Morgunblaðið - 08.06.2005, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JÚNÍ 2005 33
MINNINGAR
✝ Erla Magnúsdótt-ir fæddist á Akra-
nesi 8. maí 1934. Hún
lést á heimili sínu 30.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Magnús Ingibjörn
Gíslason frá Gauks-
stöðum í Garði og
Ástrós Guðmunds-
dóttir frá Akurgerði
á Akranesi. Erla var
elst sex systkina. Lát-
in eru Gísli Svein-
björn, f. 17.4. 1936, d.
22.10. 1991; Sigríður,
f. 14.8. 1940, d. 30.10. 1993; Björg-
vina, f. 30.3. 1949, d.
14.3. 1997. Eftirlif-
andi eru Margrét, f.
5.11. 1942; og Guð-
munda Marsibil, f.
4.10. 1944.
Erla lætur eftir
sig tvö börn; Magn-
ús Víði, f. 22.2. 1961;
og Bryndísi Ró-
bertsdóttur, f. 30.5.
1966.
Útför Erlu verður
gerð frá Fossvogs-
kapellu í dag og
hefst athöfnin
klukkan 15.
Að minnast mömmu er erfitt, orð
eru fátæk, og þau sem bezt lýsa
hvernig okkur er innan brjósts er
at finna í ljóði mömmu:
Þökk fyrir elsku og ástúð
og umönnun slíka,
þökk fyrir glaðværð og gáska
og glettna lund.
Þökk fyrir hlýleik og léttlyndi
og ljúfmennsku ríka,
þökk fyrir góðsemi og gersemar
úr þinni gjöfulu mund.
Þökk fyrir hlátur og heilindi
til handa mér,
þökk fyrir lífsvon og kærleika
er fékk ég frá þér.
Elsku mamma, minning þín mun
alltaf fylgja okkur.
Magnús og Bryndís.
Ástkær systir okkar, Erla Magn-
úsdóttir, er látin eftir langvarandi
veikindi. Hún var elst sex barna
foreldra okkar, hjónanna Magnús-
ar I. Gíslasonar og Ástrósar Guð-
mundsdóttur, sem bæði eru látin.
Foreldrar okkar fluttust frá
Akranesi til Reykjavíkur árið 1945
og bjuggu alla tíð í Efstasundi 51.
Þar ólumst við upp við leik og störf
og minningarnar hrannast upp er
við ritum þetta.
Þar sem Erla var elst kom það í
hennar hlut að passa okkur sem
yngri vorum. Á þessari stundu er
það okkur efst í minni þegar hún
settist í rökkrinu á forstofugólfið
með okkur allar í kringum sig, spil-
aði á gítar og söng öll fallegu ljóðin
sem enn þann dag í dag ylja manni
um hjartarætur.
Alltaf var gott og notalegt að
koma til Erlu. Hún var glaðleg og
greind kona sem hægt var að tala
við um hvað sem var.
Elsku Erla, nú er ekki lengur
hægt að slá á þráðinn og spyrja
spurninga um lífið og tilveruna og
söknum við þess mjög.
Erla eignaðist tvö börn, Magnús
Víði og Bryndísi, sem hún ól upp af
mikilli kostgæfni. Bar hún velferð
þeirra ætíð fyrir brjósti.
Elsku Magnús Víðir og Bryndís,
ykkar missir er mikill en við stönd-
um saman og finnum styrk í
trúnni.
Elsku Erla, við þökkum þér fyrir
samfylgdina í gegnum lífið.
Hinsta kveðja,
Margrét og Guðmunda.
Þú komst í heimsókn, eins og svo
oft áður, þú hafðir verið að leita að
afmælisgjöf handa dóttur þinni.
Við ræddum um heima og geima
eins og við vorum vanar.
Þú varst með hressasta móti en
svolítið slæm í fótunum, áttir erfitt
með að fara upp í strætó og úr,
annars var allt í lagi. Það var það
reyndar alltaf „allt í lagi“.
