Morgunblaðið - 08.10.2005, Blaðsíða 43

una og ég var auðvitað alltaf til í að
koma með þér.
Þegar við systkinin á Helgafells-
brautinni vorum að alast upp var gott
að geta komið til þín á Boðaslóðina.
Ég man eftir fyrsta skiptinu sem ég
fékk að fara ein míns liðs í heimsókn
til þín. Ég suðaði dágóða stund í
mömmu og reyndi að sannfæra hana
um að ég gæti nú alveg ratað alla leið
og að lokum féllst hún á að leyfa mér
að fara. Þú varst mikið heima og þess
vegna rölti ég oft til þín og það var
sérstaklega gott að vita af þér þegar
ég var ein heima. Þá gat ég komið og
spjallað við þig, dundað mér í dótinu
inni í litla herbergi eða mátað öll
gömlu fötin í skápnum uppi á lofti.
Svo var líka voðalega notalegt að
kíkja til þín eftir skóla. Það var miklu
styttra til þín en að ganga heim til mín
og ég vissi alltaf að mjög líklega værir
þú heima.
Þú varst einstaklega hlý og góð
manneskja og ég man eftir því að ég
varð oft hissa á því hversu vel þú
skynjaðir ýmsa hluti án þess að búið
væri að hafa um þá nokkur orð. Þú
hefur haft mikil og góð áhrif á mitt líf
og það er margt gott sem þú hefur
kennt mér. Ég hef alltaf litið upp til
þessarar einstaklega hlýju og rólegu
manneskju sem var mér góð fyrir-
mynd og veitti mér öryggi, ást og um-
hyggju.
Elsku amma mín, nú kveður þú
þennan heim og gengur yfir í eilífðina
þar sem ég sé þig fyrir mér með afa.
Þú varst einstaklega trúuð mann-
eskja og ég veit að Guð minn gætir
þín. Þakka þér fyrir allt sem þú varst
mér og mínum.
Minning þín mun alltaf lifa í hjört-
um okkar sem þú hefur snert með
einstakri persónu þinni.
Sigurbjörg Yngvadóttir.
Þá er hinni löngu þrautagöngu
Bjargar systur minnar lokið sem hinn
illvígi Parkinsonsjúkdómur olli henni.
Það er erfið þraut að bera fyrir þann
sem fyrir verður að missa þrótt og
hljóta einangrun í samfélaginu af
völdum þessa sjúkdóms.
Eins er það erfitt nánustu að geta
ekki hjálpað til bata eða leitað var-
anlegrar lækningar en slík er staðan í
dag.
Á bernskuárunum leit ég mjög upp
til hennar sem stóru systur og man
helst eftir hve gott mér þótti að leita
til hennar og fá hana til að lesa fyrir
mig sögur, ljóð og það sem til féll.
Samband okkar var alltaf mjög gott
og þakka ég fyrir samfylgdina.
Eins vil ég þakka því góða fólki sem
aðstoðaði hana á sjúkrahúsinu.
Við Þóra sendum börnum hennar
og fjölskyldum samúðarkveðjur.
Jóhann.
Í dag kveð ég elskulega mágkonu
mína með innilegu þakklæti fyrir það
sem hún var mér. Mér þótti vænt um
hana eins og hún væri systir mín. Við
Björg þekktumst áður en ég giftist
bróður hennar. Þegar ég missti
manninn minn þá veittist mér huggun
og styrkur að eiga Björgu að, þessa
trúuðu og góðu konu. Við áttum
margar yndislegar stundir saman þar
sem við töluðum um okkar sameig-
inlegu áhugamál. Björg var mikil hús-
móðir og átti fallegt heimili. Mér er
efst í huga á þessari stundu þakklæti
til Bjargar og Sigurgeirs sem alltaf
tóku svo vel á móti mér og börnunum
mínum þegar við komum í heimsókn á
Boðaslóðina.
