Morgunblaðið - 12.01.2005, Síða 26

26 MIÐVIKUDAGUR 12. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Góður drengur er
genginn til feðra
sinna. Andlát hans bar
snöggt að og kom öll-
um að óvörum. Fyrir
aðeins örfáum dögum
áttum við spjall saman þar sem
ráðagerðir um árvissan gleðifund
nokkurra vina á gamlársdag voru
ræddar. Gísli var hress og kátur og
gerði að gamni sínu. Í Hávamálum
má finna þessi vísuorð: „Glaður og
reifur skyli gumna hverr uns sinn
bíður bana.“ Má með sanni segja að
á þann veg lauk hann ævi sinni.
Við Gísli kynntumst þegar hann
réðst til Landsvirkjunar á bygging-
artíma Búrfellsvirkjunar sem verð-
andi stöðvarstjóri þeirrar virkjun-
ar. Við vorum þarna nánir
samstarfsmenn þar til byggingu
virkjunarinnar lauk. Á þessum tíma
mynduðust mikil og góð tengsl milli
okkar fjölskyldna sem ekki hafa
rofnað síðan. Gísli var félagslyndur,
einlægur, drenglyndur og léttur í
lund. Þessir eiginleikar komu hon-
um að einkar góðu gagni við það
vandaverk að stjórna Búrfellsvirkj-
un. Gísli gerði sér í upphafi ljóst að
til að inna það starf farsællega af
hendi yrðu samskiptin við nágrann-
ana að vera með allra besta móti.
Þetta verkefni átti vel við hann og
tókst honum fljótlega að ávinna sér
gott orð og traust í sveitinni. Hann
var kosinn í hreppsnefnd Gnúp-
verja og sat þar um árabil. Gísli
hafði næmt auga fyrir umhverf-
ismálum og hlúði vel að öllu sem til
bóta horfði í búsetuskilyrðum við
Búrfell. Ég átti því láni að fagna að
fá að vinna með Gísla að nokkrum
slíkra mála. Eitt skemmtilegasta
verkefnið af þessu tagi var að
hanna sundlaugina undir Rauðu-
Kömbum í Þjórsárdal og sjá til
þess að hún yrði fullgerð. Þá má
nefna áratugalangt samstarf í
GÍSLI
JÚLÍUSSON
✝ Gísli Júlíussonfæddist í Hafnar-
firði 4. september
1927. Hann varð
bráðkvaddur á heim-
ili sínu 29. desember
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Seljakirkju 7. jan-
úar.
Þjórsárdalsnefnd þar
sem áhugi Gísla á um-
hverfismálum naut sín
einkar vel.
Gísli gegndi stöðv-
arstjórastarfinu í
Búrfelli í tæp fimm ár
og fluttist þá til
Reykjavíkur til starfa
hjá rekstrardeild
Landsvirkjunar og síð-
ar verkfræðideild þar
sem fjölþætt reynsla
hans og menntun
reyndist notadrjúg við
lausn á fjölmörgum
vandasömum verkefn-
um sem fyrirtækið fól honum að
vinna að. Verkefni Gísla voru mjög
fjölbreytt og má þar nefna kaup og
uppsetningu fyrsta kerfisráðs fyr-
irtækisins, eftirlit með virkjana-
rannsóknum, hagkvæmnisathugan-
ir ýmissa virkjunarkosta, endurmat
eigna vegna sameiningar Lands-
virkjunar og Laxárvirkjunar auk
fjöldamargra annarra minni verk-
efna. Samhliða þessum störfum
skrifaði Gísli hugvekjur í blöð og
tímarit um ýmsar tækninýjungar
eins og svifnökkva, varmadælur,
vinnslu raforku úr lághita og
notkun rafmagns til samgangna. Þá
gaf hann sér tíma til að sinna ýms-
um félagsmálum af miklum áhuga
og kostgæfni. Umhverfismál áttu
alltaf hug og hjarta Gísla. Sat hann
sem fulltrúi Landsvirkjunar í
Landvernd um árabil og var síðar
kosinn í stjórn þeirra samtaka.
Starfaði hann þar af alefli að
sáttum orkunýtingar og umhverf-
isverndar. Gísli gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir verkfræð-
ingafélagið og ber þar hæst starf
hans í orðanefnd rafmagnsverk-
fræðideildar félagsins en í henni
átti hann sæti frá 1974 til dauða-
dags.
Þegar Gísli og fjölskylda fluttust
frá Búrfelli til Reykjavíkur hittist
svo skemmtilega á að fjölskyldan
leigði hús við hliðina á húsi fjöl-
skyldu minnar í Fossvoginum.