Þegar kvöldaði settist þú í stól-
inn þinn og horfðir á uppáhalds-
þáttinn þinn í sjónvarpinu, lést
fara vel um þig, lygndir aðeins aft-
ur augunum en opnaðir þau ekki
aftur – lífið var liðið. Hvað hefur
tekið við vitum við ekki.
Erla var mikill persónuleiki sem
erfitt er að lýsa en þeir sem þekktu
hana vita hvað ég meina.
Elsku Bryndís, Magnús, Munda
og Maggý, mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar allra.
Ég sendi með ljóð sem Erla
samdi og gaf mér þegar ég varð
fimmtug:
Hvar eru árin?
Hvað varð um sárin,
sem við fengum?
Horfin úr hug,
vísað á bug,
er við gengum,
leiðina fram og fundum
að allt, sem við mundum
var gott.
María.
ERLA
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Björg HjördísRagnarsdóttir
fæddist á bænum
Sandbrekku, Fá-
skrúðsfirði, 30. apríl
1930. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítans í
Kópavogi 1 júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Ragnar
Sigurðsson, f. 17. júní
1902, d. 14. septem-
ber 1964. og Unnur
Hjartardóttir, f. 28.
janúar 1909, d. 1931.
Alsystir Hjördísar
hét Ragnheiður f.
1929, d. 1981. Systurnar Hjördís
og Ragnheiður voru teknar í fóst-
ur kornungar eftir lát móður
þeirra af Hóseasi Björnssyni og
Ingibjörgu Bessadóttur að Hösk-
uldsstaðaseli í Breiðdal. Uppeld-
issystkini þeirra eru séra Krist-
inn, Ragnheiður, Sigrún og Helgi.
Hálfsystkini Hjördísar henni sam-
feðra voru þrjú, Unnur Svanhild-
ur f. 1940, d. 1994. Þórey, f. 1941,
d. 2001, og Eiríkur Björn, f. 1942,
d. 1995.
Eiginmaður Hjördísar er Tóm-
as Ó. Tómasson húsasmíðameist-
ari, f. 7. júní 1930, þau voru gefin
saman árið 1953. Foreldrar Tóm-
asar voru Tómas Magnússon, f.
10. febrúar 1897, d. 29. maí 1975
og Ólína Eyjólfsdótt-
ir f. 15. desember
1902, d. 8. septem-
ber 1981. Börn Hjör-
dísar og Tómasar
eru: 1) Ragnar, f.
1949, kvæntur Sig-
urveigu Björnsdótt-
ur f. 1950. Börn
þeirra eru Hjördís,
Björn, Erna og
Björg. Sonur Ragn-
ars frá fyrra hjóna-
bandi hét Ragnar
Halldór, d. 1976. 2)
Ólafur Ingi, f. 1953,
kvæntur Önnu Páls-
dóttur, f. 1952. Börn þeirra eru:
Páll og Hjördís Ýr. 3) Unnur Ósk,
f. 1957.
Börn hennar eru Tómas Þor-
geirsson, Guðbjörg Þorgeirsdótt-
ir og Sigríður Ósk Ingvarsdóttir.
Hjördís fluttist til Reykjavíkur
árið 1946 og nam í Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur, hún vann ýmis
störf en lengst af vann hún á
Heilsuverndarstöð Reykjavíkur
ásamt húmæðrastörfum. Hjördís
var mikil hannyrðakona og eftir
hana liggja mikil og stórglæsileg
hannyrðaverk af ýmsum stærðum
og gerðum.
Útför Hjördísar fer fram frá
Hjallakirkju í Kópavogi í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elskuleg tengdamamma mín
kvaddi þennan heim á fallegum
morgni eftir hetjulega baráttu við
sjúkdóm sinn. Þó veikindi Hjördísar
hafi verið erfið þá var alltaf stutt í
húmorinn hjá henni. Það er erfitt að
hugsa til þess að hún sé farin frá
okkur.
Það var fastur liður að kíkja til
ykkar hjónanna í kaffi á sunnudög-
um þar sem alltaf var uppdekkað
borð með bróderuðum dúk og kræs-
ingum. Margar ánægjulegar stundir
áttum við og fjölskyldan saman við
eldhúsborðið.