Mín vina kær ég kveð þig nú í anda
með klökkum huga þakka ást og tryggð.
Þú horfin ert til sælli sólarstranda
og sérð ei framar þjáning eða hryggð.
(G. S. Þ.)
Ég færi ykkur Elínu, Kristjáni,
Yngva, Guðbjörgu og fjölskyldum
innilegar samúðarkveðjur. Megi Guð
styrkja ykkur og blessa.
Guðbjörg S. Sigurjónsdóttir.
Í dag kveðjum við Björgu Ágústs-
dóttur föðursystur mína. Björg var
mikil sómakona. Það var alltaf svo
gott að koma til hennar á Boðaslóð-
ina. Mig langar að þakka henni allt
sem hún gerði fyrir mig með minn-
ingarljóði sem amma mín orti og mér
finnst passa svo vel við:
Þín mildhlý minning lifir,
svo margt að þakka ber.
Þá bjart og blítt var yfir,
er brosið kom frá þér.
Þú sólargeisla sendir
og samúð, vinarþel.
Með hlýrri vinar hendi
mér hjálpaðir svo vel.
Með hjartans þökkum hlýjum
nú hrærð við kveðjum þig.
Á lífsins leiðum nýjum
sért leidd á gæfustig
af Meistaranum mesta,
sem mannkyn leysti hrjáð.
Þín brúðargjöfin besta
sé blessun Guðs og náð.
(Guðríður S. Þóroddsdóttir.)
Elsku Elín, Kristján, Yngvi, Guð-
björg og fjölskyldur. Sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur og
bið Guð að vera með ykkur og
styrkja.
Guðríður Halldórsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikindaviðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir,
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Pétur.
✝ Björg ÁgústaÁgústsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 18.
ágúst 1923. Hún lést
á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 30. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Elín Halldórs-
dóttir, f. 9. ágúst
1898, d. 30. október
1969, og Ágúst Sig-
fússon, f. 13. sept-
ember 1896, d. 11.
desember 1983.
Bræður Bjargar eru: Halldór, f.
26. október 1926, d. 9. janúar 1957,
og Jóhann, f. 18. september 1932.
Hinn 2. desember 1947 giftist
Björg Sigurgeiri Kristjánssyni, f.
30. júní 1916 í Haukadal í Bisk-
upstungum, d. 5. júní 1993. For-
eldrar hans voru Guðbjörg Greips-
dóttir, f. 12. október 1893, d. 6.
september 1973, og Kristján
Loftsson, f. 12. júní 1887, d. 2. nóv-
ember 1983. Börn Bjargar og Sig-
urgeirs eru: 1) Elín Ágústa, f. 20.
maí 1948, maki Gunnar Briem.
Börn Elínar frá fyrra hjónabandi:
a) Björg, f. 31. október 1970, maki
Snorri Þorkelsson, dætur þeirra
eru: Edda Björg og Elín Salka, b)
Ólafur Ingi f. 1. apríl 1983, í sam-
búð með Sigurbjörgu Hjörleifs-
dóttur. 2) Kristján, f. 8. janúar
1950, maki Kristín Guðmundsdótt-
ir, synir þeirra eru: a) Sigurgeir, f.
2. júní 1974, maki Rakel Ýr Pét-
ursdóttir, b) Guðmundur, f. 10.
febrúar 1980, í sambúð með
Brynju Sigurðardóttur. 3) Yngvi
Sigurður, f. 6. des-
ember 1955, maki
Oddný Garðarsdótt-
ir, börn þeirra eru:
a) Garðar, f. 28.
mars 1975, b) Sigur-
björg, f. 12. desem-
ber 1980, c) Kári, f.
