Morgunblaðið - 22.04.2005, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 22. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Marga Guð-mundsson, fædd
Meyer, fæddist í
Braunschweig í
Þýskalandi 21. jan-
úar 1914. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 11. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Her-
mann Meyer, kennari
og seinna rektor, og
eiginkona hans Else,
fædd Floerke, kenn-
ari og gjaldkeri.
Systkini Marga voru:
eldri bróðir, Gerd, f.
1907, lögmaður, og yngri systir,
Ille, f. 1919, forstöðukona heimilis
fyrir munaðarlaus börn, bæði lát-
in.
Eftir menntaskóla vann Marga
við fréttablað í Berl-
ín og síðan hjá
Prentsmiðju Paul
Hartung í Hamborg
sem einkaritari
Hartung.
Marga giftist eft-
irlifandi manni sín-
um, Guðmundi Guð-
mundssyni, prentara
í Hamborg, 31. maí
1963. Þau fluttu til
Íslands sama ár og
hafa búið hér á landi
síðan. Sonur Guð-
mundar er Gústaf,
ljósmyndari, f. 20.
mars 1959, og á hann þrjár dætur,
þær Birgittu, Lindu og Kristínu.
Útför Marga verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Enn er mér í barnsminni að for-
eldrum mínum barst upp úr 1960
bréf frá honum Mumma, móður-
bróður mínum, þar sem hann bað
þau um að taka á móti samstarfs-
konu sinni í prentsmiðju Paul Hart-
ung í Hamborg þar sem Mummi
vann sem prentari og hún sem
einkaritari forstjórans, Herr Hart-
ung. Væri hún Marga, en það héti
konan, á leið frá Bandaríkjunum og
langaði hana mikið til að koma við á
Íslandi og sjá sig um. Ekki er að
orðlengja það, að hún kom og fór
með okkur að líta á Gullfoss, Geysi
og Þingvelli. Henni fylgdi hressi-
leiki og gleði og féll okkur strax vel
við hana. Að stuttri heimsókn lok-
inni hélt hún heim til Þýskalands.
Skömmu síðar, eða í maí 1963,
gengu þau Mummi og Marga í
hjónaband. Bjuggu þau skamma
hríð í Þýskalandi, en fluttu svo til
Íslands.
Mummi og Másí voru engir ung-
lingar þegar þau giftust. Samt sem
áður áttu þau saman rúma fjóra
góða áratugi. Bjó Marga honum
Mumma gott og ástríkt heimili alla
tíð. Ávallt var gaman að hitta þau,
því samrýndari hjón voru vand-
fundin.
Marga varð okkur öllum sem kær
frænka, sem var í senn velkomin og
kærkomin í fjölskyldu okkar.
Hún var trúuð kona. Trú hennar
var trú kirkjuföðurins Martins
Lúthers og engin önnur, sú trú, er
hún ólst upp við í föðurgarði hjá
skólastjórahjónunum í Wendeburg
á Lüneburgarheiði, Hermanni og
Else Meyer.
14 ára gömul gekk hún með jafn-
öldrum sínum upp að altarinu í
sóknarkirkjunni í Wendeburg og
gaf þar sitt fermingarheit að gera
Jesúm Krist að leiðtoga lífsins.
Valdi hún sér orð úr bréfi Páls
postula til Rómverja. Og orðin
hennar Mörgu voru þessi: „Verið
glaðir í voninni, þolinmóðir í þján-
ingunni og staðfastir í bæninni.“ Á
hennar móðurmáli hljóða orðin á
þessa leið: „Seid fröhlich in Hoffn-
ung, geduldig in Trübsal, beharrlich
im Gebet.“
Og orðin urðu henni eitt það dýr-
mætasta er hún átti og geymdi hún
þau ávallt með sér. Kappkostaði
hún í fullri alvöru og trú að tileinka
sér þessar dyggðir.
Við eigum öll eftir að sjá kærum
vini þar sem Marga var. Sárastur
er þó söknuður og sorg hans
Mumma. Hugur okkar er hjá hon-
um og í bænum okkar felum við
hann og allar góðu minningarnar
um hana Mörgu algóðum Guði á
hendur.
