Morgunblaðið - 16.12.2005, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 16.12.2005, Blaðsíða 49
Sigurður var í hópi þeirra sem tekst í lífsins argaþrasi að gera aðeins meira en skyldan býður hverju sinni, en slíkt krefst jafnan mikillar einbeit- ingar og viljastyrks. Hann lagði sig fram um að safna, flokka og hrinda í framkvæmd ýmsu sem enginn krafði hann um – að vinna að verkefnum sem mótuðust af innri löngun. Sigurð- ur hafði til að bera forvitni um margt og safnaði ýmsum fróðleik, ekki bara um skip og báta af öllum tegundum og æskustöðvarnar vestur í Súðavík, heldur einnig um ýmislegt sem flokk- ast undir hinar flóknustu gátur. Upp- lag hans var að vissu leyti fræði- mannsins sem veltir fyrir sér og reynir að leita svara við spurningun- um sem á knýja. Hann, sjómaðurinn og trésmiðurinn, hafði að sjálfsögðu ekki mörg tækifæri til slíkar iðkunar fremur en aðrir þeir, sem aðeins að ströngum vinnudegi loknum eða að lokinni langri starfsævi eiga þess kost að leyfa þessum sterku löngunum að ráða för stund og stund. Nú síðast snerust spurningarnar um landið okkar fyrir hið svokallaða landnám: Hvernig voru hugmyndir um dvöl manna hér fyrir þennan tíma rök- studdar? Hafði Pýþeasi tekist að sigla alla leið til Íslands? Voru skipin sem þeir Miðjarðarhafsbúar notuðu á dög- um Alexanders hins mikla nægilega sterkbyggð til slíkrar siglingar? Við biðum bæði spennt eftir að Amazon sendi mér bók um siglingar hins gríska sæfara eftir breska nöfnu mína, en bókin sú kemur því miður of seint. Það er hins vegar aldrei of seint að hugleiða hve dýrmætt það er að eiga sér svo brennandi áhugamál að hvorki þverrandi heyrn, sjón og önn- ur líkamsstarfsemi dragi úr löngun- inni til að fá að minnsta kosti skýrari sýn ef ekki óyggjandi svör. Við sem erum yngri og með skilningarvitin nokkurn veginn í lagi mættum taka okkur til fyrirmyndar Sigurð og alla þá sem láta það eftir sér að verja nokkrum tíma í leitina miklu. Það er kannski ekki alltaf uppskeran sem slík sem máli skiptir heldur verkefnið sem getur þegar best lætur verið sjálft ævintýrið sem allir sækjast eftir að fá lifað. Vertu kært kvaddur, bróðir. Jóhanna. Þegar Sigurður Kristjánsson frá Súðavík hverfur af sjónarsviðinu, kveður maður sem lagði gjörva hönd á margt. Hann var stýrimaður að mennt og trésmiður að iðn. Þegar ég minnist Sigurðar og kynna við hann og konu hans, hverf ég þrjátíu ár aftur í tímann. Hann var kominn á æskuslóðir sínar, í Súðavík, en hafði átt heima í Reykjavík áður og dvalið í húsnæði ættfólks konu sinnar, hennar Soffíu Jónsdóttur, að Grett- isgötu 73. Soffía fylgdi manni sínum vestur, en kunni ekki vel við sig, ókunn stað og fólki þar. Ég var líka nýgræðingur þarna, ásamt konu minni, sem var frá Danmörku. Það varð einhvern veginn þannig, að þess- ar fjölskyldur bundust tryggðabönd- um og fundu sig í svipaðri félagslegri stöðu á staðnum. Stutt var milli bú- staða okkar og heimsóknir tíðar. Siguður var, eins og fyrr segir, tré- smiður, og vann hann nú á haustmán- uðum og fram á vetur að því að inn- rétta bústað þann, sem mér var ætlaður sem skólastjóra. Sigurður var að mestu einn við þetta verk og vann langan vinnudag. Loks var bú- staðurinn klár til búsetu. Flutt var í hann föstudaginn 19. desember 1975. Sigurður bjó í húsi því, sem Grímur kaupmaður Jónsson hafði reist og enn var reisulegt. og stóð skammt frá höfninni. Sigurður kenndi piltum smíði í skólanum og var betri en enginn við viðhald hans, en ástand skólahússins var vægast sagt ömurlegt, er ég kom þarna til starfa. Búseta fjölskyldna okkar var skömm á staðnum, Við héldum burt eftir árið, og fjölskylda Sigurðar ári síðar. Við mörkuðum