Morgunblaðið - 09.07.2005, Síða 36

36 LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Tómas Magnús-son húsasmíða-
meistari fæddist í
Hallgeirsey í Aust-
ur-Landeyjum 1.
september 1926.
Hann lést á heimili
sínu, Stóru-Sandvík
I í Árnessýslu, 1. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Anna Brynj-
úlfsdóttir, f. 30.6.
1900, d. 2.7. 1986,
og Magnús Tómas-
son, f. 13.5. 1897, d.
27.9. 1991. Systkini Tómasar eru:
1) Matthías vélstjóri, f. 1930,
kvæntur Jónu Lárusdóttur, 2)
Jenný húsmóðir, f. 1933, d. 2003,
gift Ragnari Hermannssyni, og 3)
Þórhallur flugmaður, f. 1941,
kvæntur Hafdísi Guðbergsdóttur.
Tómas kvæntist 1. desember
1950 Sigríði Kristínu Pálsdóttur,
f. 5. febrúar 1930, dóttur
hjónanna Rannveigar S. Bjarna-
dóttur, f. 19.7. 1901, d. 11.6. 1987,
og Ara Páls Hannessonar bónda í
Stóru-Sandvík, f. 23.8. 1901, d. 1.6.
1955. Börn Tómasar og Sigríðar
eru: 1) Ari Páll, f. 30. sept. 1951,
1976, búsettur í Kópavogi, maki
Anna Margrét Jakobsdóttir, f.
1975. b) Valgeir, f. 1979, búsettur í
Kópavogi, unnusta Ásta Björk
Agnarsdóttir, f. 1983. 3) Magnús,
f. 11.8. 1962, búsettur á Selfossi,
kvæntur Líneyju Tómasdóttur, f.
6.4. 1963. Dætur þeirra eru: a)
Ólöf Huld, f. 1987. b) Veiga Dögg,
f. 1989, unnusti Hjálmar Már
Kristinsson, f. 1986. c) Tinna
Björk, f. 1993. Fósturbörn Magn-
úsar og Líneyjar eru tvö.
Þegar Tómas var fjögurra ára
fluttist hann með foreldrum sínum
að Pulu í Holtum og ólst þar upp.
Hugur hans hneigðist fljótt til
smíða og nokkru eftir að hann
lauk skyldunámi gerðist hann lær-
lingur hjá Kristni Vigfússyni
húsasmíðameistara á Selfossi og
bjó nokkur ár á heimili hans. Var
Tómas alla ævi þakklátur fyrir hið
góða atlæti og veganesti er hann
naut hjá Kristni og konu hans, Al-
dísi Guðmundsdóttur. Meistara-
námi í húsasmíði lauk hann svo frá
Iðnskólanum á Selfossi árið 1950.
Við giftingu sína fluttist Tómas að
Stóru-Sandvík og átti þar heima
síðan. Hann vann lengst af við
húsasmíðar hjá fyrirtæki Guð-
mundar Sveinssonar á Selfossi og
seinast alllengi hjá fyrirtækinu
Alpan á Eyrarbakka.
Tómas verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
búsettur á Álftanesi,
kvæntur Guðrúnu
Guðfinnsdóttur, f.
5.4. 1951. Börn
þeirra eru: a) Guð-
björg Inga, f. 1972,
búsett í London,
maki Steven Arten-
ton f. 1966. b) Tómas,
f. 1975, búsettur á
Akureyri, maki
Berglind Hlín Bald-
ursdóttir, f. 1980,
börn þeirra eru
Emelía Ósk, f. 1999,
og Ari Páll, f. 2001.
c) Sigríður Kristín, f. 1977, búsett
á Álftanesi, maki Sigurjón Már
Sigurjónsson, f. 1970, dætur
þeirra eru Guðrún Sunna, f. 1995,
og Þórhildur Marey, f. 2001. Son-
ur Sigurjóns Más er Pétur Már, f.