23. maí 1987, og d)
Erlingur Geir, f. 23.
júlí 1994, d. 26. febr-
úar 2000. 4) Guð-
björg, f. 25. septem-
ber 1959, maki
Pétur Steingríms-
son, sonur þeirra er:
a) Arnar, f. 5. júlí 1976, í sambúð
með Guðfinnu Björk Ágústsdótt-
ur, börn þeirra eru: Dagur og
Katla.
Fyrstu árin bjó Björg ásamt for-
eldrum sínum í Vestmannaeyjum
en fluttist með þeim að Stóru
Breiðuvík í Helgustaðarhreppi
þar sem þau bjuggu í nokkur ár.
Fjölskyldan settist aftur að í Vest-
mannaeyjum og bjó þar síðan.
Þegar almennri skólagöngu lauk
stundaði Björg nám við Hús-
mæðraskólann á Hallormsstað.
Björg vann ýmis störf í Vest-
mannaeyjum og einn vetur á
saumaverkstæði í Reykjavík þar
sem hún lærði kjólasaum. Hún var
kaupakona og síðan bústýra að
Laugardælum í Hraungerðis-
hreppi en fluttist til Vestmanna-
eyja ásamt manni sínum vorið
1950 og bjó þar alla tíð síðan að
undanskildu gosárinu 1973.
Björg verður jarðsungin frá
Landakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Móðir mín er laus úr viðjum veik-
inda og þjáninga. Ég kveð hana með
söknuði og minningar um það sem
einu sinni var leita á hugann. Ég
minnist æskuheimilisins á Boðaslóð-
inni þar sem foreldrar mínir bjuggu
okkur börnunum fallegt og gott heim-
ili. Faðir minn var stór og sterkur,
framsækinn og fylginn sér og þegar
ég var stelpa fannst mér að ekkert
gæti nokkurn tíma bitið á hann. Móð-
ir mín aftur á móti fínleg, orðvör og
mild og til hennar var alltaf gott að
leita. Þau voru samstillt hjón og virtu
hvort annað. Hún leit upp til pabba og
hann bar mikla umhyggju fyrir perl-
unni sinni.
Verkaskiptingin á heimilinu var
skýr og í anda þess tíma, hann sá um
að afla tekna og hún um heimilishald-
ið. Hún var myndarleg húsmóðir í alla
staði. Heimilið bar smekkvísi hennar
vitni og hún hafði gott auga fyrir
hönnun og formi og þar af leiðandi
var hver hlutur á sínum stað. Hún
saumaði mikið enda vann hún á
saumastofu þegar hún var ung kona.
Ég naut góðs af því og fötin sem hún
saumaði á mig voru samkvæmt nýj-
ustu tísku enda fylgdi hún straumum
í þeim efnum sem öðrum.
Það var oft nóg að gera á gest-
kvæmu heimili og ósjaldan var auka-
fólk hjá okkur um lengri eða skemmri
tíma. Húsmóðurstarfið hefur ekki
alltaf verið metið sem skyldi en hús-
mæður þessa tíma lögðu mikinn
metnað í að sinna starfi sínu sem best.
Í mörgu var að snúast, við matseld,
saumaskap og annað það sem til-
heyrði heimili. Allt útheimti þetta
vinnu og þekkingu sem þessar konur
bjuggu yfir. Ég hef stundum sagt að
ég tilheyri einni af síðustu kynslóðinni
sem hafði mömmu alltaf til staðar
þegar ég var að alast upp. Það er
ómetanlegt og ég er þakklát fyrir það.
Móðir mín var trúuð og starfaði
með KFUM&K í Vestmannaeyjum.
Konurnar sáu um að undirbúa kaffi-
söluna á pálmasunnudag og ágóðinn
rann allur til kristniboðsins. Ég veit
líka að hún hafði yndi af barna- og
unglingastarfinu sem félagið stóð fyr-
ir en þá voru haldnir reglulegir
saumafundir fyrir stelpurnar í bæn-
um. Hún hélt í heiðri kristin gildi og
miðlaði trú sinni til okkar barnanna.