því ekki djúp spor í sögu þorpsins við Álftafjörð. En kynni okkar entust meðan þessi hjón lifðu. Soffía lést, eftir langvar- andi heilsuleysi, 1998. Þau hjón áttu saman þrjá syni, og kenndi ég þeim yngsta í skólanum í Súðavík, hann heitir Rúnar Dagbjartur. Sigurður var áhugamaður um sögu og fróðleik og átti margt bóka um þau efni, eins og Ársrit Sögufélags Ísfirð- inga. Batt ég þessar bækur fyrir hann. Þá safnaði hann myndum af skipum, og átti hann víst myndir af flestum skipum fyrr og síðar. Merki- legt safn, sem vonandi verður varð- veitt vel og dyggilega. Með Sigurði kveður jarðlífið mæt- ur maður, sem lagði gjörva hönd á margt. En maðurinn sjálfur, hvernig var hann? Sigurður Guðmundur Kristjánsson var öðlingsmaður í við- kynningu, hjálpsamur og fljótur til. Það gerir nefnilega gæfumuninn. Ég kveð góðan vin og félaga, og votta aðstandendum hans samúð og vinarhug við fráfall hans. Blessuð sé minning hans. Auðunn Bragi Sveinsson. MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. DESEMBER 2005 49 MINNINGAR Við fæðumst í þennan heim með feigðaról um hálsinn og lífsganga okkar vafalaust skrifuð í himininn. Fanneyju Gísladóttur þessarar ljúfu og hæg- látu konu voru ætluð mörg spor hér í þessu lífi. Ég undirrituð kynntist henni við vinnu mína á sambýli fyrir aldraða . Þegar við tókum tal saman fann ég strax að hér var óvenju minnug kona sem var hafsjór af fróðleik sem hún var e.t.v. ekki endilega að bera á torg. Þegar hún flutti í Gull- smára 11 í upphafi þessa árs, tók það hana dálítinn tíma að koma sér fyrir í einu litlu herbergi auk þess sem það hlýtur að vera nokkuð snú- ið að ganga frá eigum sínum eftir langa ævi. Þegar þessu var loksins lokið og hún að venjast nýjum stað- háttum var komið að því að spjalla saman. Sá gamli siður sem viðhafð- ur er á íslenskum heimilum að sjóða saltfisk á laugardögum er við lýði á sambýlinu. Eins og segir orð eru til alls fyrst og ég spurði hana hvort hún hafi vanist á þennan sið. Hún svaraði því til að í sveitinni hafi hún vanist á saltfisk sem barn og þá þótti henni nýmetið miklu betra en sá salti eðlilega ekki spennandi, en í seinni tíð væri því öfugt farið. Sveitin eins og hún kallaði var greinilega ekki bara einhver sveit því hljómurinn í röddinni var með þeim hætti að minningarnar stóðu hjarta hennar nær. Ég spurði: Í hvaða sveit? Fljótshlíðin var svarið, bærinn var Miðkot en kominn í eyði fyrir löngu. Þá sagði ég henni að föð- uramma mín hefði verið frá Heylæk sem var að hennar sögn næsti bær við Miðkot. Þegar ég sagði henni nánar hvað hún hafi heitið kannaðist hún vel FANNEY GÍSLADÓTTIR ✝ Fanney Gísla-dóttir fæddist í Vestmannaeyjum 16. desember 1914. Hún lést á LSH í Fossvogi 10. júní síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Kópavogskirkju 20. júní. við hana og allt mitt fólk. Sagði hún mér frá því að Magnús langafi minn hefði oft komið í smiðju til þeirra og alla tíð verið sér litlu hnátunni undur góður enda barngóður með af- brigðum. Fanney mundi líka (af því henni var sagt frá því) að Guðrún langamma mín hefði verið sett í fóstur sem barn hjá hreppstjóranum á Hlíðarenda sem hafði að hana minnti heitið Erlendur sem við ákváðum í sameiningu að væri alveg hárrétt því annar bróðir ömmu sem síðar var bóndi á Hey- læk bar einmitt nafn hreppstjórans. Ég sýndi henni gamlar ljósmyndir sem voru komnar til ára sinna en hún þekkti fólkið á myndinni og vissulega Hlíðarendakirkju sem var henni afar kær. Fanney hóf einnig máls á og rifjaði upp úr ævisögu þjóðþekkts Íslendings sem mér var vel kunnur, minni hennar var hreint alveg ótrúlegt sem börn í dag kalla víst „að vera með límheila“. Nafni og dóttursonur