Þau hjónin voru samstíga í að hafa
heimilið sitt fallegt og snyrtilegt.
Hjördís var mikil hannyrðakona og
eftir hana eru mörg listaverk á heim-
ilum allra barna og barnabarna
hennar og má þar nefna alls kyns
jólamuni. Ósjaldan gætti hún barna-
barnanna þegar þau voru ung og
þeim fannst alltaf jafn spennandi að
fá að sofa hjá ömmu og afa. Í sum-
arfríum voru barnabörnin oft tekin
með í sumarbústaði og er þessara
ferða oft minnst.Við nutum þess að
hafa Hjördísi með í för þegar yngsta
barnabarnið var fermt á Sauðár-
króki í apríl sl. Talaði hún um þessa
ferð og var þakklát fyrir að hafa haft
heilsu til ferðarinnar. Á milli okkar
Hjördísar var alltaf gott og sérstakt
samband sem ég hef alltaf metið
mikils, hún var ekki bara tengdó
heldur vorum við miklar vinkonur.
Að leiðarlokum vil ég elsku Hjör-
dís þakka þér fyrir samfylgdina, allt
sem þú veittir mér og fjölskyldu
minni með þinni ást og umhyggju og
megi góður Guð veita Tomma þínum
og fjölskyldunni styrk til að takast á
við sorgina og missinn.
Anna.
Elsku amma mín.
Ég bjóst ekki við því þegar ég
kvaddi þig og afa eftir jólin, áður en
ég fór aftur til Ítalíu að það yrði síð-
asta skiptið sem ég hitti þig. Við
fengum fréttir af veikindunum þegar
mamma og pabbi voru í heimsókn
hjá mér, þá bjóst ég ekki við að þetta
væri svona slæmt því maður reynir
víst alltaf að búast við því besta. Mér
þykir leiðinlegt að hafa ekki fengið
tækifæri til þess að hitta þig og
kveðja almennilega. Ég fékk þó að
tala við þig í símann um daginn og þá
var röddin í þér góð og þú talaðir
eins og ekkert væri að, með húm-
orinn í lagi og ótrúlega sterk.
Mamma, pabbi og Palli sögðu mér
nánast á hverjum degi frá heilsu og
líðan þinni en þau nefndu alltaf
hversu mikill djókari þú varst þrátt
fyrir veikindin.
Á hverjum sunnudegi var farið til
ömmu og afa í Kópó, en þar var alltaf
spjallað yfir veglegum kræsingum.
Þegar ég var yngri fengum við
systkinin að gista og það leiddist
engum hjá ömmu og afa. Það var al-
veg ótrúlegt hvað þú nenntir að spila
mikið við okkur. Það var spilaður ól-
sen ólsen eða veiðimaður, farið með
afa í sund, keypt nammi, vakað yfir
sjónvarpi fram eftir nóttu og svo sof-
ið alveg til hádegis.
Á hverjum jólum var gapað yfir
öllum mununum sem þú varst búin
að búa til þar sem engin smávinna lá
að baki. En þér fannst svo gaman að
búa til hluti í höndunum og enginn
átti orð yfir þessum myndaskap en
allir urðu að fá eitthvað fallegt. Þess-
ir hlutir eru án efa stór hluti af minn-
ingunni um þig og munu án vafa
skreyta íbúðir barna og barnabarna
þinna.
Núna situr þú uppi á himnum,
fylgist með okkur og saumar handa
englunum okkar. Eitt sem ég veit er
að ég er rosalega stolt og heppin að
hafa átt þig sem ömmu og að fá að
bera nafn þitt. Takk fyrir allt og
gerðu englana glaða eins og þú gerð-
ir okkur glöð, ég veit að þú ert að því
núna. Þetta er mikill missir fyrir
okkur og allra mest fyrir afa en ég
veit að hann er sterkur maður eins
og þú varst sterk kona.
Þúsund kossar og kveðjur til
himna, þín sonardóttir,
Hjördís Ýr Ólafsdóttir.