Valdimar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku frænka mín Mausi er nú
sofnuð svefninum langa. Ég kveð
hana í hinsta sinn með söknuði og
þakklæti fyrir allt og bið góðan Guð
að gefa Mumma styrk í hans miklu
sorg. Blessuð sé minning hennar.
Sólveig.
Fyrir ófáum áratugum kom Guð-
mundur móðurbróðir okkar, sem
kallaður var Mummi, heim eftir
nokkurra ára búsetu í Þýskalandi,
ásamt þýskri eiginkonu sinni,
Mörgu.
Marga tengdist fjölskyldu okkar
órofa böndum og var aufúsugestur
hvenær sem tilefni var til og hafa
þau verið mörg í áranna rás.
Það sem einkenndi Mörgu var
trygglyndi hennar og vinátta, sem
aldrei bar skugga á. Hún var alla
tíð áhugasöm um okkar hag og
fylgdist vel með öllum, ekki síst
yngri kynslóðinni en hún var ákaf-
lega barngóð. Það brást ekki að
alltaf var haft samband í kringum
afmæli og börnin í fjölskyldunni
fengu kort með glaðningi í tilefni
afmæla eða annarra tímamóta.
Það hefur væntanlega ekki verið
auðvelt fyrir Mörgu að flytjast til
Íslands á sínum tíma og aðlagast
nýjum aðstæðum í framandi landi.
Hún var mjög náin fjölskyldu sinni í
Þýskalandi og þá einkum móður
sinni, Elsu, og systur, Illie, og átti
þar einnig stóran frændgarð og
vinahóp. En það var henni fjarri að
kvarta og til að halda sambandi við
ættingja og vini voru þau hjón dug-
leg við að fá gesti til Íslands og á
hverju sumri komu vinir og vanda-
menn í heimsókn og ferðuðust með
þeim um landið. Marga og Guð-
mundur ferðuðust einnig mikið til
útlanda og heimsóttu gjarnan okkar
fjölskyldur sem dvöldu erlendis
vegna vinnu eða náms. Voru jafnan
fagnaðarfundir þegar þau bar að
garði.
Annað áhugamál þeirra hjóna var
sumarbústaðurinn sem þau reistu
sér í Miðdal. Þar dvöldu þau
löngum stundum og nutu þess að
rækta landið með góðum árangri og
taka á móti vinum og vandamönn-
um, en Marga var frændrækin og
vinmörg.
Marga ólst upp á menningar-
heimili, en faðir hennar, Hermann,
var skólastjóri í litlum bæ, Wende-
burg, sem er í Norður-Þýskalandi,
skammt frá Braunschweig. Hún
hlaut staðgóða menntun og var góð
tungumálamanneskja en engu að
síður mat hún það svo þegar hún
flutti til Íslands að það myndi reyn-
ast sér erfitt að ná fullkomnum tök-
um á íslensku máli og lét hún þar
við sitja. Hér er henni rétt lýst,
hálfkák kom ekki til greina, það
sem hún tók sér fyrir hendur var
annaðhvort gert fullkomlega eða
því sleppt. Við systkinin nutum hins
vegar góðs af því að tala við hana
þýsku og ná þannig tökum á mál-
inu.
Þrátt fyrir háan aldur hélt Marga
fullri andlegri reisn fram í andlátið.
Guðmundi frænda okkar vottum við
samúð en þau hjónin voru einstak-
lega samrýnd og samstiga í einu og
öllu. Jafnframt þökkum við honum
fyrir að hafa fengið tækifæri til að
kynnast og vera samferða í rúm 40
ár þeirri einstöku manneskju sem
Marga var. Blessuð sé minning
hennar.
Guðrún Erna Hreiðarsdóttir,
Birna Hreiðarsdóttir.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast hennar Marga Guð-
mundsson, sem ég þekkti raunar
aldrei öðruvísi en undir nafninu
Mausi. Ég kynntist henni fyrir
rúmum tuttugu árum, eða fljótlega
eftir að ég fór að gera hosur mínar
grænar fyrir Sólveigu, sem er syst-
urdóttir Guðmundar Guðmundsson-
ar, eiginmanns Mausiar.