Þetta varð til þess að efla fjöl-
skyldutengslin enn frekar. Nú er
Gísli allur aðeins örfáum vikum eft-
ir andlát konu sinnar Helgu. Eftir
stendur mannvænlegur ættstofn.
Afkomendurnir eiga framtíðina fyr-
ir sér. Ég votta þeim samúð mína
og óska þeim velfarnaðar á lífsleið-
inni.
Jóhann Már Maríusson.
Ég kynntist Gísla Júlíussyni
fyrst haustið 1944 þegar við sett-
umst báðir í fjórða bekk stærð-
fræðideildar Menntaskólans á Ak-
ureyri.Við fylgdumst lengi að í
námi, brautskráðumst báðir sem
stúdentar vorið 1947 og settumst
báðir í verkfræðideild Háskóla Ís-
lands þá um haustið þar sem við
stunduðum nám til vorsins 1950 er
við lukum fyrrihlutaprófi í verk-
fræði. Haustið 1950 hófum við nám
í raforkuverkfræði við Danska
verkfræðiháskólann, DTH, eins og
nafn hans var þá skammstafað, í
Kaupmannahöfn. Vorum við þrír
Íslendingar þar í námi í raforku-
verkfræði á sama árgangi; við Gísli
og Grétar Zóphóníasson, sem einn-
ig var með okkur í MA og verk-
fræðideildinni. Við lukum allir þrír
verkfræðiprófi í janúar 1953. Þá
héldum við Gísli heim og hófum
störf þar en Grétar starfaði í fyrstu
í Danmörku en hélt fljótlega til
Frakklands þar sem hann hefur
búið og starfað síðan.
Gísla sóttist vel námið, enda var
hann mjög samviskusamur. Hann
starfaði á ýmsum stöðum; hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur og Sogs-
virkjun, hjá Sameinuðum verktök-
um á Keflavíkurflugvelli, rak ásamt
öðrum verkfræðistofu um tíma,
starfaði hjá flugher, og síðar sjó-
her, Bandaríkjanna á Keflavíkur-
flugvelli, hjá Vélsmiðju Njarðvíkur
og loks hjá Landsvirkjun. Þar var
hann stöðvarstjóri Búrfellsvirkjun-
ar um tíma. Bjó hann þá við Búrfell
og tókst þá m.a. á hendur ýmis
trúnaðarstörf fyrir Gnúpverja-
hrepp.
Gísli var áhugamaður um margt
utan sín sérsviðs. Hann var þátt-
takandi í fjölmörgum félögum og
samtökum. Hann var einnig mikill
áhugamaður um þýðingu erlendra
tækniorða í rafmagnsverkfræði á
íslensku. Var hann um áratuga-
skeið mjög virkur í Orðanefnd raf-
magnsverkfræðinga sem starfar á
vegum Verkfræðingafélags Íslands.
Hann lét sér annt um að við
stúdentar frá MA 1947 ræktum
vináttuböndin okkar á milli frá
skólaárunum. Beitti hann sér,
ásamt fleiri góðum mönnum, fyrir
því að við hittumst í kaffidrykkju
einu sinni í mánuði yfir vetrarmán-
uðina; héldum þorrablót saman og
færum í dagsferðalög saman að
vori til. Lagði hann á sig talsvert
umstang og fyrirhöfn til að halda
þeirri venju við lýði. Ég veit að ég
mæli fyrir hönd allra okkar eftirlif-
andi stúdenta frá MA 1947 er ég
segi að við minnumst dugnaðar
hans og áhuga í þessu efni með al-
úðarþökkum nú er leiðir skilur.
Þá var Gísli mikill áhugamaður
um notkun rafmagns í samgöngum
á Íslandi; einkum um rafmagnsbíla,
og skrifaði margar greinar í blöð
um það efni.
Gísli Júlíusson var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var Jónína Jóns-
dóttir. Þau eignuðust þrjú börn, en
slitu samvistum. Síðari kona Gísla
var Helga Kristófersdóttir, sem
lést á síðastliðnu hausti; nokkrum
vikum á undan Gísla. Þau eign-
uðust tvö börn.
Að leiðarlokum vil ég þakka
kynnin við Gísla Júlíusson, bæði á
námsárunum og síðar þótt þau
væru þá strjálli. Gísli var prýð-
isfélagi og ágætur námsmaður.
Hann var sómamaður í hvívetna
sem hvergi mátti vamm sitt vita.