umgetins manns átti leið til okkar í Gullsmára og lét ég Ævar N. Kvaran sem einmitt verð- ur ársgamall 17. þ.m. heilsa kon- unum og fannst mér eins og hann „brosti“ sínu blíðasta og hefur vafa- lítið fundið til andlegs skyldleika við bogmanninn Fanneyju. Hinn 15. maí í vor tók ég senni- lega síðustu ljósmyndina sem tekin var af Fanneyju og síðasta sinn sem ég sá hana sat hún í stól við gluggann í herberginu sínu búin að hafa sig til og beið þess að verða sótt í sunnudagsbíltúr en þar sem fólk af hennar kynslóð vandist því ekki að sitja með hendur í skauti notaði hún tímann og heklaði úr hvítu garni hlut sem ekki var lokið við af hennar hálfu en sólskinið um- lukti þessa vinnusömu hagleikskonu því margan fallegan hlutinn hefur hún unnið á sinni löngu ævi því veggir í herberginu hennar voru skreyttir með fagurlega unnum út- saumsmyndum. Í dag hefði hún fagnað 91 árs af- mæli sínu, dvölin á sambýlinu var stutt en ég vil að lokum þakka Fanneyju góð kynni, heimkoma hennar í handan-heiminn hefur án efa verið umlukin birtu og yl þeirra sem á undan hafa farið og fagnað einum englinum í viðbót í himna- ríki. Englar bjartir lýsi leið lúnum ferðalangi. Hefst nú eilíft æviskeið ofar sólargangi. Vonarkraftur vermir trú og viðjar sárar brýtur. Ótrúleg er elska sú sem eilífðinni lýtur. (Jóna Rúna Kvaran) Öllum ættingjum og vinum sem í dag hugsa til Fanneyjar eru sendar hlýjar kveðjur. Blessuð sé minning Fanneyjar Gísladóttur. Jóhanna B. Magnúsdóttir. Lokað Vegna útfarar STEFÁNS REYNIS KRISTINSSONAR, fram- kvæmdastjóra Spalar, verður skrifstofa félagsins á Akranesi lokuð eftir klukkan 11:00 í dag, föstudaginn 16. desember. Spölur ehf. Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma, EYJA SIGRÍÐUR VIGGÓSDÓTTIR, er látin. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Barnaspítalasjóð Hringsins, sími 543 3724. Jóhann Jón Hafliðason, Sigríður Jóna Jóhannsdóttir, María O. Jóhannsdóttir, Arngrímur Angantýsson, Eyrún Þóra, Arnar Davíð, Jóhann Finnur, Bjarki Freyr, Hlynur Helgi og Hafdís Jóna. Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐMUNDA ÞORBJÖRG JÓNSDÓTTIR frá Kjörvogi, lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn 14. desember. Jarðarförin auglýst síðar. Alda Guðjónsdóttir, Ásgeir Gunnarsson, Laufey Kristinsdóttir, Elísabet Guðjónsdóttir, Bragi Eggertsson, Sólveig Guðjónsdóttir, Guðmundur H. Guðjónsson, Dagný Pétursdóttir, Guðrún M. Guðjónsdóttir, Óskar Pétursson, Haukur Guðjónsson, Vilborg G. Guðnadóttir, Fríða Guðjónsdóttir, Karl Ómar Karlsson Rannúa Leonsdóttir, Kristín Guðjónsdóttir, Þórir Stefánsson, Daníel Guðjónsson, María Ingadóttir, Þuríður H. Guðjónsdóttir, Garðar Karlsson, ömmubörn og langömmubörn. Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, MAGNÚS KOLBEINSSON, Stóra Ási, Borgarfirði, sem lést mánudaginn 5. desember, verður jarð- sunginn frá Reykholtskirkju laugardaginn 17. des- ember kl. 11.00. Þórunn Andrésdóttir, Andrés Magnússon, Martha Eiríksdóttir, Kolbeinn Magnússon, Lára Kristín Gísladóttir, Jón Magnússon, Halla Magnúsdóttir, Hreiðar Gunnarsson og barnabörn. Ástkær móðir okkar, systir og fósturdóttir, ÓLÖF GUÐJÓNSDÓTTIR, lést mánudaginn 12. desember. Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju miðviku- daginn 21. desember kl. 11:00. F.h. annarra vandamanna, Marvin Ingólfsson, Þóra Björk Ingólfsdóttir, Ingi Guðjónsson, Margrét Ólafsdóttir. ÞORBJÖRG JÓNSDÓTTIR, fyrrverandi skólastjóri Hjúkrunarskóla Íslands, lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni, miðvikudaginn 14. desember. Jarðarförin verður auglýst síðar. Systkini og systkinabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.