Það átti fyrir okkur hjónunum að
liggja að dvelja langdvölum erlendis
og m.a. í Þýskalandi, fæðingarlandi
Mausiar. Mummi og Mausi hafa
ávallt sýnt okkur Sólveigu og börn-
um okkar einstaka ræktarsemi og
hlýhug á allan hátt. Aldrei liðu af-
mælisdagar barnanna án þess að
falleg kveðja og glaðningur bærist
frá Mumma og Mausi. Við vorum
líka svo heppin að fá í tvígang að
taka á móti þeim á heimili okkar er-
lendis, fyrst í Þýskalandi og síðan í
Bretlandi fyrir röskum tveimur ár-
um.
Það var fyrst í þessum heimsókn-
um þeirra hjóna til okkar, að ég
kynntist Mausi að ráði. Það voru
sérstök forréttindi að fá að sitja
með Mausi og ræða við hana um
hvers kyns málefni. Hún hafði
ákveðnar skoðanir á öllum hlutum,
fylgdist vel með, og aldrei kom
maður að tómum kofunum hjá
henni. Hjartað var hlýtt. Hún var
mikill barnavinur og naut þess
greinilega að umgangast börnin
okkar. Ég held að ekki hafi það
skemmt fyrir, að eldri börnin okkar
tala góða þýsku og höfðu gaman af
að rabba við Mausi um heima og
geima á móðurmáli hennar.
Mausi var stórfróð og sterkgáfuð
kona. Hún hafði svo sannarlega lif-
að tímana tvenna. Sem barn upp-
lifði hún fyrri heimsstyrjöldina og
kreppu millistríðsáranna í Þýska-
landi og dagar seinni heimsstyrjald-
arinnar voru enginn sælutími. Aldr-
ei merkti maður beiskju vegna
þessarar lífsreynslu og jafnan var
Mausi glöð í bragði. Hún hafði mik-
inn áhuga á högum og velferð fólks
og hef ég rökstuddan grun um að
hún hafi verið velgjörðarmaður
margra.
Mausi kynntist Guðmundi, sem
jafnan er nefndur Mummi, í Þýska-
landi. Þau gengu í hjónaband og
held ég að ekki sé ofsagt að sá
ráðahagur hafi verið lán þeirra
beggja í lífinu. Samhentari og
elskulegri hjón er ekki hægt að
hugsa sér. Þau bjuggu sér fallegt
heimili á Seltjarnarnesi og þangað
er alltaf gaman að koma. Mummi
og Mausi voru miklir höfðingjar
heim að sækja og höfðu ánægju af
því að leyfa öðrum að njóta gest-
risni sinnar.
Það verður mér, og okkur fjöl-
skyldunni, alltaf dýrmæt minning
er Mummi og Mausi heimsóttu okk-
ur í Bretlandi fyrir rúmum tveimur
árum. Við vorum mjög heppin með
veður og skoðuðum okkur um á
Suður-Englandi. Meðal annars fór-
um við til Kantaraborgar og hlýdd-
um á messu hjá erkibiskupnum af
Kantaraborg, sem er æðsti maður
ensku biskupakirkjunnar, í dóm-
kirkjunni þar. Eitt kvöldið sátum
við öll, að máltíð lokinni, undir
stjörnubjörtum himni og horfðum á
reikistjörnurnar, sem höfðu raðað
sér í beina línu á heiðskírum kvöld-
himninum. Okkur fannst öllum mik-
ið til koma.
Þær verða ekki fleiri slíkar
stundir með Mausi. Langur og far-
sæll ævivegur er á enda genginn.
Það er með söknuði sem ég kveð
hana og jafnframt með þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
henni. Börnin okkar Sólveigar
sakna góðrar vinkonu. Mestur er þó
missir Mumma. Ég bið góðan Guð
að styrkja hann í sorginni.
Ólafur Arnarson.
MARGA
GUÐMUNDSSON
Elsku afi, ég er ekki
enn þá búinn að með-
taka fréttirnar sem ég
fékk 6. apríl. Þetta
bara getur ekki verið,
þú varst svo hraustur
og alltaf svo hress þegar ég sá þig.
Ég mun alltaf muna eftir öllum
rúntunum sem ég, þú og amma fór-
um í þegar ég var yngri. Við fórum í
Njarðvíkursjoppu og keyptum ís og
rúntuðum svo á allar bryggjur í ná-
grenninu og alltaf vissirðu allt um
GUÐMUNDUR
HREINN ÁRNASON
✝ GuðmundurHreinn Árnason
fæddist á Akureyri
23. desember 1943.