1989. Sonur Ara Páls og Svanhild-
ar Sverrisdóttur, f. 16.3. 1951, er
d) Sverrir, f. 1970, búsettur í
Reykjavík, maki Ólöf Þóra Ólafs-
dóttir, f. 1971, dætur þeirra eru
Svanhildur, f. 1995, og Matthildur,
f. 2002. 2) Rannveig, f. 7.9. 1957,
búsett í Kópavogi, gift Viðari
Ólafssyni, f. 15.2. 1955. Synir
þeirra eru: a) Tómas Gunnar, f.
Elsku afi minn, Guð blessi þig og
hafðu það gott þarna uppi.
Það voru margir mjög ósáttir við
för þína en svona er lífið, maður er
ekki sáttur með allt í lífinu.
Það var grátið mikið og hlegið líka
að skammarstrikunum sem þú hefur
gert, eins og þegar þú varst 70 ára
fórstu í hlöðuna með krökkunum úr
sveitinni sem voru að leika sér á hjóla-
bretti og þú vildir endilega fá að prófa
líka, en það fór ekki sem best því að
þú dast og braust á þér hægra lærið.
Og svo einn daginn komstu í heim-
sókn til okkar og við vorum að hoppa
á kengúrupriki og þig langaði að fá að
prófa líka en við bönnuðum þér það,
þú varst nú ekki alveg sáttur við það
en sættir þig við það. Þú hjólaðir oft
frá skúrnum og út að aðalveginum og
til baka aftur. En rétt fyrir 77 ára af-
mælið þitt prófaðir þú hjólið mitt sem
var inni í bílskúr, þegar þú komst til
baka dastu og braust á þér vinstra
lærið, varst við bílskúrinn að fara af
hjólinu. En þú varst alltaf jafn hraust-
ur, unglegur og alltaf sami prakkar-
inn. Vildir aldrei að neinum liði illa og
varst alltaf glaður.
Amma var að segja mér það að þú
hefðir sagt að þú ættir svo margt eftir
að prófa, eins og sjóskíði, snjóbretti
og margt fleira. Afi minn, ég hefði nú
ekki leyft þér að fara á snjóbretti né
sjóskíði, þú hefðir stórslasað þig.
Besta hugsunin er sú að þú varst svo
glaður, varst að leika við barnabarna-
börnin úti í garði og mikið langaði þig
að prófa trampólínið en lést það
ógert, hinn 1. júlí, og svo fórstu niður
að á að vitja um net með manni úr
sveitinni og það fannst þér mjög
skemmtilegt.
Þú sagðist alltaf ætla að búa í
Stóru-Sandvík þar til þú yrðir borinn
út (allur) og þú fékkst þá ósk upp-
fyllta. Þú fórst kvöldið 1. júlí 2005 á
afmælisdeginum mínum, ég var í
bænum úti að borða og við vorum á
leið í bíó þegar mamma hringdi og
sagði mér að koma heim eftir bíóið því
að þú hefðir fengið hjartaáfall og ég
sagðist koma heim eftir það, því ég
ákvað að fara útgrátin í bíó því að þú
og amma gáfuð mér pening fyrir bíó-
miða, þú hefðir ekki verið stoltur af
mér hefði ég sleppt því.
En elsku afi minn, þú varst aldrei
úreltur, þó þú héldir það því þú áttir
ekki tölvu, heimabíóið, stóra sjón-
varpið og flottu græjurnar voru alveg
nóg fyrir 78 ára mann.
Elsku afi minn, ég mun alltaf muna
eftir þér og reyna að komast upp í
kirkjugarð á afmælinu mínu, 1. júlí,
og afmælinu þínu, 1. september.
Lifðu í ljósu, afi, elska þig alltaf.
Hefur oft í hönd mér haldið
horft í augu mín.
Aldrei svíkur, aldrei deyr
endurminning þín.
(Höf. ók.)
Þín
Veiga Dögg.
Það var mér mikið áfall að heyra að
afi hefði dáið síðasta föstudagskvöld.
Ég hitti afa síðast 29. maí, þegar hann
og amma komu ásamt fleirum í heim-
sókn til okkar hér í Englandi. Þá var
hann mjög hress og kátur að vanda og
ekkert sem benti til þess að hann yrði
ekki heima í Sandvík þegar ég kem í
heimsókn í haust.