Það er óhætt að segja að mamma
hafi haft sérstakan stjórnunarstíl því
ekki þurfti hún að brýna raustina eða
beita refsingum þegar hún sinnti upp-
eldisskyldum sínum. Við krakkarnir
hlýddum henni og virtum og það
gerðu barnabörnin líka sem nutu þess
að vera hjá henni. Arnar sonur minn
átti skjól hjá ömmu þegar hann var að
alast upp. Eftir að pabbi lést flutti
hann til hennar og var hjá henni í
nokkur ár svo hún gæti verið áfram á
sínu heimili.
Móðir mín dvaldi á sjúkrahúsinu í
Vestmannaeyjum síðustu ár. Heilsu
hennar hrakaði stöðugt og það var
vissulega sársaukafullt að fylgjast
með þeirri þrautagöngu. Það var mik-
il huggun að starfsfólk sjúkrahússins,
hvaða starfi sem það gegnir, sýndi
henni mikla umhyggju og góðvild.
Allt var gert til að létta henni lífið og
fyrir það verður seint fullþakkað.
Ég trúi að hún hafi átt góða heim-
komu. Ég er þakklát fyrir góðar
minningar og fyrir að hafa átt góða
foreldra. Foreldra sem báru hag
minn og systkina minna fyrst og
fremst fyrir brjósti.
Guðbjörg Sigurgeirsdóttir.
Elsku amma, nú þegar ég hugsa til
þín þá koma upp í hugann margar
góðar minningar um þær stundir sem
við áttum saman. Ég var vön að koma
oft til ykkar afa á Boðaslóðina á æsku-
árum mínum, enda mikill samgangur
á milli heimilanna. Þegar pabbi var
úti á sjó og mamma í vinnu var ég
mikið hjá þér.
Ég man eftir litla hvíta rúminu þar
sem ég svaf við hliðina á rúminu ykk-
ar afa. Þú talaðir mikið við mig um
Guð og kenndir mér faðirvorið sem og
fleiri bænir. Þú fórst mikið í kirkju á
sunnudögum og ég fór oft með þér.
Ég man eftir einu sinni sem oftar að
ég var að undirbúa mig fyrir að koma
og gista hjá þér og þú sagðir: „Komdu
með einhver fín föt því við skulum
fara í kirkju á morgun.“
Kirkjuferðir okkar klukkan sex á
aðfangadag sitja ofarlega í minningu
minni. Þú varst vön að vera hjá okkur
á Helgafellsbrautinni á aðfangadags-
kvöld og það var hefð hjá okkur
tveimur að fara í kirkju fyrir matinn.
Það var svo hátíðleg og notaleg stund
sem við áttum saman í kirkjunni og
ekki líða þau jól að ég hugsi ekki til
þessarar hefðar okkar tveggja. Þegar
ég hugsa til baka held ég að þér hafi
fundist ég vera tilvalinn félagi í kirkj-
BJÖRG ÁGÚSTA
ÁGÚSTSDÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 2005 43
MINNINGAR
stundir. Oft hvatti ég hann til að
skrifa ævisögu sína því hann hefði frá
svo mörgu að segja. Slíkt aftók hann
með öllu. Við erum því einni fróðlegri
ævisögu fátækari.
Eftir að Áskell varð bæjarstjóri á
Húsavík árið 1958 varð vík milli vina.
Ég held samt að fáar vikur hafi liðið
svo að við töluðum ekki saman í síma.
Auk þess kom hann oft í opinberum
erindum hingað til Reykjavíkur fyrir
Húsavíkurbæ og Fjórðungssamband
Norðlendinga eftir að hann varð
framkvæmdastjóri þess. Því miður
þurfti hann nokkrum sinnum að
dvelja hér vegna veikinda sinna og
eiginkonu sinnar. Fundum okkar bar
því oft saman þótt langt væri milli
heimila okkar. Ég naut einnig gest-
risni þeirra hjóna bæði á Húsavík og
Akureyri. Nokkrar ferðir fórum við
sameiginlega um landsbyggðina. Við
hjónin eigum mjög góðar minningar
frá því þegar hann bauð okkur til
Austurlands og við áttum vikudvöl í
Einarsstaðaskógi ásamt honum og
Steinunni dóttur hans.
