Morgunblaðið - 15.03.2005, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. MARS 2005 35
MINNINGAR
✝ Guðbjörg ÓlafíaJóhannesdóttir
fæddist í Kleifakoti í
Reykjarfjarðar-
hreppi við Ísafjarð-
ardjúp 14. maí 1923.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Egilsstöð-
um 8. mars síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Stein-
unn Sigurðardóttir
og Jóhannes Bj. Jó-
hannesson. Systkini
Guðbjargar eru
Steinunn, f. 21.9.
1924; Jóhannes
Gunnar og Einar Kristján fæddir
23. mars 1927, Einar er látinn;
drengur sem dó í fæðingu 20.1.
1931 og Sigurður Bjarni, f. 18.4.
1933.
Guðbjörg giftist Sigurði Gutt-
ormssyni frá Hleinargarði 27.
janúar 1952. Foreldrar hans
voru Guttormur E. Sigurðsson
og Guðný Sigurborg Sigurðar-
dóttir. Dætur Guðbjargar og
Sigurðar eru: 1) Steinunn, f. 6.
ágúst 1952, d. 8.
febrúar 1991, maki
Gunnlaugur Ólafs-
son. Steinunn átti
tvö börn og þrjú
barnabörn. 2)
Guðný Sigurborg, f.
17. september 1953,
maki Unnar Heimir
Sigursteinsson.
Börn þeirra eru
fimm, eitt lést
skömmu eftir fæð-
ingu, barnabörn
tvö. 3) Guðbjörg
Sigríður, f. 2. des-
ember 1955. Hún á
eitt barn. 4) Ingibjörg Helga, f.
18. nóvember 1959, maki Hörður
Antonsson. Þau eiga þrjú börn.
5) Svandís Malen, f. 12. maí 1963,
maki Hólmar Egilsson, þau eru
skilin. Þau eiga fjögur börn. 6)
Hulda Rós, f. 15. apríl 1965,
maki: Magnús Ási Ástráðsson.
Þau eiga þrjá syni.
Útför Guðbjargar fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
„Kallið er komið, komin er nú
stundin,“ þannig er upphaf sálms V.
Briem. Móðir mín elskuleg, tengda-
móðir og amma hefur nú kvatt okkur
í jarðnesku lífi. Við sem héldum að við
fengjum að hafa hana svo miklu leng-
ur hjá okkur. Nei, hún var tekin frá
okkur af sjúkdómnum sem svo marg-
an fellir.
Hún þekkti sínar stelpur og sitt
fólk. Bar þrautir sínar í hljóði í
lengstu lög, til að hlífa sínum nán-
ustu. Þótt ég viti að mamma vilji ekki
upptalningu á því sem hún gerði á
lífsleið sinni langar mig að skrifa
nokkur orð í minningu hennar, með
óendanlegu þakklæti fyrir allt sem
hún kenndi okkur, taka eftir, njóta og
meta í lífinu.
Mamma var mikill náttúruunn-
andi, naut þess að fylgjast með vorinu
koma, gróðrinum og fuglunum. Hve-
nær og hvar þrestirnir byggðu sér
hreiður í garðinum í Hleinargarði og
hvenær máríuerlan verpti í gluggan-
um í fjósinu. Horfa á lóurnar norðan
við bæinn í ormaleit og fylgjast með
bruminu á trjánum springa út.
Einnig hafði hún gaman af ungvið-
inu á vorin, ekki voru það fá lömbin
sem hún hjálpaði í heiminn og gaf
með því líf.
Hún var alla tíð dugnaðarforkur,
gat helst ekki setið auðum höndum
nokkra stund. Allar hannyrðir lágu
auðveldlega fyrir mömmu og alveg
með ólíkindum hvað hún var fljót að
klára hvert stykki. Það var varla
kominn hnykill í hendurnar á henni
þegar tilbúinn var vettlingur eða
sokkur.
Matargerð og bakstur lágu vel fyr-
ir mömmu, fór sjaldnast eftir upp-
skriftum, tilfinningin réð heldur.
Þegar við systur vorum yngri
saumaði mamma nánast allt á okkur,
lengi vel á gömlu handsnúnu sauma-
vélina. Ef hún átti efnisbút mátti allt-
af gera eitthvað fallegt úr honum.
Mamma var ekki endilega með grín á
vörum alla daga en hafði þó mjög
gaman af léttleika í kringum sig, t.d.
þegar við héldum „ball“ á eldhúsgólf-
inu eða í ganginum í sveitinni, syst-
urnar og pabbi að dansa og músíkin
ansi há.
Hún hafði mjög gaman af fallegri
tónlist og var mjög lagviss. Þekkti
mikið af lögum og var oftar en ekki
með höfundinn á hreinu. Hún las mik-
ið, hafði gaman af ljóðum, kunni mörg
utanbókar frá barnaæsku sinni.