Síðan á föstudag hef ég hugsað
mikið um afa og ótal minningar sem
ég á honum tengdar, en það sem
stendur upp úr er hversu mikið ég
mat hann sem persónu og dáðist að
skapgerð hans og fari öllu.
Hann afi var mjög hæverskur mað-
ur, en alltaf jákvæður og einstaklega
barngóður. Hann var einnig mjög
ráðagóður og kunni að hugga og hug-
hreysta, og það var alltaf gott að leita
til hans.
Hann var mjög hæfileikaríkur
smiður og handlaginn. Honum féll
aldrei verk úr hendi og vann sín verk
af alúð og vandaði allan frágang. Afi
hugsaði líka vel um heilsuna og lagði
mikla áherslu á mikilvægi þess að
hreyfa sig fyrir líkama og sál, enda
stundaði hann líkamsrækt fram á síð-
asta dag. Hann var alltaf mjög vel til
fara og fínn, hvort sem hann var að
fara í veislu eða niður í skúr, enda
hafði hann gaman af að kaupa föt og
horfði mikið á að snið og efni væri
vandað. En það sem ég dáði umfram
allt í fari hans afa míns var að hann
var alltaf tilbúinn að prófa eitthvað
nýtt. Þá skipti ekki máli hvað það var,
að renna sér á hjólabretti, boltaleikir
með barna- og barnabarnabörnum,
eða eins og þegar við hittumst á Maj-
orka og könnuðum spænskan mat og
drykk, alltaf þótti honum jafngaman
að prufa og kynnast einhverju nýju.
Þetta eru bara fáir af hinum mörgu
kostum afa og ég er þakklát fyrir að
hafa alist upp með slíka fyrirmynd í
lífinu.
Elsku amma mín, ég sendi þér inni-
legar samúðarkveðjur og hugsa til þín
og ykkar allra. Mér þykir mjög miður
að geta ekki komið heim og verið við
jarðarförina, en hugga mig við að hafa
átt með afa dagstund í garðinum hér í
maí og mun reyna að heiðra minningu
hans með því að tileinka mér eitthvað
af hans góðu kostum og njóta lífsins
sem best.
Guðbjörg Inga Aradóttir.
Elsku afi.
Fyrst af öllu vil ég þakka fyrir að
hafa átt með þér síðasta daginn þinn
hér hjá okkur. Á föstudagskvöldinu
hringir síminn og það er mamma, hún
segir mér að þú sért farinn. Ég trúði
þessu ekki því ég, Mási og langafas-
telpurnar þínar, Guðrún Sunna og
Þórhildur Marey, komum til ykkar
ömmu eftir hádegi á föstudeginum,
og það var svo gaman, þú varst svo
glaður og kátur og þér leið svo vel. Þú
fórst með stelpurnar út í garð að leika
og þær fóru á trampólín en þú hopp-
aðir ekki sjálfur og komst inn til að
láta okkur vita af því, þú þurftir nefni-
lega alltaf að prófa öll svona tæki. Við
skoðuðum myndir og vorum að plana
grillveislu sem við ætluðum að hafa í
garðinum í Sandvík í ágúst og við
fengum alveg vatn í munninn þegar
við töluðum um hvað við ætluðum að
grilla. Og auðvitað töfraði amma fram
veislu og við sátum við borðið inni í
eldhúsi og borðuðum og spjölluðum
um daginn og veginn.