Börnum hans og fjölskyldum þeirra
votta ég innilega samúð.
Blessuð sé minning Gísla Júlíus-
sonar.
Jakob Björnsson.
Andlát Gísla Júlíussonar kom yf-
ir okkur, vini hans, eins og reið-
arslag. Enginn átti von á þessu.
Við, sem höfðum kynnst honum í
störfum Orðanefndar rafmagns-
verkfræðinga, höfðum vanist því,
að Gísla yrði nánast aldrei misdæg-
urt. Hann sótti vikulega fundi
nefndarinnar af miklum áhuga og
samvizkusemi, svo að varla kom
fyrir, að hann vantaði eða væri ekki
stundvís. Á síðasta fundi nefndar-
innar fyrir jól, 16. desember var
ekki annað að sjá og heyra en að
hann væri hress og kátur. Það kom
því á óvart, að hann skyldi leggjast
inn á Landspítalann tveimur dög-
um síðar, en ekki var á honum að
heyra, að tilefnið væri alvarlegt, þó
að óvænt væri, og hann var útskrif-
aður á aðfangadag. Tæpri viku síð-
ar var hann látinn. Sláttumaðurinn
mikli er óútreiknanlegur og mis-
kunnarlaus, þegar hann ber þar
niður, sem hans er alls ekki von.
Kynni okkar hjónanna og Gísla
og Helgu Kristófersdóttur, eigin-
konu Gísla, hófust, þegar Gísli varð
stöðvarstjóri Búrfellsstöðvar. Und-
irritaður var tíður gestur við Búr-
fell á þessum árum vegna verkefna
við virkjunina og oftast hittumst
við Gísli í þau skipti. Þannig kynnt-
umst við fljótlega, og þau kynni
urðu smám saman að fjölskylduvin-
áttu, sem styrktist mjög, þegar við
Gísli unnum að skemmtilegu verk-
efni fyrir Landsvirkjun, hönnun,
setningu og prófun á fyrsta tölvu-
stýrða stjórnbúnaði fyrir raforku-
kerfi fyrirtækisins, svonefndum
Kerfiráði. Þá kom fljótt í ljós, að
við Gísli áttum sameiginlegt áhuga-
mál, þar sem var íslenzk tunga. Við
vorum sammála um að nota tæki-
færið með þessum nýja búnaði til
að kenna notendum þess, vélstjór-
um og rafvirkjum í stöðvum Lands-
virkjunar, að nota einungis íslenzku
í daglegu tali um alla þætti í stjórn-
un raforkukerfisins og um innviði
tölvukerfisins. Við þýddum allar
leiðbeiningar og rekstrarhandbæk-
ur á íslenzku með þeim árangri,
sem að var stefnt, að notendurnir
töluðu íslenzku sín á milli og slettu
ekki útlendum orðum. Þarna varð
m.a. til ný merking á gamla ís-
lenzka orðinu skjár, sem við not-
uðum yfir myndflöt sjónvarps-
tækja, sem voru mikilvægur hluti
stjórnkerfisins.
Árið 1974, skömmu eftir að verk-
efnið við Kerfiráð hófst, gekk Gísli
til liðs við Orðanefnd rafmagns-
verkfræðinga, ORVFÍ, sem hefur
það markmið að finna íslenzk orð,
íðorð, yfir heiti og hugtök úr hinum
ýmsu greinum rafmagnsfræði. Í því
áhugastarfi nefndarmanna reyndist
Gísli gefandi og áhugasamur liðs-
maður. Hann sat ekki einungis
vikulega nefndarfundi, heldur var
hann líka ötull liðsmaður í skrán-
ingu íðorða á fjórum tungumálum í
tölvu, við prófarkalestur, í sam-
skiptum við prentsmiðju og öðru
því, sem til féll í verkefnum hverju
sinni. Öll þessi verkefni hafa verið
unnin utan fundartíma nefndarinn-
ar. Fjöldi færslna í tölvu er nú um
65.000. Gísli hafði starfað nærfellt
31 ár með nefndinni, þegar hann
lézt og var þar með einn af eldri
nefndarmönnum. Þess má geta, að
flestir hinna tíu nefndarmanna hafa
starfað með nefndinni lengur en 25
ár, enda er hópurinn samrýmdur
og starfið skemmtilegt. Mikill sjón-
arsviptir verður að Gísla, þegar
nefndarstörfin hefjast aftur á nýju
ári.
Gísli hafði komið víða við í störf-
um sínum sem verkfræðingur að
námi loknu, áður en við kynntumst.