Það var mömmu auðvitað mjög
þungbært þegar Steina systir veiktist
og lést. Annað stóra áfallið í lífi henn-
ar var fráfall pabba. Það var henni
mjög erfitt. Þau sem voru farin að
ferðast á hverju sumri eftir að bú-
skapurinn var orðinn lítill í seinni tíð.
Þessi ferðalög gáfu þeim báðum mik-
ið, ekki síst ferðir þeirra á Vestfirð-
ina, á æskuslóðir mömmu.
Þegar börnin mín voru yngri fóru
þau stundum austur til ömmu og afa í
sveitina í sauðburðinn og er ég for-
eldrum mínum óendalegar þakklát
fyrir að lofa þeim að vera hjá sér í
góðu yfirlæti, umvafin ást og hlýju,
nema fróðleik um lífið í sveitinni og
margt, margt. Það eina sem hefur
verið fastur liður í sumarfríi hjá mér
var að komast austur til foreldra
minna, eftir fráfall pabba, til mömmu.
Nú þegar hún er skyndilega fallin frá,
flýgur í gegnum hugann: Hef ég eitt-
hvað við sumarfrí að gera?
Skynsemi og raunsæi mömmu var
mikið og mér finnst ég heyra hana
segja: Þið verðið að halda áfram. Þótt
þessi orð hljómi ímynduð í höfðinu á
mér ætla ég að halda mig við þau og
vona að systrum mínum og öllum
okkar nánustu ásvinum takist það,
með söknuðinn sára en minningarnar
góðu í veganesti.
Það eru óteljandi hlutir og stundir
sem hægt er að telja upp en ég held
að móður minni þyki nóg um og læt
ég því staðar numið. Allt hitt geym-
um við í hugum okkar og hjörtum,
dýrmætu minningarnar.
Hafðu endalausa þökk fyrir allt og
að vera yndisleg móðir, tengdamóðir
og amma.
Guð geymi þig.
Ingibjörg Helga, Hörður,
Eyrún Huld, Sigurður
Helgi og Eva Hlín.
Elsku amma, nú þegar þú ert farin
hvarflar hugurinn til baka í eldhúsið í
Hleinargarði. Þar sem við sátum oft
maulandi haframjölsköku með
sveitamjólk í glasi við undirleik veð-
urfréttanna. Einnig höfum við öll
hallað höfði okkar á svæfil sem þú
hafðir saumað handa okkur. Þetta
eru ljúfar minningar sem við geym-
um í hjarta okkar nú þegar við kveðj-
um þig.
Elsku amma, að lokum langar okk-
ur til að minnast þín með þessu litla
ljóði:
Hví drúpir laufið á grænni grein?
Hví grætur lindin og stynur hljótt?
Hví glampa daggir á gráum stein,
sem grúfir yfir dalnum þögul nótt?
Ég veit hvað þú grætur, litla lind:
og langt er síðan hún hvarf þér frá;
hún skoðar ei framar fallega mynd
í fleti þínum með augun blá,
í fleti þínum með augun blá.
(Hulda.)
Blessuð sé minning þín.
Ída Björg, Unnar Geir,
Hildur Evlalía og
Aðalheiður Björt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Nú þegar ég þarf að kveðja ömmu
mína allt of fljótt koma margar minn-
ingar upp í hugann. Sem dæmi má
nefna að eftir að afi féll frá og amma
flutti til Egilsstaða, var alltaf fastur
punktur á sumrin að fara austur og
vera í sveitinni með ömmu í smá tíma,
þar sem hún hafði svo gaman af því að
fylgjast með fuglunum í garðinum og
blómunum sínum.
Sjaldnast sat amma auðum hönd-
um enda ófáir vettlingar og ullar-
sokkar sem hún prjónaði á okkur
ömmubörnin, fyrir utan alla aðra
handavinnu.
Nú á ég aldrei eftir að fara með
ömmu út í sveit.
Hvíl í friði, elsku amma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Gunnar.
Elsku amma. Það munu líða dagar,
vikur og jafnvel mánuðir þangað til
við skiljum að þú kemur ekki aftur.
Að við skiljum að núna eru minning-
arnar um þig allt sem við eigum eftir.
En allar þessar góðu minningar sem
við eigum um þig, þær mun aldrei
neinn geta tekið frá okkur og þeim
munum við aldrei gleyma.
Við bjuggum í sama húsi og amma í
fimm yndisleg ár og var þá svo gott
að geta hlaupið yfir til ömmu er eitt-
hvað bjátaði á, kalla á hana í mat eða
sýna henni nýju fötin sem var verið
að kaupa eða nýju klippinguna. Alltaf
kíktum við einnig í ömmukot ef kalt
var úti, því að hún amma átti vett-
linga og ullarsokka í tugatali og alltaf
gat maður fundið sér hlýja, fallega
vettlinga og ullarsokka, meira að
segja í sínum uppáhaldslit. Einnig
var svo gaman að færa þér ís eða
súkkulaðirúsínur á kvöldin því alltaf
fékk maður koss fyrir.