Nú renna niður kinnar mínar tár
en ég er að reyna að brosa í gegnum
þau því ég er að hugsa um þig elsku
afi minn og mér finnst ég bara geta
sagt frá síðasta skiptinu okkar saman,
því gleymi ég aldrei. Þú varst alltaf
svo mikið fatafrík og fannst alveg æð-
islegt að kaupa þér föt og vera í fínum
fötum, en eitt varst þú nú að kenna
mér á föstudaginn og það var hvernig
ég á að kaupa mér skó. Þú skoðaðir
strigaskóna mína og varst nú bara
nokkuð sáttur við þá því sólinn á þeim
var eins og þú sagðir að sólinn ætti að
vera. Þú varst að segja okkur frá
brúðkaupsdeginum ykkar ömmu 1.
des. 1950 og hlóst svo mikið því skórn-
ir sem þú varst í voru of litlir en þú
lést þig hafa það. En elsku afi, minn-
ingarnar um þig eru svo margar og
góðar, en sú besta er að hafa átt föstu-
daginn með þér. Þú fylgdir okkur út í
bíl og meðan Mási og stelpurnar fóru
út í fjós stóðum við úti að spjalla sam-
an og þú sagðir jæja þið komið nú
fljótt aftur, það var rétt hjá þér við
komum aftur um kvöldið en þá varst
þú látinn. En elsku afi ég á svo marg-
ar minningar um þig en ég kem þeim
ekki frá mér því ég er svo þakklát fyr-
ir að hafa átt þennan dag með þér. Við
pössum ömmu og ég veit að þú gerir
það líka, og amma, Guð gefi þér styrk
í sorginni.
Takk fyrir allt elsku afi minn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín
Sigríður Kristín Aradóttir.
Það var lán fyrir félagsbúið í Stóru-
Sandvík og heimilin þar þegar Tómas
svili minn kvæntist þangað árið 1950.
Stóru-Sandvíkurbræður voru reynd-
ar góðir smiðir, einkum Ari Páll og
Ögmundur, en þeim bættist dýrmæt-
ur liðsauki í Tomma, nýútskrifuðum
húsasmíðameistara, sem æ síðan
hafði vökult auga með öllum húsa-
kosti og þann metnað að vanda sem
best nýbyggingar og viðhald húsa
ásamt snyrtilegri umgengni sem setti
rómaðan fyrirmyndarsvip á allan
bæjarbrag. Þó að hann stundaði at-
vinnu sína nær alltaf utan heimilis var
hugur hans heima í Sandvík. Og um-
hyggja hans var síður en svo bundin
við hið ytra og sýnilega. Jafnlyndi
hans og nærgætni við eldri og yngri
kom sér oft vel á fjölmennu heimili,
svo ekki sé minnst á hve óþreytandi
hann var að gera börnum og fullorðn-
um dagamun, m.a. með ökuferðum til
upplyftingar um helgar þegar flestir í
hans sporum hefðu notað stuttan frí-
tíma fyrir sjálfa sig.
Þetta tvennt: frábær vandvirkni
ásamt smekkvísi og útsjónarsemi – og
umhyggja fyrir öðrum – eru þeir eðl-
iskostir Tomma sem mér eru efst í
huga. Það hugsa ég að þeir geti tekið
undir sem kynntust honum best. En
hann var hlédrægur og fáskiptinn að
eðlisfari svo að ókunnugir gátu þóst
finna fálæti í framkomu hans. Ekkert
var fjær sanni. Það kom best í ljós á
síðari árum þegar heilsu hans tók að
hraka og hann þurfti að dveljast tíma-
bundið á sjúkrahúsum. Því var við
brugðið hvað hann lagði sig fram um
að sýna starfsfólki þakklæti sitt og
samkennd og ekki síður hvernig hann
uppörvaði aðra sjúklinga með glað-
værð og jákvæðri afstöðu þótt sjálfur
væri hann illa haldinn. Eftir að hann
hætti fyrir nokkrum árum að vinna
hjá öðrum var eins og þetta viðhorf
hans kæmi betur í ljós. Hann varð
ræðnari og opinskárri en áður, lét sér
annt um þá sem stóðu höllum fæti,
tók gjarnan svari þeirra sem aðrir
hölluðu á og reyndi að finna þeim
málsbætur.