Hann varð bráð-
kvaddur að kveldi 6.
apríl síðastliðins og
var jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju 15.
apríl.
alla báta og sagðir okk-
ur ömmu sögur. Við
eigum góðar minning-
ar úr Þjórsárdalnum
þar sem fjölskyldan
safnaðist saman á
sumrin og var þá mikið
spilað á gítar og sungið
og ég man reyndar
ekki eftir þér öðruvísi
en raulandi einhvern
lagstúf því eins og allir
vita sem kynntust þér
þá þótti þér fátt
skemmtilegra en að
syngja. Þú kvaddir mig
alltaf með sömu orðun-
um „farðu varlega, gullið mitt“ en
það var það sem þú kallaðir mig alla
mína tíð, afagull. Ég kveð þig að
sinni, elsku afi, og ég bið Guð að
geyma þig.
Þín sonardóttir,
Bjarnheiður.
Einhver sagði að
augun væru spegill sál-
arinnar. Amma mín, er
ég leit í augu þínu voru
þau ætíð svo full af lífi.
Ef einhvers staðar er
ódauðleg sál á sveimi, þá er það þín.
Það er svo margt sem ég tengi við
þig, amma mín. Ég man hvað ritz-
kexið heima hjá þér var betra en
nokkuð annað ritz-kex. Seinna
komst ég reyndar að því að kexið var
alltaf komið yfir síðasta söludag. Ég
man eftir sérstaka ísnum sem þú
gafst mér alltaf þegar ég kom í vinn-
una til þín. Hann var aldrei útrunn-
inn. Ég man eftir spilaorustunum
okkar.
Þegar ég var yngri fékk ég alltaf
að horfa á vídeó hjá þér. Enda varstu
líklega fyrsta amman til þess að eiga
myndbandstæki. Samt varstu alls
ekki ein af þessum nýtísku ömmum
sem fara í strekkingar og hafa ekki
tíma fyrir barnabörnin. Þú varst
besta amma í heimi. Áttir Soda
Stream og vídeó, bakaðir, huggaðir,
kættir, en aldrei grættir.
Þú ert ímynd alls þess sem er gott
og göfugt og svo varstu svo
skemmtileg. Þú varst slík persóna
sem fólk dróst að. Þú geislaðir og
fékkst aðra til að geisla. Ef líf okkar
STEINUNN
SVEINSDÓTTIR
✝ Jóhanna Stein-unn Sveinsdóttir
fæddist á Skálanesi í
Gufudalssveit 3. júlí
1920. Hún lést í
Hveragerði 11. apríl
síðastliðinn og var
jarðsungin frá
Hveragerðiskirkju
16. apríl.
hefur tilgang hefur þú
vissulega uppfyllt þinn,
amma mín.
Nú er sál þín frjáls.
Nú ert þú frjáls. Alla
tíð hefurðu annast
aðra. Svífðu burt á vit
ævintýranna. Ég mun
sakna þín.
Líf allra sem þú hef-
ur snert er betra fyrir
þínar sakir. Ef þú upp-
skerð eins og þú sáðir
máttu eiga von á vænni
uppskeru.
Þinn dóttursonur,
Helgi Valur.
Elsku Steinunn mín.
Margs er að minnast þegar ég
hripa þessar línur. Okkar fyrstu
kynni urðu þegar ég var stelpa í
skóla, þá eignaðist ég vinkonu sem
er Ragna dóttir þín.
Kom ég oft að Varmá og fékk að
gista.
Í minningunni voru þetta
skemmtilegir tímar. Svo lágu leiðir
okkar saman þegar ég fór að vinna í
Ásbyrgi, þar varst þú ráðskona og
góður yfirmaður. Þar varst þú farsæl
í starfi og hugsaðir vel um að öllum
liði vel.
Það væri hægt að rifja margt
skemmtilegt upp frá þessum árum,
en ég ætla að geyma þær stundir
með mér og alla kaffibollana sem við
drukkum saman og ræddum málin.
Steinunn, þakka þér samfylgdina.
Blessuð sé minning þín.
Börnum og fjölskyldum þeirra
sendi ég samúðarkveðju.
Guðrún E. Jónsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda
hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar