Morgunblaðið - 28.12.2005, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 28. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóhanna Vil-helmína Har-
aldsdóttir fæddist í
Reykjavík 16. júlí
1914. Hún andaðist
á Borgarspítalan-
um 19. desember
síðastliðinn. Faðir
hennar var Harald-
ur Árnason stór-
kaupmaður í Har-
aldarbúð í
Reykjavík, f. 1886,
d. 1949, og móðir
hennar var Arndís
Bartels Árnason, f.
1886, d. 1950. Jóhanna var næst-
elst fimm barna þeirra hjóna en
systkini hennar eru Árni, f. 1912,
d. 1988, Kristín, f. 1917, Erla, f.
1919, d. 1999, og Björn, f. 1926,
d. 1987.
Hinn 13. júlí 1940 giftist Hulda
Bjarna Bjarnasyni lögfræðingi, f.
í Reykjavík 2. mars 1913, d. 30.
mars 1979. Börn þeirra eru: 1)
Helga, f. 1941, gift Sverri Sig-
urðssyni, f. 1936, d. 1967. 2) Arn-
dís, f. 1942, d. 1945. 3) Þóra, f.
1945. 4) Erla, f. 1946, gift
Hreiðari Svavarssyni, f. 1943. 5)
Haraldur Ágúst, f.
1950, kvæntur
Ólöfu Guðrúnu Ket-
ilsdóttur, f. 1949.
Jóhanna eignaðist
ellefu barnabörn,
nítján barnabarna-
börn og eitt barna-
barnabarnabarn.
Jóhanna útskrif-
aðist sem gagn-
fræðingur 1931 og
dvaldi erlendis við
nám í Danmörku og
Þýskalandi og
starfaði hjá Deben-
hams í London um hríð. Hún
vann á skrifstofu hjá föður sínum
meðan hann lifði, og síðar í versl-
uninni. Jóhanna bjó á Siglufirði á
árunum 1948 til 1952 þegar
Bjarni eiginmaður hennar var
bæjarfógeti þar. Á árunum 1966
til 1968 starfaði hún sem ritari
hjá dómsmálaráðuneytinu. Hún
var félagi í Oddfellow-reglunni
frá árinu 1947 og tók virkan þátt
í störfum hennar.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Ástkær móðir og tengdamóðir
okkar, Jóhanna Haraldsdóttir, verð-
ur í dag til hvílu borin. Hún var ynd-
isleg persóna. Helst aldrei sagði hún
styggðaryrði við eða um nokkra
manneskju, henni fannst ekki taka
því. Hún var heilsuhraust öll níutíu
og eitt árið sem hún lifði, utan brjósk-
losaðgerðar og liðskipta í mjöðm, og
tók öllu sem að höndum bar með jafn-
aðargeði. Heimili hennar var alltaf
óaðfinnanlegt og hlýleikinn allsráð-
andi. Hún var félagi í Oddfellow-regl-
unni og var það mjög stór þáttur í
hennar lífi. Hún sótti þar fundi og
spilakvöld og átti þar margt vina. Á
Vitatorgi þar sem hún bjó síðustu ár-
in, stýrði hún bingókvöldum og tók
þátt í flestum námskeiðum sem þar
eru haldin.Hún hafði nýlega gengist
undir uppskurð á Borgarsjúkrahúsi,
vegna minnkandi blóðflæðis, sem
tókst í alla staði vel, og var farin að
hlakka til jólanna. Hún var afar list-
ræn í höndunum og eru til mörg fal-
leg handverk eftir hana. Hún hafði
setið löngum stundum við að prjóna
forkunnarfagurt rúmteppi til handa
væntanlega 19. barnabarninu sínu,
og hafði afhent okkur, verðandi afa
og ömmu það með miklu stolti áður
en hún var lögð inn. Sonarsonurinn
fæddist meðan hún lá á sjúkrahúsinu,
og var hún afar spennt að sjá hann.
En af því varð því miður ekki. Eftir
örfáa daga heima var hún kvödd upp
á sjúkrahús aftur vegna ígerðar og
eftir stutta legu var ljóst að hún ætti
ekki afturkvæmt.Hún andaðist að
morgni 19. desember sl. í miklum
friði, með sína nánustu við hlið sér.
Með þakklæti kveðjum við hana,
Haraldur og Ólöf.
Hún elsku amma mín hefur nú
kvatt þetta jarðneska líf. Hennar
verður sárt saknað og víst er að þessi
jól verða skrítin án hennar. Amma
var sameiningartákn þessarar stóru
fjölskyldu, það komu allir til ömmu.
Amma var mikill listamaður, hún
prjónaði, heklaði, teiknaði, föndraði
og ýmislegt fleira af mikilli hjartans
list. Við afkomendur hennar getum
öll yljað okkur við minningar um
ömmu þegar dregnir eru fram dúkar
sem hún ýmist heklaði eða málaði,
vafið börnin okkar í teppin sem hún
prjónaði eða klætt þau í húfur og
vettlinga, og skreytt heimili okkar
ýmsu því sem hún gerði af einstakri
ást og umhyggju. Ég leyfi mér að
fullyrða að þeir listamannshæfileikar
sem stubburinn minn býr yfir séu frá
henni komnir.
Amma var líka alltaf ótrúlega úr-
ræðagóð, ég gleymi því aldrei þegar
eitt sinn á Túngötunni vantaði mig
svo voðalega kerru fyrir dúkkurnar
mínar. Amma var nú ekki lengi að
bjarga því. Hún átti forláta inn-
kaupatuðru á hjólum og það var bara
búin til kerra úr henni og búið um
dúkkurnar í snatri.
Eins og allir vita, sem þekktu
ömmu, var hún í Oddfellow og þessi
leyndardómur var alltaf svo spenn-
andi. Ég man að ég reyndi oft að
veiða upp úr ömmu hvað væri gert á
þessum fundum en fátt var um svör.
Þegar ég var minni læddist ég oft inn
í svefnherbergið þeirra til að skoða
dýrðina. Hvað mér fundust þessi
gullnu merki hennar og afa falleg og
spennandi.
Mamma sagði alltaf að það væri
ömmu og afa að kenna hvað ég væri
mikil frekjudolla því í hvert sinn sem
hún hefði reynt að banna mér eitt-
hvað hefði ég bara hlaupið inn í stofu
til þeirra og beðið þau og að sjálf-
sögðu leyfðu þau mér allt. En það var
gott að alast upp á Túngötunni og
hafa alltaf ömmu til taks og ég á
margar góðar minningar þaðan.
Nú ertu farin frá okkur, elsku
besta amma mín, en ég veit að þú
fylgist vel með stóra hópnum þínum
þar sem þú ert núna með afa, Arndísi
þinni, ömmustelpunni Arndísi, systk-
inum þínum og foreldrum hjá Guði.
Elsku amma, takk fyrir allt það góða
sem þú hefur gert fyrir mig, kennt
mér og gefið mér. Hvíldu í friði.
Þín ömmustelpa,
Birna.
Elsku amma, þegar ég sest niður
og ætla að skrifa um þig, þá er ekkert
nema gott og ljúft sem kemur í hug-
ann að sjálfsögðu, þannig eru allar
minningar sem tengjast þér.
Í bernskuminningunni er það sem
stendur upp úr að þegar ég kom heim
úr skólanum í gamla daga á Túngöt-
una þá beið alltaf eitthvað gott í
gogginn og mér fannst gott að fá
„Koss“ (rúgbrauð og franskbrauð
smurt saman) og kalda mjólk með,
einnig man ég alltaf eftir hvernig þú
bútaðir allt brauð í kubba fyrir afa til
að borða, þetta fannst mér alltaf jafn-
skrítið, en nóg um það.
Okkur finnst það ómetanlegt að
hafa fengið að heimsækja þig í stutta
stund áður en þú kvaddir með þinni
venjulegu hógværð, og þá verð ég
einnig að minnast á að þú varst búin
að bauna á mig alloft að þú ættir nú
enga mynd af mér og minni fjöl-
skyldu, lét ég nú loksins taka af okk-
ur og krökkunum myndir sem ég svo
lét framkalla og setja sætt upp og átti
að vera klár fyrir jólin handa elsku
ömmu Jóhönnu, en þar sem þú ert nú
búinn að kveðja okkur þá enn einu
sinni sannast að ekki eigi að geyma til
morguns það sem hægt er að gera í
dag.
En elsku amma, eins og þú sjálf-
sagt veist þá verður þín sárt saknað,
og megir þú hvíla í friði og ró í gamla
kirkjugarðinum hjá þínum ekta
herra. Amma, við munum alltaf elska
þig og dá og minnast þín með hlýhug.
Smári Hreiðarsson og
fjölskyldan, Hraunbergi 21.
Elsku amma, mikið verður skrýtið
að koma til Reykjavíkur þegar þú ert
ekki þar.
