Morgunblaðið - 25.11.2005, Síða 68

68 Jólablað Morgunblaðsins 2005
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
EVA Magnúsdóttir, upplýsingafulltrúi Sím-
ans, segist vera mikið jólabarn.
„Ég hlakka alltaf mikið til jólanna og fjöl-
skyldan deilir því með mér. Kannski sér-
staklega stelpurnar mínar,“ segir Eva, en
hún á tvær dætur, tíu og sjö ára.
Þegar blaðamaður heimsækir Evu á nota-
legt heimili fjölskyldunnar er spenna í loft-
inu því eldri dóttirin á að fá að fara ein með
vinkonu sinni í Kringluna og velja jólafötin
sjálf í fyrsta skipti.
Eva sýnir fallegan aðventukrans sem hún
hefur búið til en aðspurð segist hún ekki
vera ein af þeim sem föndri allt árið. „Ég
hef of mikið að gera. Mér finnst samt ekki
leiðinlegt að föndra og bý alltaf til aðven-
tukrans fyrir jólin. Mér finnst það skemmti-
legt.“
Heldur jólastressinu frá börnunum
Þegar Eva er beðin um góð ráð handa
uppteknu fólki fyrir jólin stendur ekki á
svörum.
„Ég byrja snemma að undirbúa jólin. Ég
byrja til dæmis mjög snemma að kaupa jóla-
gjafir og er yfirleitt nokkurn veginn búinn
að kaupa allar gjafir í byrjun desember.
Ástæðan fyrir því er að ég vil ekki lenda í
jólastressinu. Ég vil geta notið þess að
hlakka til jólanna í desember án þess að
þurfa að vera að gera eitthvað,“ segir hún.
„Þegar ég var blaðamaður tók ég einu sinni
viðtal við Möggu Pálu, leikskólastjóra í
Garðabæ. Þá átti ég ekki börn sjálf en þetta
hafði mikil áhrif á mig. Hún vildi meina að
börn væru í miklu stressi fyrir jólin og sagð-
ist reyna að taka frá þeim allt áreiti í leik-
skólanum. Hún kannski setti bara einhverja
jólatónlist á og leyfði jólunum að flæða inn
án þess að hlaupa um allt og eltast við jólin
út um allan bæ. Ég hef reynt að halda jóla-
stressinu frá börnunum mínum og láta þau
frekar upplifa tilhlökkunina. Ég þeyti þeim
aldrei á milli búða.“
Þetta viðhorf Evu virðist alveg í anda
jólanna og boðskapar þeirra og aðspurð seg-
ist hún heldur ekki þrífa hátt og lágt þótt
jólin nálgist.
„Það er myrkur. Það sér þetta enginn,“
segir hún brosandi. „Ég mála bara á vorin
eða eitthvað.“
Ljóstrað upp um fjölskylduleyndarmál
Eva rifjar upp fyrstu jólaminningar sínar
en segir að jólin hafi verið lík á milli ára.
„Þetta var mikið bara friður og ró. Stór-
fjölskyldan var saman og afi og amma voru
með okkur,“ segir hún. „Spenningurinn fyrir
að opna pakkana var svo auðvitað óbærileg-
ur.“
Eva fer að skellihlæja þegar hún hugsar
um biðina eftir pökkunum og ákveður eftir
stutta umhugsun að ljóstra upp um vel
geymt fjölskylduleyndarmál.
„Ég á eina eldri systur og við vorum mjög
samrýndar. Svo á ég yngri systkini, en ég
man aðallega eftir brallinu í okkur tveimur,“
segir hún og bætir prakkaraleg við að systir
hennar muni örugglega taka hana á beinið
fyrir að kjafta frá leyndarmálinu. „Við vor-
um dálítið mikið forvitnar og kíktum einu
sinni í einn pakka. Hann var frá frænku okk-
ar og við vissum að það væri útlenskt nammi
af vellinum í pakkanum. Úrvalið var fátæk-
legra hér á landi þá en nú. Við borðuðum allt
nammið og settum síðan Töggur [karamell-
ur] í staðinn.“
Blaðamaður fer að efast um að Eva fái
nokkrar jólagjafir frá fjölskyldunni í ár, þeg-
ar hún viðurkennir að frænkan hafi aldrei
heyrt um þetta prakkarastrik þeirra systra
áður. Það er þó aldrei að vita, en talið berst
að fjölskylduhefðum.
„Foreldrar mínir skiptast á að vera hjá
okkur systkinunum og tengdaforeldrar mínir
hafa stundum verið í mat. Við höfum því ým-
ist foreldra mína eða tengdaforeldra hjá okk-
ur um jólin og stundum kemur amma
mannsins míns,“ segir hún. „Það eru engar
fastar hefðir hjá okkur nema kannski að á
jóladag tökum við það yfirleitt rólega, borð-
um og lesum góðar bækur. Þann dag slöpp-
um við af og erum ekki í jólaboðum. Hann er
dálítið heilagur hvað það varðar. Síðan eru
yfirleitt jólaboð hjá báðum fjölskyldum sem
er þá fundinn út hentugur tími fyrir og þar
er bara fjölskyldan. Við erum sem betur fer
ekki að þeytast á milli jólaboða og ég reyni
að taka mér frí á milli jóla og nýárs.“
Fá að opna einn pakka fyrr um daginn
Eva tekur jólunum greinilega með stóískri
ró og margir gætu tekið sér það til fyr-
irmyndar. Hún segist eiga sér eina mjög
sterka jólaminningu frá barnæskunni.
