Morgunblaðið - 15.03.2005, Blaðsíða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 15. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
LÁRA HANSDÓTTIR
kennari,
Efstaleiti 12,
sem lést sunnudaginn 6. mars, verður jarð-
sungin frá Dómkirkjunni í dag kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
bent er á styrktarsjóð til handa Kristni Má og Tjaldanesfélögum
sem nú búa í Klapparhlíð 11, Mosfellsbæ. Reikningur 1135-05-443030,
kt. 450384 0469.
Gunnar Þ. Gunnarsson,
Ragnheiður Sara Hafsteinsdóttir, Ingvi Hrafn Jónsson,
Kristinn Már Hafsteinsson,
Ólöf Lára Hafsteinsdóttir,
Hafsteinn Orri Ingvason, Kristín Berta Sigurðardóttir,
Ingvi Örn Ingvason,
Ragnheiður Sara Heimisdóttir,
Ingvi Hrafn Hafsteinsson.
Útför ástkærrar móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
RÖGNU R. SIGURÐSSON,
Espigerði 2,
fer fram frá Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn
15. mars, kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeir, sem vilja
minnast hennar, vinsamlegast láti líknarfélagið
Bergmál, símar 587 5566/552 1567, njóta þess.
Örn Jónsson, Júlíana Signý Gunnarsdóttir,
Margrét, Jón Ragnar og Gunnar Örn.
Máni Örn.
Helluhrauni 10, 220 Hf.
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Englasteinar
15% afsláttur
af öllum legsteinum
út þessa viku
Yndislegur sonur okkar og bróðir,
FREDDÝ FRIÐRIK ÞÓRHALLSSON,
Ránargötu 10,
Grindavík,
er látinn.
Fanný Laustsen, Þórhallur Stefánsson,
Arnfríður Eva Jónsdóttir, Atli Örn Jónsson,
Þór Fannar Þórhallsson, Suzanne Bieshaar,
Melkorka Dögg Þórhallsdóttir,
Heiðar Þórhallsson, Ragnheiður Ásgeirsdóttir.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna fráfalls
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu. langömmu og langalangömmu,
AÐALBJARGAR VALENTÍNUSDÓTTUR
frá Hömrum,
Reykholtsdal,
Garðvangi, Garði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunar- og dvalarheimilisins Garðvangs,
Garði og til Kvenfélagsins Gefnar.
Ásta Hansdóttir, Þorsteinn Pétursson,
Magnús Jakobsson, Valgerður Sigurðardóttir,
Guðrún Jakobsdóttir, Sigurður Hallgrímsson,
BorghildurJakobsdóttir,
Katrín Jakobsdóttir, Guðmundur Gunnlaugsson,
Ólafur Jónsson,
Ólafur Tryggvason,
barnabörn, langömmu-
og langalangömmubörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát
INGUNNAR JÓNSDÓTTUR GÍSLASON.
Útförin fór fram frá Þingvallakirkju 5. mars í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þóra Kristjánsdóttir,
Garðar Gíslason,
Jón Kristjánsson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN JENS GUÐMUNDSSON
frá Munaðarnesi,
Strandasýslu,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði miðvikudaginn
9. mars.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju mánudaginn
21. mars kl.13.00.
Pálína Guðjónsdóttir,
Guðlaug Jónsdóttir, Tómas Einarsson,
Guðmundur G. Jónsson, Sólveig Jónsdóttir,
Guðjón Jónsson, Sigríður Jakobsdóttir
Samúel Jónsson, Bjarney Georgsdóttir,
Erla Jónsdóttir, Ágúst Skarphéðinsson,
Ragnar Jónsson, Þórey Guðmundsdóttir,
Anna Jónsdóttir, Kristján Kristjánsson,
Jón E. Jónsson, Antonia Rodrigues,
Ólöf B. Jónsdóttir, Reynir Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Í æviágripi Sigríðar
er birtist á útfarardegi
hennar misritaðist fæð-
ingardagur Guðmund-
ar bróður hennar. Hann er fæddur
27. október 1926 en ekki 26. eins og
þar stóð. Beðist er velvirðingar á
mistökunum.Ef til væri eitthvað
millistig milli þess að vera amma og
mamma, þá hefði „Amma á Akur-
eyri“ skipað þann sess í mínu lífi.
Amma á Akureyri hafði það mikil
áhrif á uppeldi mitt, gildismat og lífs-
viðhorf að ég sæki jafn mikið til þess
sem hún og „Afi á Akureyri“ kenndu
mér og þess sem pabbi og mamma
kenndu mér. Margar af mínum bestu
minningum og bestu stundum tengj-
ast ömmu og það er gaman að hugsa
til þess að allan þann tíma sem ég bjó
hjá þeim man ég ekki eftir nema góð-
um hlutum. Jafnvel þegar hún
skammaði mig fyrir eitthvað sem ég
mátti ekki gera, gerði hún það þann-
ig að eftir sat lærdómurinn en
skammirnar sjálfar gleymdust. Frá
því að ég byrjaði að ganga og þar til
ég stofnaði mína eigin fjölskyldu
vildi ég helst hvergi annars staðar
vera í mínum fríum en hjá afa og
ömmu.
Í mínum huga eru öll sumur á einn
eða annan hátt tengd Akureyri og að
sjálfsögðu þá ömmu og afa. Ég
þreytist seint á að tala um öll þau
fjölmörgu sumur sem ég var nyrðra
hjá þeim. Þeir sem þekkja mig vita
hvers virði þessi sumur voru fyrir
mig. Sumur á Byggðaveginum eru
sumur í rósrauðum bjarma, minn-
ingarnar slíkar að stundum eru þær
eins og óskadraumur hvers barns –
nú eða lygilegasta ævintýrabók. Og
aðalsöguhetjurnar í þeirri ævintýra-
bók eru amma á Akureyri, afi á Ak-
ureyri og svo ég. Ævintýrin sem
urðu til með þeim hafa gengið áfram
til annarra barna sem ég hef ein-
hvern tímann sest niður með og róað
með sögum að norðan. Öll eiga þessi
ævintýri það sameiginlegt að vera
bæði sönn og að enda vel. Því þannig
var það alltaf fyrir norðan. Þannig
var það alltaf með ömmu.
Ég man eftir að hafa 5 ára gamall,
um miðjan vetur, dregið snjóþotuna
mína niður í fjöru á Seltjarnarnesinu
og siglt af stað til að hitta afa og
ömmu á Akureyri, þó sjóferðin hafi
verið stutt og endað í kafi. Svo mikið
langaði mig norður.
Ég man eftir að hafa staðið á
miðju gólfinu í Amaro, 6 ára gamall,
SIGRÍÐUR
KRISTBJÖRG
MATTHÍASDÓTTIR
✝ Sigríður Krist-björg Matthías-
dóttir fæddist í Eyr-
arhúsum í Tálkna-
firði 10. ágúst 1924.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 25. febrúar
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Akureyrarkirkju
8. mars.
stöðvað þar afgreiðslu-
konu og spurt hana
stundarhátt hvort hún
vissi nokkuð hvar
amma væri því ég væri
kominn í heimsókn. Er-
indið var mjög mikil-
vægt.
Amma hafði sagt
mér að ég mætti ekki fá
mér kleinur nema biðja
hana um leyfi. Svo ég
lagði af stað niður
Brekkuna, Gilið og inn í
Amaro af því að mig
langaði í kleinurnar
hennar, sem voru þær
bestu í heimi. Þegar afgreiðslukonan
spurði mig hvað amma mín héti,
svaraði ég því til að hún héti amma.
Þegar hún spurði þá brosandi hvað
hún héti fullu nafni svaraði ég aftur
með ákveðnum hætti að fullu nafni
héti hún Amma á Akureyri. Og satt
best að segja var það þannig að langt
fram á unglingsár þurfti ég að hugsa
mig um í smástund áður en ég gat
sagt ókunnugum frá því hvað hún
amma héti í raun og veru. Amma
kenndi mér að bera virðingu fyrir
fólki og fara ekki í manngreinarálit
þó einhver smáatriði flæktust fyrir.
Hún þreyttist til dæmis seint á því að
segja mér að hvað svo sem hver
segði, þá væri hún amma mín, hún
væri „Amma á Akureyri“ og ég væri
ömmustrákurinn hennar. Það gæti
enginn tekið frá okkur. Það er satt,
því slík tengsl verða ekki rofin með
orðum eða hugsunum annarra.
Amma gerði heldur ekki upp á
milli okkar barnabarnanna. Hún
stjanaði jafn mikið við okkur öll en á
sama tíma kenndi hún okkur dýr-
mæta hluti, eitthvað sem við tókum
með okkur út í lífið og búum að alla
tíð. Hennar veganesti var ómetan-
legt.
Glæsileg. Tignarleg. Tíguleg.
Falleg. Fjögur orð sem tengjast
ömmu á sama hátt og önnur fjögur
orð. Góð. Hlý. Gefandi. Brosandi.
Amma var kona sem vakti athygli
hvar sem hún var og hvert sem hún
fór. Það geislaði af henni glæsileik-
inn, virðuleikinn og hlýjan. Þetta
var kona sem þú treystir skilyrð-
islaust og algjörlega. Þetta var kona
sem miðlaði af þekkingu sinni og
visku jafnharðan og þörf var á.
Þetta var kona sem gaf sífellt af sér
og krafðist einskis í staðinn. Þetta
var kona sem var bæði góður uppal-
andi og vinur. Þetta var kona sem
ég bar meiri virðingu fyrir en nokk-
ur orð fá lýst. Þetta var kona sem á
meira pláss í hjarta mínu en hægt er
að útskýra. Þetta var kona sem gaf
mér svo mikið að ég get aldrei borg-
að slíkt tilbaka. Þetta var amma
mín. Besta amma í heimi.
Þessum línum mínum fylgir jafn-
framt kveðja frá mömmu, Steinunni
Eddu, Sif, Gunnhildi og Þóri, Jóni,
Sigyn og Snæfríði.
Steingrímur S. Ólafsson (Denni).
Amma mín átti blaser-jakka með
gullhnöppum. Amma mín vann í
Amaró og mér sýndist hún vera aðal
búðarkonan. Það var að minnsta
kosti hún sem taldi peningana upp úr
peningakassanum þegar búið var að
loka. Ég fékk stundum að fara með
henni að gera upp. Amma mín á Ak-
ureyri var alltaf brún, sem benti til
þess að það væri betra veður á Ak-
ureyri en í Reykjvík. Amma mín var
hávaxin og glæsileg og hét víst mjög
löngu nafni, sem ég mundi ekki al-
veg, því hún var alltaf kölluð Lilla.
Amma Lilla.
Þegar maður kom til ömmu á
Byggðaveginn þá fékk maður heitar
kleinur og ískalda mjólk. Í hádeginu
oft soðið brauð með hangikjöti,
hrært skyr og stundum fékk ég mér
dísætt Melroses te, eins og afi. Á
kvöldin var svo herramannsmatur
og sveskjugrautur í eftirrétt, sem
var víst uppáhaldið hans pabba.
Amma bjó til svo góðan mat.
Amma og afi komu stundum í
heimsókn til Reykjavíkur og þá yf-
irleitt þegar þau voru á leiðinni til út-
landa. Það var samt miklu oftar sem
ég fékk að fara til þeirra. Stundum
höfðu mamma og pabbi svo mikið að
gera að ég fór í pössun til ömmu og
afa og langömmu og Bokka og
Haddús og Jakobs og Kalla. Stund-
um var Denni frændi líka. Það var
oftar en ekki fullt hús af fólki á
Byggðaveginum.
Það var hlýtt að kúra í faðmi
ömmu minnar. Amma sagði mér
stundum sögur og fór með þulur.
Það var alveg sérstakur syngjandi í
röddinni sem var svo þægilegur.
Hún fór með bænirnar með mér og
söng fyrir mig Ó Jesú bróðir besti.
Þennan sálm syng ég nú á hverju
kvöldi fyrir son minn sjö mánaða,
yngsta afkomanda ömmu minnar.
Þannig lifir söngurinn hennar
ömmu áfram.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
(Páll Jónsson.)
Arna Kristín Einarsdóttir.
Elsku Lilla mín, nú ertu liðin í
burt frá okkur jarðneskum ástvinum
þínum. Líklega var birtan sem leiddi
þig í burt með sér einstaklega blíð og
fagnandi, yndislega hlý og guðdóm-
lega falleg. Ég þykist viss um það.
Þú áttir nefnilega bara það besta
skilið, þú yndislega, elsku fallega
föðursystir mín.
Skrýtið að hjarta þitt skyldi bila,
hjarta þitt var nefnilega alltaf svo
stórt og sterkt. Það var leitun að
hjartahlýrri mannveru en þér.
Röddin á þér var svo kitlandi
skemmtileg, alltaf þegar ég heyrði í
henni, fór ég strax að brosa. Þegar
ég var hjá þér, varstu alltaf í góðu
skapi, brosandi, hress, drífandi og þú
kunnir ráð við öllu.
Þú kunnir t.d. nýstárlegt ráð við
bílveiki. Ég var fjögurra ára og
grængrá og guggin, hafði næstum
ælt úr mér innyflin skröltandi aftur í
skóda ljóta á holóttum malarvegum
frá Reykjavík til Akureyrar. Pabbi
sat við stýrið, mamma fram í með
nestið og háværir, sísvangir bræður