Fyrstu minningarnar okkar úr
Reykjavík eru allar tengdar þér og
húsinu ykkar afa á Túngötunni. Fínu
mublurnar, speglarnir á snyrtiborð-
inu, rennihurðirnar, rennibrautar-
stóllinn, klifurtréð í garðinum og allt
hitt sem var svo spennandi í okkar
augum. Seinna uxum við burt frá
húsinu og umhverfið fór að skipta
minna máli en þó fannst okkur við
aldrei almennilega hafa verið í
Reykjavík nema hafa komið til þín í
ferðinni.
Við vorum vanar að monta okkur
af því að við ættum fallegustu ömm-
una, fínu skvísuna með silfurhárið
sem kom líka stundum í sveitina til
okkar og tók þátt í lífi okkar þar. Þú
fylgdist alltaf með því hvað við tókum
okkur fyrir hendur og þrátt fyrir all-
an hópinn sem þú áttir orðið af af-
komendum munum við aldrei eftir af-
mælisdegi þar sem þú hringdir ekki í
okkur. Við gerum okkur grein fyrir
að það voru forréttindi að eiga þig að
og fá að hafa þig svona lengi með
okkur. María Ösp ólst líka upp við að
amma í Reykjavík (ekki langamma
því það er gælunafn á gamlar þreytt-
ar konur) væri sjálfsagður hluti af
hverri ferð þangað. Hún er svo lán-
söm að eiga sömu minningar og við
um ömmu skvísu, sem gladdist við að
sjá okkur, sýndi okkur handavinnuna
sína og allar myndirnar og sagði okk-
ur fréttir af öðrum í fjölskyldunni.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Fanney og Heiða Guðný
Ásgeirsdætur.
JÓHANNA V.
HARALDSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um
Jóhönnu V. Haraldsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Rósa
Aðalsteinsdóttir og Arndís, Hildur
og Ólafur Ágúst.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSA GUÐLAUG GÍSLADÓTTIR,
f. 11.12. 1917,
Fannafold 125a,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 28. desember kl. 15.00.
Gunnar Sighvatsson,
Sigrún Sighvatsdóttir, Jón Gústafsson,
Ólöf Sighvatsdóttir, Þorvaldur Bragason,
Gísli Á. Sighvatsson, Kristjana G. Jónsdóttir,
Ástrós Sighvatsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, fósturmóðir og
tengdamóðir,
INGUNN JÓNSDÓTTIR
frá Vagnsstöðum,
Hólabraut 6,
Hornafirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðausturlands
sunnudaginn 25. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Þórarinn Gunnarsson,
Sigríður Lucia Þórarinsdóttir, Eina Hjalti Steinþórsson,
Hafdís Huld Björgvins, Rúnar Þór Snorrason.
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
INGIMUNDUR ÓLAFSSON
kennari,
Langholtsvegi 151,
lést laugardaginn 24. desember.
Ingibjörg Guðlaugsdóttir,
Böðvar Ingi Ingimundarson,
Ólafur Örn Ingimundarson.
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi okkar og
langafi,
JÓHANNES KR. MAGNÚSSON
frá Bolungarvík,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík á Þorláksmessu-
kvöld, föstudaginn 23. desember.
Útförin fer fram frá Aðventukirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 30. desember kl. 15.00.
Hjördís Guðbjörnsdóttir, Robin Bovey,
Rebekka Sigurðardóttir, Stefán Jónsson,
Atli Rafn Sigurðarson, Brynhildur Guðjónsdóttir,
og barnabarnabörn.
Ástkær systir mín og föðursystir okkar,
DROPLAUG PÁLSDÓTTIR
frá Grænavatni,
Espigerði 10,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landakotsspítala mánudaginn
26. desember.
Þorgeir Pálsson,
Páll Þorgeirsson,
Sigurgeir Þorgeirsson,
Hólmfríður Þorgeirsdóttir
og fjölskyldur.
SVANBERG K. ÞÓRÐARSON,
Grænukinn 6,
Hafnarfirði,
lést á Landsspítala Landakoti sunnudaginn 25. desember.
Fjölskyldan.
Bróðir okkar,
ÞÓRÐUR SVEINSSON,
frá Barðsnesi,
er látinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Systkinin.
Bróðir okkar,
ÞORLEIFUR HÓLM GUNNARSSON,
Sólvangsvegi 3,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, að kvöldi aðfangadags.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 4. janúar kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jón Gunnarsson,
Guðrún Gunnarsdóttir.