Oft sló okkur í brýnu í skoðana-
skiptum okkar því ekki vorum við
sammála um alla hluti. Báðir vorum
við skapmenn og taldir nokkuð mikið
hreinskilnir. Aldrei skyggði þetta þó
á langa vináttu okkar. Við áttum oft
langar umræður um dulræna hluti og
vorum nokkuð sammála í þeim efn-
um. E.t.v. verða næstu samskipti okk-
ar á þann hátt sem við töldum vera
möguleg ef annar lifði lengur. Ég
stend í mikilli þakkarskuld við til-
veruna fyrir að hafa átt Áskel að vini
mestan hluta ævi minnar og kveð
hann með hryggð í huga.
Við hjónin sendum börnum, stjúp-
börnum og barnabörnum hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um góðan dreng lifir lengi.
Ragnar Ólafsson.
Áskeli Einarssyni
á ögurstund reynt skal að lýsa.
kempu af fornfrægu kyni
kunnugir meta og prísa.
Vakandi vakti hann yfir
velferð í Hólastifti.
Orðstír hans áfram lifir
áliti norðlenskra lyfti.
Viðskotakvikur mér virtist
hann vera við fyrstu kynni,
en bráðlega önnur mynd birtist,
ég breytti fljótt skoðun minni.
Óbilgjarn, ósveigjanlegur
átti hann til með að vera,
ef honum virtist að vegur
væri hann rangleið að bera.
Ég álít að engum það kæmi
á óvart sú fullyrðing sanna,
með skarplegu skilningsnæmi
hann skynjaði hugsanir manna.
Á málþingi mörgum var betri
í mælsku var kraftur og spenna.
Á lögspöku snjallyrtu letri
með lipurð hann beitti penna.
Höfðingjaframur og frakkur
og frekur án nokkurra saka.
Í stjórnmálum „Valnastakkur“
með stuðningi fullgildra raka.
Sem fjögurra manna maki
mætti honum illskeytt hrina.
Þá náði hann næmu taki
og nýtti sér orðsnilldina.
Hann mikið var margumtalaður
og metinn af almannarómi.
Hans vísdómur var ekki þvaður
viskan var öldruðum sómi.
Enginn sér sigurinn sefur,
en sigurinn fullnægju veldur.
Lítið af lofi sá hefur,
sem ljósinu öruggast heldur.
Af verðleikum dæmdir við verðum
vasklega skapsmuni fékk hann.
Framsækinn var hann í ferðum
og fremstur með jafningjum gekk hann.
Hann genginn er heill til Hallar,
af honum svo margt var numið.
Klukkan loks alla hér kallar,
klukkan hans hefur nú glumið.
------------
Í beitivindi blíðum
ber hann nú senn að landi.
í fylgd hans að fremstu tíðum
sé Faðir vor allsvaldandi.
Kveðja og þökk til hins trausta
samverkamanns.
Hjörtur Þórarinsson.
Stapahrauni 5
Sími 565 9775
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁSGEIR JÓN JÓHANNSSSON,
Ásjón,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi fös-
tudaginn 30. september.
Útför hefur framið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum starfsfólki líknardeildar frábæra ummönnun.
Þökkum öllum auðsýndan hlýhug.
Sigurbjörg Sveinsdóttir,
Kolbrún Jónsdóttir, Guðmundur Andrésson,
Sveinn Jónsson, Barbara Ósk Ólafsdóttir,
Helga Jónsdóttir, Páll Kristinsson,
Jóhann Jónsson, Anna Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.