Hann stóð þó víðast stutt við fyrsta
einn og hálfan áratuginn og kynnt-
ist þar með margs konar forvitni-
legum og fjölbreyttum verkefnum.
Nefna má störf hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, bæði við Sogsstöðvar
og í stöðvunum við Elliðaár. Hann
vann hjá rafvirkjadeild Sameinaðra
verktaka á Keflavíkurflugvelli og
sá þá m.a. um raflagnir í ratsjár-
stöðvunum á Stokksnesi, Langanesi
og Straumnesi, rak eigin verk-
fræðistofu ásamt öðrum í stuttan
tíma, vann hjá Íslenzkum aðalverk-
tökum og hjá flugher og síðar sjó-
her Bandaríkjanna á Keflavíkur-
flugvelli og var verkfræðingur hjá
Vélsmiðju Njarðvíkur. Árið 1968
gekk Gísli í þjónustu Landsvirkj-
unar og var ráðinn fyrsti stöðv-
arstjóri Búrfellsstöðvar, þar sem
hann var til ársins 1972. Á þessum
árum hófust kynni okkar, eins og
fyrr er sagt. Eftir að vinnu við
Kerfiráð Landsvirkjunar lauk,
hafði Gísli eftirlit með virkjana-
rannsóknum, sem ráðgjafar og
Orkustofnun höfðu með höndum
fyrir Landsvirkjun og vann að ýms-
um öðrum verkefnum, þar til hann
fór á eftirlaun, og tók m.a. þátt í
hönnun, gerð útboðslýsinga og yf-
irferð tilboða í Sigöldu-, Hraun-
eyjafoss- og Blönduvirkjanir.
Gísli var mikill félagsmálamaður
og kom þar líka víða við. Hann var
skáti frá unga aldri og var í nokkur
ár félagsforingi Skátafélagsins Vík-
verja í Njarðvíkum. Hann var
Lions-félagi frá 1962 og var um
skeið formaður Lionsklúbbsins á
Selfossi, sat í rafveitunefnd Njarð-
víkur, líka sem formaður. Hann var
formaður í Félagi sjálfstæðismanna
í Skóga- og Seljahverfi. Fulltrúi
Landsvirkjunar var hann í Land-
vernd í mörg ár, sat í stjórn Land-
verndar og var varaformaður henn-
ar í mörg ár.
Auk framangreindra ábyrgðar-
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN SIGURÐSSON
fyrrv. bifreiðaeftirlitsmaður,
Austurvegi 31, Selfossi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum á
Selfossi fimmtudaginn 6. janúar.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju föstudaginn
14. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Vinafélag heimilisfólks á
Ljósheimum.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Guðmundur Kr. Jónsson, Lára Ólafsdóttir,
Sigurður Jónsson, Esther Óskarsdóttir,
Þuríður Jónsdóttir, Magnús Óskarsson,
Gísli Á. Jónsson, Emelía Gränz,
SigríðurJónsdóttir, Valtýr Pálsson,
Kári Jónsson, Kristjana Kjartansdóttir,
Gunnar Jónsson, Anna Fríða Bjarnadóttir,
Ásmundur Jónsson, Margrét Alice Birgisdóttir
og fjölskyldur.
Elskaður faðir minn, afi okkar, langafi, bróðir og frændi,
MAGNÚS EIRÍKSSON
vörubílstjóri,
lést á hjúkrunarheimilinu Hverahlíð, Hveragerði, sunnudaginn 2. janúar.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðný Edda Kristinsdóttir
og aðrir ástvinir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLI JÓHANNES RAGNARSSON
frá Skálum, Langanesi,
Gyðufelli 12,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 13. janúar kl. 13.00.
Reynir Ö. Ólason, Jóhanna Stígsdóttir,
Þórunn R. Óladóttir, Ernst Berndsen,
Anna G. Óladóttir, Gústaf A. Ólafsson,
Hörður H. Ólason, Hafdís Y. Ólason,
Laufey M. Óladóttir, Sigurjón Gunnarsson,
Hólmfríður Óladóttir, Randver Elísson,
Helgi S. Ólason, Guðrún R. Valgeirsdóttir,
Sölvi S. Ólason, Margrét Pálsdóttir,
Linda B. Óladóttir, Bryan Baker
og fjölskyldur þeirra.
Elsku litli drengurinn okkar,
KARL HANNES UNNARSON,
lést á heimili sínu sunnudaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
17. janúar kl. 13.00.
Unnur Karen Karlsdóttir,
fjölskyldan Langagerði 9
og aðrir aðstandendur.