Elsku amma, ég kveð þig með
miklum söknuði en í sorg minni rifj-
ast upp ógrynni minninga um þær
stundir sem við áttum saman og hve
mikil áhrif þú hafðir á mig. Meðal
þess sem ég minnist er hve mikinn
áhuga þú hafðir á því hvað við barna-
börnin vorum að gera og hvað var að
gerast í kringum okkur. Þá verða
alltaf í minningu minni þær fjöl-
mörgu helgar sem ég og Tommi
fengum að eyða hjá þér og afa og
fjörugar samræður okkar við eld-
húsborðið um bókstaflega allt á milli
himins og jarðar.
Þú varst og verður ein elskuleg-
asta og skemmtilegasta manneskja
sem ég hef kynnst og ég þakka allt
það sem þú hefur gefið mér. Ég
sendi hlýjar kveðjur til allra þeirra
sem hafa notið nærveru þinnar og
þurfa að kveðja þig á þessari hinstu
stundu.
Páll Ólafsson.
Elsku amma mín, nú hefur Guð
tekið þig til sín og ég vona að þér líði
vel við hlið hans. Það er sárt að
kveðja þig og söknuður minn er ólýs-
anlegur. Það er ekki aðeins ástkær
amma mín sem hefur hvatt okkur
heldur góð vinkona. Ég er ævinlega
þakklát fyrir að hafa þekkt þig og átt
þig að, þú hefur alltaf verið til staðar
fyrir mig og veitt mér mikinn styrk
þegar ég hef átt erfitt. Við náðum
svo vel saman og vorum með þó
nokkuð líkar skoðanir á hlutunum
þrátt fyrir mikinn aldursmun. Við
gátum talað um allt milli himins og
jarðar og ég gleymi aldrei þeim
stundum sem við sátum við eldhús-
borðið í Efstahjallanum, hlógum
saman, borðuðum góðu kökurnar
þínar og spjölluðum um daginn og
veginn. Minningarnar um þig eru all-
ar góðar og svo margar, ég geymi
þær í hjarta mínu á meðan ég lifi.
Þú varst alltaf svo hress og
skemmtileg og þrátt fyrir að hafa
þurft að glíma við langvarandi veik-
indi og sársauka gastu alltaf sagt
brandara og brosað í gegnum tárin,
styrkur þinn var mikill og ég er svo
stolt að því að vera barnabarn þitt.
Mín elskulega amma, ég kveð þig
nú með þessum fallega sálmi.
Nú hverfi oss sviðinn úr sárum
og sjatni öll beiskja í tárum,
því dauðinn til lífsins oss leiðir,
sjá, lausnarinn brautina greiðir.
(Þýð. Sigurbjörn Einarsson.)
Hjördís Ragnarsdóttir.
Elsku amma mín, það er svo sárt
að kveðja þig. Þú varst mér allt, mín
besta vinkona. Ég mun ætíð minnast
þín sem frábærrar konu sem tók allt-
af vel á móti manni. Þú ert hetjan
mín því þú gafst aldrei upp þó þú
fyndir til og þegar þér leið illa.
Það verður skrýtið að halda áfram
án þín, því alltaf þegar það liðu meira
en tveir dagar án þess að ég heyrði í
þér þá var það alltof langur tími í
hugum okkar beggja.
Ég var vön að koma til þín á næst-
um hverjum einasta degi síðan ég
fæddist. Leikskólinn minn var líka
beint á móti íbúðinni þinni og skólinn
minn ekki nema 300 metra frá, svo
það var ekki langt að fara ef maður
vildi koma til þín. Og alltaf fékk ég
nýjar lífslexíur eða góð ráð frá þér.
Við gátum talað um allt á milli
himins og jarðar og mjög oft vorum
við ósammála um hluti og þá var
gaman hjá þér því við skemmtum
okkur best yfir léttu þrasi við eld-
húsborðið þar sem þú varst í tíma og
ótíma með þinn kaffibolla og þína
sígarettu. Eldhúsborðið var aðal-
staðurinn, þar sem við spiluðum ol-
sen olsen og borðuðum vöfflur með
rabarbarasultu og rjóma, eða heitt
hermannakakó og snúð.
Þú gafst mér svo mikið og baðst
aldrei um neitt í staðinn nema
kannski smáþras af og til.