„Þá fékk ég jólagjöf sem mig hafði langað
í mjög lengi og það voru skautar. Það var
ólýsanlegt þegar ég opnaði þann pakka,“
segir hún. „Ég bjó þá nálægt tjörn sem
fraus og þetta var alveg ekta. Ég var alltaf
á skautum og við fjölskyldan höfum öll gam-
an af því að fara á skauta.“
Þótt Eva haldi ró sinni í aðdraganda
jólanna getur biðin eftir jólunum og jólagjöf-
unum verið óbærileg eins og hún segir sjálf.
„Við leyfum stelpunum að opna hvorri
sína jólagjöfina fyrr um daginn á að-
fangadag til þess að deyfa spennuna,“ segir
hún að lokum brosandi. „Þegar lífið er farið
að verða óbærilegt um tvöleytið.“
EVA föndrar ekki mikið fyrir jólin en stundum býr hún til
einhvers konar skreytingu eða krans á hurðina. Hún reynir
þó að búa til aðventukrans á hverju ári. Hún reynir að hafa
þá ekki eins á milli ára og samþykkti að lýsa því hvernig
kransinn í ár var búinn til.
„Hjá Blómahönnun í Laugardalnum eru mjög flinkar kon-
ur, Ragnhildur og Maja, sem skreyta mjög mikið fyrir okk-
ur hjá Símanum, svo það var nærtækast fyrir mig að fara
til þeirra til að fá hugmyndir að kransi. Blómahönnun er
verslun en þær taka líka að sér að skreyta fyrir fyrirtæki.
Þær koma á óvart í hvert sinn,“ segir Eva. „Ég var búin að
sjá þessa stálskál hjá þeim, langaði mikið í hana og lét mér
detta í hug að fá ráðleggingar um hvað ég gæti sett í
hana.“
Eva segist hafa nokkra þumalputta en að þetta sé nokkuð
sem allir geti búið til.
„Þetta er mjög einfalt og ég fékk allt sem til þurfti í
Blómahönnun. Í miðjunni er frauð sem blöðum er stungið í
ásamt silfurlituðum og svörtum kúlum og mosa,“ segir hún.
„Ég held að þetta séu lifandi blöð en svo sprautaði ég smá-
lakki yfir þau til að fá þau til að glansa. Svo stakk ég bara
fjórum hvítum kertum í og þá var þetta komið. Svo þegar
jólin eru búin ætla ég bara að nota skálina í eitthvað ann-
að.“
„Ég er með nokkra þumalputta
en þetta geta allir búið til“
EVA segir að á hennar heimili séu jólakök-
urnar borðaðar fyrir jólin, enda sé nóg annað
í boði á jólunum sjálfum. Hún bakar ekki
mikið fyrir jólin en segir að dætur hennar séu
farnar að gera kröfu um að bakaðar séu pip-
arkökur á heimilinu. Undanfarin ár hefur það
verið gert og kökurnar síðan málaðar.
„Ég er ekki mikill bakari svo ég leyfi þeim
eiginlega að sjá um þetta,“ segir Eva. „Við
gerum samt ekki piparkökuhús, það eru eng-
ir teiknihæfileikar fyrir hendi hjá mér,“ bætir
hún við hlæjandi.
Ein smákökuuppskrift er þó í uppáhaldi
hjá Evu og hún kemur frá móður hennar.
„Hún bakaði ekki piparkökur heldur engi-
ferkökur. Þær eru dálítið kryddaðar og mér
hefur alltaf þótt þær góðar,“ segir Eva. „Ég
bjó í Svíþjóð frá því ég var tvítug og til 26 ára
aldurs og var einu sinni úti á jólunum. Til
þess að fá íslensku jólin þangað hringdi ég í
mömmu og fékk þessa uppskrift hjá henni.“
Engiferkökur
500 g hveiti
500 g dökkur púðursykur
250 g smjör
2 egg
1 tsk lyftiduft
1 tsk sódaduft
2 tsk engifer
1 tsk negull
1 tsk kanill
Hráefnin eru hnoðuð saman og búnar til litlar
kúlur, sem síðan er þrýst lauslega ofan á.
Kökurnar eru síðan bakaðar fallega brúnar
við miðlungs hita.
Kökurnar borðaðar fyrir jólin
Stálust til að
opna eina jóla-
gjöfina fyrirfram
Hjá Evu Magnúsdóttur er nóg að gera en hún nær samt að njóta jólanna í friði og ró.
Hrund Þórsdóttir fékk að kynna sér jólahald hennar auk þess sem ljóstrað var upp um jólalegt leyndarmál.
Auðveldur krans í gerð
þrátt fyrir fjölda þumalputta.
Vandaðar heimilis- og gjafavörur
Kringlan 8-12, sími 533 1322
Aðventubörnin fást í
DUKA
DUKA