Við vitum að núna er hún amma
okkar í góðum höndum, þar sem hún
er með afa, Steinu, Skjónu og Leó
uppi á himninum. Þar hafa þau stofn-
að nýjan sveitabæ, Hleinargarð 2, þar
sem þau munu bíða eftir okkur með
opinn faðminn, alveg eins og þau
gerðu alltaf.
Guð blessi þig, elsku amma, og
takk fyrir að hafa alltaf verið til stað-
ar fyrir okkur. Þú munt alltaf lifa í
hjarta okkar.
Þín ömmuskott,
Sigurbjörg, Bjarni,
Steinar og Guttormur.
Okkur langar með fáeinum orðum
að minnast þín, elsku amma. Þú varst
fyrir okkur einstök kona, með þinni
hógværu og ljúfu framkomu hafðir þú
einstakt lag á okkur strákunum. Bár-
um við ómælda virðingu og traust til
þín. Þú varst mjög víðsýn kona og
varst opin fyrir því sem við höfðum
fyrir stafni. Alltaf fylgdist þú með
okkur bæði í leik og starfi. Höfðum
við gaman af því að koma í heimsókn
til þín og segja þér frá því sem við
vorum að brasa í það og það skiptið.
Ávallt var gott að koma til þín hvort
heldur sem var í sveitina eða eftir að
þú fluttir til Egilsstaða. Oft fórum við
til þín með skólabækur jafnt til að
æfa lestur eða afla okkur þekkingar.
Fylgdu þá margar góðar sögur um
æsku þína, árin fyrir vestan, og eftir
að þú fluttir til afa í Hleinargarð.
Minningin um afa og ömmu í sveitinni
mun ávallt eiga stóran sess í huga
okkar og aldrei gleymast. Elsku
amma við trúum að þú sért komin til
afa og Steinu frænku.
Guð geymi þig okkar, ástkæra
amma.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Óttar Steinn, Ástráður
Ási og Sigurður Óli.
Allt á sinni tíma, það á við um okk-
ur mannfólkið eins og allt annað. En
alltaf er það jafnsárt þegar náin
skyldmenni falla frá.
Guðbjörg Jóhannesdóttir, föður-
systir okkar, hefur kvatt í hinsta sinn.
Við minnumst hennar með miklum
söknuði, en jafnframt gleði yfir frá-
bærum minningum sem við eigum frá
samverustundum okkar, ekki síst í
sveitinni, að Hleinargarði í Eiða-
þinghá.
Það voru forréttindi okkar bræðra
að geta sótt Guðbjörgu frænku heim
og fjölskyldu hennar á ferðalögum
með foreldrum okkar, eða dvalið hjá
þeim um tíma ef svo bar við. Þar höfð-
um við tækifæri til að komast í náin
tengsl við náttúruna, fylgjast með bú-
störfum, taka þátt í heyskap, fara í
veiðiferðir eða leika okkur.
Kvöldstundirnar í Hleinargarði lifa
í minningunni. Þá voru sagðar sögur
af fólki og af atburðum, þannig að allt
var ljóslifandi í hugum okkar. Eða þá
þegar Sigurður heitinn hóf upp raust
sína og söng fyrir hópinn með
ógleymanlegum hætti.
Aldrei urðum við varir við að það
skorti eitthvað á heimili þeirra hjóna,
kærleikur og hlýja einkenndi alla
þeirra framkomu og sem þau gáfu
ríkulega af sér.
Við viljum votta okkar dýpstu sam-
úð systrunum í Hleinargarði, Sigur-
borgu, Guðbjörgu, Ingibjörgu, Svan-
dísi Malen og Huldu Rós, um leið og
við minnumst Steinunnar heitinnar,
elstu systur þeirra.
Jafnframt hugsum við til þess
stóra hóps barnabarna og barna-
barnabarna, sem áttu svo stóran sess
í lífi Guðbjargar og Sigurðar heitins.
Megi Guð vera með ykkur öllum.
Einar Gunnar og Sigurður Geir.
GUÐBJÖRG ÓLAFÍA
JÓHANNESDÓTTIR
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Sverrir
Olsen
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Elskulegur eiginmaður minn,
HJALTI ÞÓRÐARSON
frá Reykjum á Skeiðum,
Engjavegi 43,
Selfossi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum
laugardaginn 12. mars.
Fyrir hönd vandamanna,
Ingibjörg Jónsdóttir.
Elskuleg móðir mín og tengdamóðir,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR GOLDSTEIN
frá Flatey á Breiðafirði,
andaðist á heimili sínu, Melrose, Massa-
chusetts, Bandaríkjunum, fimmtudaginn
10. mars.
Útförin fer fram þriðjudaginn 15. mars.
Erik Daníel Goldstein og Melanie Hall.