Alltaf mun ég hafa þessar frábæru
minningar, eins og þegar mamma
var að vinna þegar ég var lítil, eins
og kom fyrir mjög oft þá fékk ég að
gista heima hjá þér á dýnu á gólfinu
við hliðina á rúminu þínu sem þú
kallaðir alltaf ömmuskot, og líka
þegar ég fór út, þá sagðir þú alltaf
„Ekki fara langt í burtu, ömmuhús“.
Þú varst alltaf svo góð og
skemmtileg og með frábæran húmor
sem við dáðum öll, og þú hélst þínum
húmor til dánardags.
Elsku amma mín, Takk fyrir allar
þær yndislegu stundir sem við áttum
saman og megi Guð geyma þig og
varðveita. Þú ert og verður alltaf
skvísan mín.
Megi Guð gefa okkur öllum styrk
til að halda áfram án þín, þar til við
hittumst á ný.
Guð blessi þig amma mín.
Þín
Guðbjörg.
Mikið tómarúm hefur skyndilega
myndast. Amma Hjördís er dáin.
Fyrir tæplega 5 árum kynnti
Tommi mig fyrir ömmu Hjördísi og
afa Tómasi í Efstahjallanum, enda
þeim sem sonur. Við amma Hjördís
náðum strax vel saman. Eftir vinnu
kom ég við til að spjalla. Hún var
alltaf að gera eitthvað í höndunum.
Handavinnan sem amma Hjördís
gerði er algjört listaverk og ömmu
var mikið í mun að virðing væri borin
fyrir henni enda mikið í hvern hlut
lagt.
Ömmusósa er eitt af því sem er
orðinn hluti af búskap okkar
Tomma, enda engin venjuleg sósa
þar á ferð. Við borðuðum oft hjá
ömmu og afa og alltaf var veislumat-
ur á borðum, allt til alls.
Þegar við Tommi eignuðumst
Tómas Pálmar í janúar 2004 komu
amma Hjördís og afi strax fyrsta
daginn til að kíkja á prinsinn. Mér
kemur upp í hugann eitt skipti þegar
ég fór í bæjarferð þegar Tómas
Pálmar var nýfæddur og hann var
heima hjá pabba sínum. Eftir smá
tíma fór prinsinn að vera eitthvað
órólegur. Hann var heppinn því að
langamma kom í heimsókn og hann
fékk þetta fína fótanudd og var alveg
alsæll.
Ef tveir til þrír dagar liðu frá því
að við, fjölskyldan, komum í heim-
sókn í Efstahjallann eða létum í okk-
ur heyra tók amma Hjördís upp sím-
ann bara til að heyra í okkur.
Rosalega þótti mér vænt um það.
Hún vildi okkur allt fyrir bestu.
Ótrúleg hlýja og ást streymdi frá
henni allt fram á síðasta dag.
Við gerðum ráð fyrir því að amma
Hjördís yrði með okkur nú á vordög-
um þegar við Tommi giftum okkur.
Því miður var það ekki hægt. Við fór-
um í öllum skrúðanum á sjúkrahúsið
og það þótti ömmu vænt um. Það er
stutt á milli gleði og sorgar því dag-
inn eftir brúðkaupið var ljóst í hvað
stefndi. „Þetta verður allt í lagi“
sagðir þú þegar við komum að heim-
sækja þig. Þú lofaðir að vera alltaf
með okkur og klóra okkur í hnakk-
ann.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast þér og sakna þín.
Elsku Tommi ég veit að þú hefur
misst mikið. Guð gefi þér styrk til að
takast á við sorgina.
Ég bið góðan Guð að styrkja afa
og aðra aðstandendur í þessari miklu
sorg.
Sædís Magnúsdóttir.
Kveðja til langömmu.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma Hjördís (langamma).
Við fengum stuttan tíma saman en
þú varst mér alveg sérstaklega góð.
Vildir alltaf passa mig og fá að vera
með mér. Ég elska þig og á eftir að
sakna þín mjög mikið.
Tómas Pálmar Tómasson.
BJÖRG HJÖRDÍS
RAGNARSDÓTTIR