vitað að land-
búnaðarráðherra hefur
stefnt að því að fækka
sláturhúsum í landinu og
virðist hann trúa því að
ríkishagræðing muni
skila bændum einhverri
hagræðingu. Ég hef
enga trú á að ríkishag-
ræðingin muni skila
bændum nokkru heldur
þvert á móti verði til
óhagræðis enda hefur
afurðaverð til bænda lækkað, því mið-
ur.
Alvarlegt er að Guðni Ágústsson
misbeitir reglum sem varða öryggi
matvæla til þess að ná fram pólitísku
markmiði um fækkun sláturhúsa.
Bæði eru reglur hér strangari en í
Evrópusambandslöndunum og ekki
gætt jafnræðis þegar þeim er fram-
fylgt. Allar líkur eru til þess að neyt-
endur muni líða fyrir stefnu landbún-
aðarráðherra í hærra verði á
lambakjöti.
Guðni reynir að
fela slóðina
Sigurjón Þórðarson fjallar um
lokun sláturhússins í Búðardal
Sigurjón Þórðarson
’Alvarlegt er aðGuðni Ágústs-
son misbeitir
reglum sem
varða öryggi
matvæla.‘
Höfundur er alþingismaður
Frjálslynda flokksins.
V
etur konungur var
genginn í garð og
enn var verkfall í
grunnskólum lands-
ins. Ungur maður á
uppleið, hann Ölvir Blámann,
markaðsstjóri Íslensku bjórgerð-
arinnar hf., vaknaði einn mánu-
dagsmorguninn, timbraður eftir
ævintýri helgarinnar. Hann var
enn að reyna að púsla minning-
arbrotum saman eftir laug-
ardagskvöldið, þegar hann ofur-
ölvi sletti ærlega úr klaufunum
með vinnufélögunum á „súlu-
stað“.
Dagsverkin biðu á heimilinu í
Vesturbænum og í vinnunni.
Hann er kvæntur Sigríði Blá-
mann og eiga
þau tvö börn,
2 ára telpu og
10 ára dreng.
Að loknum
morgunverði
tók Sigríður
þá litlu í leik-
skólann og Ölvir skutlaði drengn-
um til ömmu sinnar, sem bjargaði
fjölskyldunni í verkfalli fram að
hádegi. Hann þurfti að vera
mættur á fund á lítilli auglýs-
ingastofu á Akranesi klukkan tíu
og ók því greitt, aðeins yfir
hundraðið. „Lögreglan sést ekki
lengur í Kollafirðinum,“ hugsaði
Ölvir með sér og lét nýja Benz-
jeppann vinna fyrir rekstrarleig-
unni. Á leiðinni upp á Skaga af-
greiddi hann nokkur mál með
gemsann í eyrunum. Enn hafði
hann trassað að fá sér hand-
frjálsan búnað. Beltin þó spennt.
Á Skaganum var gengið frá
auglýsingum á nýjum bjór, sem
fara átti í herferðir í fjölmiðlum
og á flettiskiltum. „Munið svo að
setja léttölsmerkinguna einhvers
staðar í hornið, svo við verðum
ekki hankaðir,“ sagði Ölvir, um
leið og hann þaut út og af stað í
borgina á ný. Nú varð hann að
gera hlé á vinnu sinni eftir hádeg-
ið, til að kenna bekk sonar síns
stærðfræði, en foreldrarnir höfðu
skipt kennslunni heima við á milli
sín í verkfallinu. Stærðfræði er
Ölvi sem opin bók, enda spreng-
lærður viðskiptafræðingur.
Á leiðinni til ömmu kom Ölvir
við á bensínstöð, tankurinn tóm-
ur, og við kassann greip hann
með sér nýjasta eintakið af
Hustler, skömmustulegur á svip.
Þegar þriggja tíma stærð-
fræðikennslu heima í stofu lauk
þurfti Ölvir að fara aftur í vinn-
una að ljúka nokkrum málum,
m.a. að fylgja eftir nýju auglýs-
ingunum og panta birtingar og
umfjöllun. Sigríður var komin
heim með þá litlu og tók við heim-
ilishaldinu. Þau ákváðu að sleppa
drengnum út að leika sér með fé-
lögunum.
Ölvir kom ekki heim fyrr en
hálfníu um kvöldið, drengurinn
var enn úti við. „Sigga, eigum við
ekki að sækja strákinn inn?“ kall-
aði Ölvir úr forstofunni. „Hann
hlýtur að fara að skila sér,“ var
svarað úr eldhúsinu, og um níu-
leytið kom guttinn svo loks heim.