Það var oft hrein unun að vera með
Tomma á ferðalögum og fylgjast með
því sem vakti athygli hans. Aðdáun á
smekkvísi í húsagerð og umgengni
var honum ofarlega í huga og sýndi
hans innri mann. Formskyn hans var
afar næmt og lærdómsríkt. Í maí á
þessu ári fórum við Bubba með þeim
hjónum í stutta heimsókn til dóttur
okkar í Brüssel og komum auk Belgíu
við í Þýskalandi, Luxemburg og Hol-
landi og fórum auk þess um göngin
undir Ermarsund til London að heim-
sækja elstu sonardóttur þeirra.
Tommi naut þessarar ferðar í ríkum
mæli, sívakandi fyrir öllu sem fyrir
augun bar og ýmist hreifst af sam-
ræmi í byggingarlist eða undraðist
ósamræmi. Líðan hans var einnig góð
allan júnímánuð og fráfall hans 1. júlí
sárt og óvænt. En það mildar söknuð
þeirra sem stóðu honum næst að hon-
um var hlíft við frekari heilsubilun og
hann náði að kveðja þrautalítið og
með fullri reisn. Með innilegu þakk-
læti fyrir allt, sem hann gerði fyrir
okkur Bubbu og börnin okkar, hugs-
um við í samúð til Siggu, minnar kæru
mágkonu, barna þeirra og fjöl-
skyldna. Guð blessi minninguna um
góðan dreng.
Kristinn Kristmundsson.
Árið 1950 var ungur maður kominn
í heimili granna minna í Stóru-Sand-
vík og þar var hann búsettur alla tíð
síðan. Tómas Magnússon hét hann,
tengdasonur hjónanna Ara Páls
Hannessonar og Rannveigar S.
Bjarnadóttur. Hinn 1. des. 1950
kvæntist hann æskuvinkonu minni,
Sigríði Kristínu Pálsdóttur, og fyrir
TÓMAS
MAGNÚSSON
Það húmar að kveldi 1. júlí.
Góður dagur að renna inn í
sólarlagið þegar mér barst
andlátsfregnin þín.
Elsku Tommi minn, það
var mér einstaklega ánægju-
legt að vera þér samferða,
enda þú afar hlýr og barn-
góður, þess nutu börnin þín
öll stór og smá.
Ég legg af stað án leiðsagnar og
mals,
mér lokast hvergi vegur
austanfjalls,
ég sigli hraðbyr sumarloftið blátt
í sólarátt.
(Sig. Ág. – Eir. Ein.)
Kærar þakkir fyrir allt og
allt.
Þín tengdadóttir
Guðrún Guðfinnsdóttir.
Elsku langafi, takk fyrir
allar stundirnar sem við átt-
um saman. Það var gaman að
vera með þér á föstudaginn.
Langamma gaf okkur bolt-
ann sem þú ætlaðir að leika
með við okkur næst þegar
við kæmum og við pössum
hann vel.
Elsku langafi, Guð geymi
þig.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þínar langafastelpur
Guðrún Sunna
og Þórhildur Marey.
HINSTA KVEÐJA
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
LILJA EIÐSDÓTTIR,
áður til heimilis
að Staðarbakka 28
í Reykjavík,
sem andaðist fimmtudaginn 30. júní, verður
jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
11. júlí kl. 15.00.
Hreinn Eiður Þorkelsson, Brynja Hrönn Axelsdóttir,
Edda Þorkelsdóttir, Jóhann Gunnarsson,
Jóhanna Þorkelsdóttir, Magnús Bjarnason,
Kristján Þorkelsson, Ragna Þórðardóttir,
Þorkell Þorkelsson, Petra Magnúsdóttir,
Þorleifur Þorkelsson, Guðný Bergstað,
Kolbrún Þorkelsdóttir, Guðjón Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
SKÚLI GARÐARSSON,
Þverbraut 1,
Blönduósi,
er lést miðvikudaginn 22. júní sl., verður
jarðsunginn frá Blönduóskirkju mánudaginn
11. júlí kl. 14.00.
Sigþrúður Guðmunda Sigfúsdóttir,
Guðni Rúnar Skúlason, Eydís Berglind Baldvinsdóttir,
Hanna Dís Skúladóttir, Bergur Ingi Ásbjörnsson,
Garðar Freyr Skúlason,
Guðmunda Rán Skúladóttir.