Ölvir var þá lagstur í sófann að
horfa á enska boltann. Bolton og
Birmingham voru að keppa, en
Ölvir var búinn að draga hljóðið
niður, hann þolir ekki ensku þul-
ina og saknar lýsinga Arnars
Björns og félaga. Þegar bjór-
auglýsingar birtust hækkaði
hann þó aftur hljóðið, enda þarf
hann að fylgjast með keppinaut-
unum.
Þegar börnin voru komin í
rúmið enduðu hjónakornin kvöld-
ið með því að horfa saman á „eina
bláa“ í sjónvarpinu, svona til að
slaka á eftir amstur dagsins.
Lýkur hér þá degi í lífi Ölvis
Blámann og fjölskyldu.
Hvað skyldi nú vera það fyrsta
sem ykkur dettur í hug, eftir að
hafa lesið þessa dæmisögu um
ósköp venjulegan Íslending nú-
tímans? Kannski myndi einhver
segja að Ölvir Blámann væri kyn-
lífsfíkill og karlremba en hvað
skyldi hann hafa brotið mörg lög
þennan dag, eða nýtt sér mögu-
leg lögbrot annarra?
Mér reiknast svo til að í átta
eða níu tilvikum hafi lög verið
brotin eða þau verið á mörkum
hins löglega. En Ölvir komst upp
með þetta allt saman, sem og aðr-
ir í kringum hann.
Förum aðeins yfir erilinn hjá
Ölvi, blessuðum.
Samkvæmt 21. gr. áfengislaga
nr.75/1998 skal hver sá sem sök-
um ölvunar veldur óspektum og
hneyksli á almannafæri sæta
ábyrgð. Samkvæmt 20. gr. sömu
laga er bannað að auglýsa áfengi
hvers konar.
Samkvæmt 37. gr. umferð-
arlaga nr.50/1987 er bannað að
aka á meira en 90 km hraða á
klst. á bundnu slitlagi í dreifbýli.
Samkvæmt 47. gr. sömu laga
er ökumanni vélknúins ökutækis
óheimilt að nota farsíma við akst-
ur án handfrjáls búnaðar.
Samkvæmt 18. gr. laga um
kjarasamninga opinberra starfs-
manna nr. 94/1986 er óheimilt að
ganga í störf kennara í verkfalli.
Samkvæmt 92. gr. barnavernd-
arlaga nr. 80/2002 mega börn
yngri en 12 ára ekki vera á al-
mannafæri eftir kl. 20 frá hausti
til vors, nema í fylgd fullorðinna.
Samkvæmt 94. gr. sömu laga
skulu foreldrar og forráðamenn
barna sjá til þess að þau hlíti
ákvæðum um útivistartíma. Þeim
ber einnig að vernda börn gegn
klámefni, m.a. með því að koma í
veg fyrir aðgang barna að því.
Samkvæmt 8. gr. útvarpslaga
nr.53/2000 skal sjónvarpsstöð
láta fylgja endursögn eða kynn-
ingu á íslensku á beinum útsend-
ingum erlendis frá.
Samkvæmt 210. gr. almennra
hegningarlaga nr.19/1940 er
bannað að selja eða dreifa klám-
ritum og klámmyndum.
Þó að hér séu vissulega tekin
ýkt dæmi í lífi ímyndaðs ein-
staklings þá könnumst við eflaust
við að hafa einhvern tímann gert
hið sama og komist upp með það.
Ekki skal fullyrt hvort þetta sé
ástæða virðingar- og agaleysis í
þjóðfélaginu, sem allir tala um
sem vaxandi vanda, en til hvers
eru sett lög ef ekki er farið eftir
þeim? Annaðhvort er að breyta
lögunum eða herða refsingar og
eftirlit með gildandi lögum.
Á meðan ekkert er gert halda
Ölvir Blámann og hans líkir upp-
teknum hætti, allsgáðir sem ölv-
aðir, alla daga vikunnar.
Dagur
í lífi Ölvis
Kannski myndi einhver segja að Ölvir
Blámann væri kynlífsfíkill og karl-
remba en hvað skyldi hann hafa brotið
mörg lög þennan dag, eða nýtt sér
möguleg lögbrot annarra?
VIÐHORF
Eftir Björn
Jóhann
Björnsson
bjb@mbl.is